Jacob van Loo
 | Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”. Pomóż nam go sprawdzić. |
 Autoportret Jacoba van Loo | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Jacob van Loo (ur. 1614 w Sluis, zm. 26 listopada 1670 w Paryżu) – malarz flamandzki, protoplasta rodziny francuskich malarzy Van Loo.
Życiorys
Jacob van Loo urodził się w Sluis niedaleko Brugii. Źródła różnią się w sprawie jego ojca: miał to być albo malarz Jan van Loo[1][2] albo notariusz Jacques van Loo[2][3]. W tym pierwszym przypadku miał on być pierwszym nauczycielem syna. W tym drugim jako potencjalni nauczyciele wchodzą w grę Anthonie Palamedesz i Pieter Codde, co wnioskuje się na podstawie tematyki malarstwa Jacoba. Innym kandydatem jest Nicolaes Moeyaert (przed 1592–1655), gdyż dwie kopie jego prac są przypisywane Van Loo[3].
Na pewno był aktywny w Amsterdamie, gdzie zachowały się po tym wzmianki w źródłach. Tamże w 1643 roku poślubił Annę Lengele (około 1618–1656), córkę notariusza z Hagi. Jej bratem był malarz Martinus Lengele (około 1615–1568). Nieżyjąca już wówczas matka panny młodej Anneke Mijtens pochodziła ze znanej rodziny malarzy[3].
Jacob van Loo wyrobił sobie opinię dobrego portrecisty; stadhouder Fryzji Willem Frederik van Nassau-Dietz specjalnie zatrzymał się w swojej podróży z Hagi do Harlingen w 1648, by pozować mu w Amsterdamie. Kandydował do kilku zamówień państwowych, których jednak nie otrzymał. Zamówiono za to u niego dwa grupowe portrety regentów i regentek Aalmoezeniers Werkhuis w Haarlem, które powstały w 1658 i 1659 roku[3] (obecnie we Frans Hals Museum, Haarlem[1]).
Ceniony był także za sceny mitologiczne. W latach '50 zaczął malować obrazy przedstawiające muzyków, żołnierzy i młode kobiety w scenach, w których relacje między postaciami: rozmowa, gra, flirt, były kluczowymi elementami narracji. Obok Gerbranda van den Eeckhoutest uważany za jednego z prekursorów tego stylu i inspiratorów dzieł Vermeera. Jego sposób malowania w tym czasie zbliżył się do Gerarda ter Borcha i Nicolaesa Maesa[1]. W tym okresie jego jedynym uczniem był Eglon van der Neer[3].
W 1652 roku nabył obywatelstwo Amsterdamu. W 1660 roku, w konsekwencji długotrwałego zatargu, doszło do sprzeczki i walki Van Loo ze znanym z agresywnych zachowań handlarzem wina Hendrikiem Bredą, w trakcie której malarz zabił swojego przeciwnika ciosem noża. Nie czekając na sprawę sądową (ostatecznie został zaocznie skazany za to zabójstwo na dożywotnią banicję pod groźbą egzekucji), uciekł z sześciorgiem dzieci do Paryża; jego żona już wówczas nie żyła[3].
W Paryżu nadal odnosił sukcesy. Starał się o członkostwo Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby, do której został przyjęty w 1663 roku, po zaprezentowaniu portretu malarza Michela Corneille’a (1601–1664). Ocenia się, że to przedstawienie umiejętnie oddało charakter postaci, uzyskując ten efekt dzięki pozie i gestykulacji, przy niemal zupełnym braku akcesoriów[1]. Musiał także złożyć deklarację dobrego zachowania, której zażądano wobec zastrzeżeń do morale malarza[2].
Zmarł 26 listopada 1670 w Paryżu i został tam pochowany[2].
Był protoplastą dynastii francuskich malarzy Van Loo[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Loo, Jacob van, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ a b c d Discover painter, draftsperson, print artist Jacob van Loo, RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ a b c d e f Pite Bakker, Jacob van Loo, The Leiden Collection [dostęp 2022-11-02] (ang.).