Jadwiga Grabowska

Jadwiga Grabowska z domu Seydenbeutel[1] (ur. 1898 w Warszawie, zm. 28 grudnia 1988 tamże) – projektantka mody, w latach 1958–1968 dyrektorka artystyczna państwowego przedsiębiorstwa „Moda Polska”[2][3][4][5][6][7].

Życiorys

Pochodziła z zamożnej rodziny żydowskiej, była córką Stanisława i Pauliny z domu Eber Seydenbeutelów, siostrzenicą architekta Edwarda Zachariasza Ebera[8]. W czasach przedwojennych była właścicielką salonu mody. Wyszła za mąż za piłkarza Polonii Warszawa, później dziennikarza sportowego, Tadeusza Grabowskiego (ur. 2.10.1899, zm. 18.02.1985). Po wojnie założyła prywatny dom mody „Feniks”, zlikwidowany w roku 1947. W okresie tzw. odwilży po roku 1956 powstało państwowe przedsiębiorstwo „Moda Polska”. Jadwiga Grabowska objęła stanowisko dyrektora artystycznego. Korzystając ze swojego statusu, mogła często wyjeżdżać do Paryża i innych ośrodków kształtowania mody światowej, dzięki czemu kierowane przez nią przedsiębiorstwo szybko reagowało na trendy w modzie. Potrafiła skłonić państwowy przemysł tekstylny do produkcji modnych tkanin. W roku 1968 została przeniesiona na emeryturę. Od tego czasu rozpoczął się upadek przedsiębiorstwa, które zostało ostatecznie zlikwidowane w roku 1998.

Chociaż lansowała modę awangardową, sama ubierała się konserwatywnie. Stale nosiła turbany i kostiumy o klasycznym kroju.

Przypisy

  1. ↑ Jadwiga Grabowska – „Coco Chanel” polskiej mody | Historia zapomniana i mniej znana, historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com [dostęp 2020-04-13] (pol.).
  2. ↑ Polska Kronika Filmowa, nr 7B/1960 – Jeszcze karnawał
  3. ↑ Polska Kronika Filmowa, nr 38B/1960 – Moda
  4. ↑ Polska Kronika Filmowa, nr 11A/1961 – Kulisy mody
  5. ↑ Aleksandra Boćkowska: To nie są moje wielbłądy. O modzie w PRL. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2015, s. 246. ISBN 978-83-8049-044-4.
  6. ↑ Marta Sztokfisz: Caryca polskiej mody, święci i grzesznicy. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2015, s. 256. ISBN 978-83-280-2641-4.
  7. ↑ Jerzy Antkowiak, Agnieszka L. Janans: Antkowiak. Niegrzeczny chłopiec polskiej mody. Wrocław: Wydawnictwo Bukowy Las, 2015, s. 241. ISBN 978836448138-3.
  8. ↑ Ida Świerkocka. To one ubierały warszawianki. „Skarpa Warszawska”, 2017, nr 1, s. 18-22. 

Bibliografia

  • Wysokie obcasy
  • Marta Sztokfisz, Caryca polskiej mody, święci i grzesznicy, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2015, ISBN 978-83-280-2641-4, OCLC 924953485.