Jan Gmyrek

Jan Gmyrek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jan Wojciech Gmyrek

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1951
Kraków

Wzrost

178 cm

Pozycja

środkowy rozgrywający

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1964–1969AZS Kraków
1970–1976Stal Mielec
1976–1980Hutnik Kraków
1980–1987UHC Eggenburg
1987–1988Hutnik Kraków
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1970–1979 Polska182(349)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1988–1993Hutnik Kraków
1993–1994AZS Kraków
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brązMontreal 1976piłka ręczna
Puchar świata
srebroSzwecja 1974piłka ręczna
srebroSzwecja 1979piłka ręczna

Jan Wojciech Gmyrek (ur. 2 marca 1951 w Krakowie) – polski piłkarz ręczny, środkowy rozgrywający, reprezentant kraju. Brązowy medalista olimpijski z Montrealu.

Życiorys

Kariera klubowa

Jest wychowankiem AZS Kraków, w którego barwach występował w latach 1964–1970[1]. Z krakowską drużyną wywalczył w 1968 srebrny medal na międzynarodowych akademickich mistrzostwach Polski[2], ale jego zespół spadł w 1969 z I ligi[1]. Od sezonu 1970/1971 występował w Stali Mielec, z którą zdobył Puchar Polski w 1971 i wicemistrzostwo Polski w 1975[1]. Po sezonie 1975/1976 przeszedł do Hutnika Kraków, z którym w 1977 wywalczył awans do I ligi, w 1978 wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski, w 1979 i 1980 mistrzostwo Polski[1]. W latach 1980–1987 był graczem I-ligowej austriackiej drużyny HC Eggenburg, karierę zawodniczą zakończył w Hutniku Kraków, w sezonie 1987/1988 (6. miejsce w lidze)[1].

Kariera reprezentacyjna

Był reprezentantem Polski juniorów. W 1968 zdobył brązowy, a w 1970 srebrny medal Młodzieżowych Zawodów Przyjaźni[1]. W reprezentacji Polski seniorów debiutował 26 czerwca 1970 w towarzyskim spotkaniu z Jugosławią, w tym samym roku zajął też z drużyną 2. miejsce w zawodach o Puchar Bałtyku[1][3]. Uczestniczył w zwycięskich dla Polski eliminacjach do igrzysk olimpijskich w Monachium (1972), w których w pięciu meczach zdobył 15 bramek[3]. Na igrzyskach zajął z zespołem 10. miejsce, zagrał tam w czterech spotkaniach, zdobywając siedem bramek[1][3]. W 1974 wystąpił na mistrzostwach świata, zajmując 4. miejsce (w sześciu spotkaniach zdobył trzynaście bramek) a także na zawodach Pucharu Świata, gdzie zajął z drużyną 2. miejsce (w czterech spotkaniach zdobył siedem bramek)[1][3]. Swój największy sukces odniósł na igrzyskach olimpijskich w Montrealu (1976), gdzie ze swoją drużyną zdobył brązowy medal (w sześciu spotkaniach zdobył siedemnaście bramek)[1][3]. Po igrzyskach został kapitanem drużyny narodowej[1]. W tej roli wystąpił na mistrzostwach świata w 1978, gdzie jego zespół zajął 6. miejsce (w pięciu spotkaniach zdobył pięć bramek) oraz zawodach Pucharu Świata w 1979, gdzie zdobył z drużyną drugie miejsce (wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach, ale nie zdobył żadnej bramki)[1][3]. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach zagrał 15 grudnia 1979 w towarzyskim spotkaniu z Węgrami. Nie został natomiast powołany na kolejne mecze w 1980 i pominięto go w składzie reprezentacji na igrzyska olimpijskie w Moskwie (1980)[1]. Łącznie w I reprezentacji Polski zagrał w latach 1970-1979 w 182 spotkaniach, zdobywając 349 bramek[3]. Ponadto dwukrotnie zdobył brązowy medal akademickich mistrzostw świata (1975, 1977), a w 1976 wywalczył brązowy medal Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych[1][3].

Kariera trenerska i praca zawodowa

W 1971 ukończył Technikum Elektromechaniczne w Krakowie, w 1977 studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie[1][3]. W latach 1988-1993 trenował zespół Hutnika Kraków (najwyższa pozycja: 4. miejsce w 1989), a w sezonie 1993/1994 AZS Kraków (zespół spadł z II ligi)[1][3]. Pracował przez wiele lat w austriackiej firmie z branży motoryzacyjnej[1][3]. W 2017 przeszedł na emeryturę[4].

W 1974 otrzymał tytuł Zasłużony Mistrz Sportu, w 1976 został odznaczony brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, w 1993 został odznaczony Diamentową Odznaką ZPRP, a w 2008 został wybrany do „siódemki” 90-lecia polskiej piłki ręcznej na środku rozegrania[1][3]. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[4].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Władysław Zieleśkiewicz, Jan Wojciech Gmyrek - gwiazda lat 70. Piłka ręczna górą, w: Handball Polska, nr 9 (89)/2014, s. 45-49
  2. Czesław Michalski Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część II 1945-2009, wyd. Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2012, s. 256
  3. a b c d e f g h i j k l Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 546, 547, 1067-1079
  4. a b Encyklopedia miasta Mielca. Litera G

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Jan Gmyrek.jpg
Autor: Fryta 73 from Strzegom, Licencja: CC BY-SA 2.0
Jan Gmyrek
Handball pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Handball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.