Jan Hörl (cichociemny)
 | |
 podporucznik broni pancernych | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 maja 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 maja 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939–1943 |
| Siły zbrojne | Polskie Siły Zbrojne |
| Jednostki | 10 Brygada Kawalerii Pancernej (PSZ) |
| Stanowiska | zastępca dowódcy plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Wilhelm Hörl vel Stanisław Kolski, vel Jan Halicki, pseud. „Frog”, „Flet” (ur. 28 maja 1921 w Sulejówku, zm. 7 maja 1943 w Warszawie) – podporucznik broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.
Życiorys
Był synem ewangelika reformowanego Wilhelma Franciszka, pułkownika WP, i Zofii z Żabczyńskich[1]. Był ochrzczony i konfirmowany w parafii ewangelicko-reformowanej w Warszawie razem z siostrą Zofią (1924–1944)[2]. W 1939 roku ukończył 1. klasę licealną w Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie.
We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Przekroczył granicę polsko-węgierską 24 września 1939 roku. W październiku znalazł się we Francji, gdzie został skierowany do Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w Sérignan. Walczył w szeregach 10 Brygady Kawalerii Pancernej. W czerwcu 1940 roku został razem z brygadą ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do 14 pułku, a następnie do 66 batalionu czołgów.
Zgłosił się do służby w kraju. Po konspiracyjnym przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 29 listopada 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji „Stock”. Dostał przydział do Okręgu Lublin AK. 29 kwietnia 1943 roku został aresztowany przez Kriminalpolizei jako Stanisław Kolski przy ul. 6 Sierpnia 4 w Warszawie. Był więźniem Pawiaka, przesłuchiwanym przez gestapo. 7 maja 1943 roku został rozstrzelany w ruinach getta przy ul. Dzielnej 27.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13414[3] – pośmiertnie, 1 lipca 1944 roku.
Upamiętnienie
W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Jan Hörl jest wymieniony wśród 110 poległych cichociemnych.
Przypisy
- ↑ Aleksandra Sękowska. Rodzina Hörlów. „Jednota”. 11–12, 27 stycznia 2011. [dostęp 2013-11-01].
- ↑ Ewangelicy warszawscy w walce o niepodległość 1939–45. Słownik biograficzny, Warszawa 2007, s. 247–248
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 421.
Bibliografia
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 59–60. ISBN 83-902499-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 321. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 146–147.
Media użyte na tej stronie
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Tablica poświęcona 108 poległym cichociemnym w lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Kamień upamiętniający miejsce zrzutu cichociemnych, którego dokonano w nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji „Stock” dowodzonej przez kpt. naw. Bogdana Ławreńczuka (zrzut na placówkę odbiorczą „Koza” między Celestynowem a Pilawą, w okolicy wsi Karpiska).
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Jan Wilhelm Hörl (1921-1943) – żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, członek Armii Krajowej, "cichociemny". Aresztowany przez Niemców pod koniec kwietnia 1943, stracony 7 maja 1943 w ruinach getta warszawskiego.