Jan Hubischta

Jan Władysław Hubischta

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1870 Stanisławów
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1933 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1890–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Okręg Korpusu Nr VIII
Stanowiska	dowódca okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Grób na Cytadeli w Poznaniu

Jan Władysław Hubischta^[1] (ur. 26 czerwca^[2] 1870 w Stanisławowie, zm. 6 stycznia 1933 w Poznaniu) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Ukończył Szkołę Kadetów we Lwowie i Wojskową Akademię Techniczną w Wiedniu. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1890 w korpusie oficerów artylerii^[3]. W tym samym roku został wcielony do 1. Dywizjonu w Krakowie^[4]. Przeszedł kolejne szczeble dowódcze w jednostkach artylerii. W latach 1904–1905 był członkiem Misji Wojskowej w Rosji. Odbywał służbę w jednostkach w Krakowie i Przemyślu, utrzymując kontakty z Polakami. W czasie I wojny światowej dowodził 25 pułkiem artylerii polowej i brygadą artylerii oraz pełnił obowiązki szefa sztabu artylerii XXV Korpusu, awansując w 1915 do stopnia pułkownika.

Po wstąpieniu do Wojska Polskiego, od 25 lipca 1919 do kwietnia 1920 był komendantem Kursu Intendentury w Warszawie. 15 maja 1920 został pomocnikiem szefa Departamentu I Broni Głównych i Wojsk Taborowych MSWojsk., a 30 lipca – zastępcą szefa Polskiej Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu^[5].

22 sierpnia 1921 został wyznaczony na stanowisko szefa Departamentu X Spraw Poborowych MSWojsk. Zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Po likwidacji Departamentu X Spraw Poborowych, 31 lipca 1923 objął kierownictwo Departamentu VII Intendentury MSWojsk. 10 grudnia 1923 został powołany na stanowisko dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu^[6].

31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na stopień generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie generałów^[7].

W maju 1926 roku, podczas zamachu stanu, opowiedział się po stronie rządowej. Polecił aresztować zwolenników Józefa Piłsudskiego, w tym między innymi generała brygady Wiktora Thommée, dowódcę 15 Dywizji Piechoty, pułkownika SG Stanisława Dowoyno-Sołłohuba, dowódcę piechoty dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty i majora SG Stanisława Krzysika z Inspektoratu Armii Nr III w Toruniu. 17 lipca 1926 został zwolniony ze stanowiska dowódcy Okręgu Korpusu^[8], a 30 kwietnia 1927 przeniesiony w stan spoczynku^[9]. Na emeryturze osiadł w Poznaniu, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 grudnia 1924)^[10]
• Order Korony Żelaznej II klasy z mieczami (Austro-Węgry)^[11]
• Order Leopolda III klasy z mieczami (Austro-Węgry)^[11]
• Order Korony Żelaznej III klasy z mieczami (Austro-Węgry)^[11]
• Order św. Sawy III klasy (Serbia)
• Krzyż Zasługi Wojskowej z mieczami (Austro-Węgry)^[11]
• Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami (Austro-Węgry)^[11]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami (Austro-Węgry)^[11]
• Krzyż Żelazny I i II klasy (Prusy)^[11]
• Medal Wojenny (Turcja)^[11]

Awanse

• Pułkownik – 1918
• Generał podporucznik – 1919

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 141, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
• T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, s. 39.
• H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998.
• Sprawozdanie dowódcy Okręgu Korpusu nr VIII, gen. dyw. Władysława Hubischty, do Komisji Likwidacyjnej gen. broni L. Żeligowskiego z wydarzeń w dowództwie i na terenie okręgu między 10 a 20.05.1926 r. [w:] Przewrót wojskowy w Polsce w 1926 r. Wybór dokumentów, część I, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, Warszawa 1977, Nr 2 (80), s. 233–238.
• Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918–1939, Bellona, Warszawa 1994, s. 125, ISBN 83-11-08368-1.
• Regina Czarnecka, Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918–1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 27 z 2005.