Jan Jaworski

Jan Godzimir Jaworski
Data i miejsce urodzenia

31 października 1903
Sanniki

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1945
Stargard

Zawód, zajęcie

sinolog, japonista, historyk

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Jan Godzimir Jaworski ps. Długosz (ur. 31 października 1903[1] w Sannikach koło Gostynina, zginął 19 lutego 1945 w Stargardzie Szczecińskim) – kierownik referatu Dalekiego Wschodu wydziału wschodniego Sekcji Politycznej Departamentu Spraw Zagranicznych Delegatury Rządu na Kraj[2], sinolog, japonista, historyk.

Był synem Michała, urzędnika cukrowni w Sannikach, i Stefanii z Sobockich. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim oraz sinologię i japonistykę w Paryżu[1]. Habilitował się na UW w 1930, w 1936 uzyskał profesurę nadzwyczajną jako pierwszy profesor sinologii w Polsce. Wykładał na UW i w Instytucie Wschodnim w Warszawie, specjalizował się w buddologii.

W latach 1934–1936 był pracownikiem konsulatu RP w Harbinie. Uczestniczył w walkach w czasie kampanii wrześniowej, a podczas okupacji działał w konspiracji. Walczył w powstaniu warszawskim. Po powstaniu przebywał w obozie i szpitalu w Hammerstein, zginął w transporcie ewakuacyjnym, zbombardowanym przez lotnictwo alianckie na dworcu w Stargardzie.

Opublikował m.in.: Historię Chin i Historię Japonii (w: Wielka historia powszechna, t. 1 1935); Gospodarcze podłoże konfliktu chińsko-japońskiego (1932).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 190.
  2. ↑ Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 280-281.

Bibliografia