Jan Krenz-Mikołajczak
 | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1907 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 grudnia 2002 | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||
  | ||||||||||||||||||||||
Jan Stanisław Krenz-Mikołajczak, właśc. Jan Krenz (ur. 30 marca 1907 w Poznaniu, zm. 15 grudnia 2002 tamże) – polski sportowiec, odnoszący największe sukcesy w wioślarstwie. Zajmował się także narciarstwem, łyżwiarstwem, sportami motocyklowymi, tenisem oraz żeglarstwem.
Życiorys
Syn Macieja Stefana i Marianny Lewek[1], ojciec dwójki dzieci (syn Paweł i córka Ewa), które także z sukcesami uprawiali wioślarstwo. Ukończył w Poznaniu Wyższą Szkołę Inżynierską (inżynier budownictwa)[1]. Jan Krenz-Mikołajczak mierzył 172 cm i ważył 68 kg. Tak niski wzrost i waga wyczynowego wioślarza była w czasach przed wprowadzeniem wagi lekkiej zjawiskiem niespotykanym (w sporcie tym wzrost i zasięg ramion dają ogromną przewagę, a i waga jest bardzo istotna)[2][3]. Reprezentował kilka klubów poznańskich – AZS, Surmę, Jachtklub Wielkopolski i Klub Wioślarski z roku 1904. Największym sukcesem wioślarskim był brązowy medal olimpijski w Los Angeles w 1932 roku, zdobyty wspólnie z Henrykiem Budzińskim w konkurencji dwójek bez sternika[1]. Miał także trzy medale mistrzostw Europy, w tym złoty (1929 – 2. miejsce w dwójkach bez sternika, 1930 – 1. miejsce w dwójkach bez sternika, 1931 – 2. miejsce w czwórkach bez sternika, 1933 – 4. miejsce w czwórkach bez sternika). Zdobył 9 tytułów mistrza Polski (w dwójkach i czwórkach bez sternika).
W 1943 został wywieziony na budowę niemieckiej linii obrony (Witebsk, Orsza, Smoleńsk), na drodze odwrotu (Prusy Wschodnie) został „przejęty” przez Armię Czerwoną i wywieziony do obozu pracy pod Leningradem[4]. Wolność odzyskał (1946) salwując się ucieczką z jenieckiego transportu. Po wojnie zamieszkał w rodzinnym Poznaniu, odbudował dom, skończył studia. Pracował przy odbudowie i rozbudowie Poznania, Leszna, Jarocina i Katowic.
Laureat Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej (1930)[5]. Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener, działacz sportowy, sędzia, animator ruchu sportowego (jeszcze po siedemdziesiątce – pomimo kłopotów ze wzrokiem i słuchem – uczył wnuczki jazdy na łyżwach); pozostawał aktywny w polskim ruchu olimpijskim, pod koniec życia będąc najstarszym polskim olimpijczykiem. Został mu nadany tytuł honorowego członka Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich (1999). Niezależnie od aktywności zawodniczej i trenerskiej pracował także w zawodzie inżyniera budowlanego.
Jan Krenz-Mikołajczak został pochowany na Poznańskim cmentarzu na Bluszczowej[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 grudnia 1998)[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[7]
Przypisy
- ↑ a b c Wryk 2015 ↓, s. 329.
- ↑ Poznańskie wiosła. poznanskiehistorie.blogspot.com (pol.) [dostęp 2018-11-19]
- ↑ times.pl (pol.) [dostęp 2018-11-19]
- ↑ a b Wryk 2015 ↓, s. 330.
- ↑ Mała encyklopedia sport. T. 2. Warszawa: Sport i Turystyka, 1987, s. 604. ISBN 83-217-2564-3.
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 „za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za osiągnięcia sportowe”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
Bibliografia
- Zygmunt Głuszek, Polscy olimpijczycy 1924–1984, Warszawa 1988.
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 329–330. ISBN 978-83-64864-22-3.
Linki zewnętrzne
- Polski Komitet Olimpijski: Jan Krenz-Mikołajczak – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2016)].
- Jan Mikołajczak Biography and Olympic Results (ang.). Sports-Reference.com. [dostęp 2011-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 grudnia 2012)].
| Złoto |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Srebro |
| ||||
| Brąz |
|
.svg){kind=small}
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Rowing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Jan Mikołajczak in 1930