Jan Kuczyński (major)

Jan Kuczyński
Herb
Ślepowron
Żona

Marianna Kiełczewska

Dzieci

Karol Emeryk, Teodor Antoni, Salomea Elżbieta Marianna

Jan Kuczyński herbu Ślepowron – ziemianin, uczestnik Powstania Kościuszkowskiego[1], major milicji drohickiej[2].

Mianowany majorem milicji w dniu 11 kwietnia 1794. Dzień później wysłano go na Podlasie „dla zrobienia tam związku”, jednak nie wykonał zadania. Po opuszczeniu obozu w Bosutowie zamiast na Podlasie pojechał do Warszawy „do żony swojej”, wzbudzając tym podejrzenie władz. Podczas przesłuchania 24 kwietnia 1794 zeznał jednak, że na Podlasiu był i znalazł chętnych do powstania[3].

Następnie brał udział w formowaniu kawalerii drohickiej w Siemiatyczach[4] wraz z generałem majorem ziemi drohickiej Karolem Urbańskim. Pierwszy korpus powstał w czerwcu 1794, liczył 300 głów pospolitego ruszenia, w tym 70 szlachty na koniach. Wydzielony z niego szwadron 74 konnych nazywany był w raportach „kawalerią drohicką”. W sierpniu 1794 kolejnych 200 rekrutów utworzyło drugi korpus jazdy, także nazywany „kawalerią drohicką”, dowodzony do 20 października przez Jana Kuczyńskiego, również majora z cywila[5].

6 lipca 1794 major Jan Kuczyński znalazł się w Siemiatyczach, wraz z kilkoma rekrutami konnymi z kawalerii drohickiej[6]. 17 lipca 1794 wzmocnił oddział Potockiego swoim oddziałem 186 koni jazdy Ziemi Drohickiej[7]. 25 sierpnia jazda drohicka Kuczyńskiego liczy 113 koni, 26 sierpnia rozbija oddziały austriackie pod Włodawą[8], 27 sierpnia wraz z por. Walewskim zwyciężyła w potyczce pod Ostrowiem[9]

Po bitwie pod Maciejowicami, bez wyraźnych rozkazów wraz z majorem Cybulskim z dywizji Ponińskiego napadli pod Józefowem na 4000 Austriaków, "wzięli 70 koni i dwa galary owsa, jeńców 40 odesłali do Warszawy"[10].

Przypisy

  1. ↑ Spis osób, które uczestniczyły w działaniach wojennych Kościuszki 1794 r., Poznań 1894, s.120
  2. ↑ [1] Z bohaterskiej przeszłości Warszawy, 1794-1864, Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961, s. 40
  3. ↑ AGAD, Militaria z Jabłonny, sygn.193
  4. ↑ Z dziejów wojskowych ziem północno-wschodnich Polski, Część 1, KAW 1986, s. 147
  5. ↑ K. Bauer, Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego, MON, Warszawa 1981, s. 249
  6. ↑ J. Geresz, Pilnowanie odchodzącego nieprzyjaciela, portal Echo Katolickie, 14 kwietnia 2010 r
  7. ↑ Wewnętrzne dzieje Polski za Stanisława Augusta, wyd. 2, Akademia Umiejętności w Krakowie 1898, t. VI, s. 202
  8. ↑ G. Rąkowski, Polska Egzotyczna, część II. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Pruszków 2012
  9. ↑ [1] J. Geresz, Rola Podlasia w wyżywieniu oblężonej stolicy, portal Echo Katolickie, 20 maja 2010 r.
  10. ↑ Ludwik Cieszkowski, Diariusz powstania krakowskiego w roku 1794, Lwów 1897, s. 11

Media użyte na tej stronie

Herb Slepowron.jpg
Autor: Tadeusz Gajl, Licencja: CC BY-SA 3.0
Więcej o grafice wektorowej przeczytasz w artykule Przenoszenie grafik Commons do formatu SVG.
Dostępna jest także informacja o obsłudze grafik SVG przez MediaWiki.