Jan Matysko
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1933–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Batalion Elektrotechniczny, 1 Dywizja Pancerna (PSZ), Okręg Kraków AK, 1 Pułk Strzelców Podhalańskich AK |
| Stanowiska | instruktor w kompanii elektrotechnicznej, kierownik kursu kierowców pojazdów samochodowych, instruktor kursu radiomechanicznego, szef technicznej obsługi radiostacji komendy okręgu AK, zastępca szefa łączności DSZnK i WiN |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa, |
| Późniejsza praca | inspektor nadzoru |
| Odznaczenia | |
_4r_BAR.svg){kind=small} | |
Jan Matysko vel Jan Wysocki pseud.: „Oskard”, „Łukasz”, „Hanys” (ur. 31 maja 1912 w Kupraczach (powiat lubomelski), zm. 18 listopada 1953 w Bydgoszczy) – żołnierz Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej, porucznik łączności, cichociemny.
Życiorys
We wrześniu 1939 roku służył w kompanii reflektorów przeciwlotniczych. 15 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. W grudniu dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Centrum Wyszkolenia Łączności. Po przedostaniu się w czerwcu 1940 roku do Wielkiej Brytanii w dalszym ciągu służył w Centrum Wyszkolenia Łączności i w Szkole Podchorążych Łączności. Następnie został przydzielony do 1 szwadronu łączności 1 Dywizji Pancernej. Później był instruktorem w Ośrodku Wyszkolenia Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.
Po przeszkoleniu został zaprzysiężony 6 lipca 1944 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 26 na 27 grudnia 1944 roku w ramach operacji „Staszek 2” dowodzonej przez mjra naw. Eugeniusza Arciuszkiewicza. Była to ostatnia misja cichociemnych do Polski. Składała się głównie z oficerów łączności. Ich zadaniem było przygotowanie działalności podziemnej w warunkach po zajęciu Polski przez Armię Czerwoną.
Zrzut przyjęła placówka odbiorcza „Wilga”, położona 26 km na północny wschód od Nowego Targu – z 1 pułku strzelców podhalańskich AK. Matysko pozostał w dyspozycji Komendy Okręgu Kraków AK. W czasie oczekiwania na ostateczny przydział służył w 1 batalionie 1 pułku strzelców podhalańskich AK.
Od lutego 1945 roku był zastępcą szefa łączności Obszaru Zachodniego Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Został aresztowany przez UB w grudniu 1945 roku. Przebywał w więzieniach w Bydgoszczy i Warszawie, m.in. przy ul. Rakowieckiej. Został skazany na 6 lat. Po amnestii w 1947 roku zmniejszono mu karę do 3 lat. W grudniu 1948 roku został zwolniony. Pracował jako inspektor nadzoru w Dziale Inwestycji Własnych Pomorskich Zakładów Budowy Maszyn w Bydgoszczy.
Po śmierci został pochowany na cmentarzu św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy.
Postanowieniem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego z 1992 roku uznano wyrok skazujący Matyskę za nieważny.
Awanse
- kapral – 11 listopada 1933 roku
- sierżant – 19 marca 1939 roku
- podporucznik – ze starszeństwem z dniem 1 marca 1944 roku
- porucznik –
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie.
Życie rodzinne
Był synem Jana i Anny z domu Kutas. W 1952 roku ożenił się z Anielą Kuropatnińską (ur. w 1922 roku). Mieli córkę Annę (ur. w 1953 roku).
Bibliografia
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 111–112. ISBN 83-902499-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 365. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 263.
Literatura uzupełniająca
- Andrzej Zagórski. Przywódcy i działacze WiN-u. Jan Matysko, ps. „Oskard”, „Łukasz”, „Hanys”. „Miesięcznik Orzeł Biały”. 11 (74), s. 9–11, listopad 1997.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).