Jan Niezgoda
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 maja 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 kwietnia 1977 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}   | |
Jan Niezgoda (ur. 20 maja 1888 w Białobrzegach, zm. 19 kwietnia 1977 w Warszawie) – major Wojska Polskiego, doktor prawa i ekonomii, bibliotekarz.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Jaśle, na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał dyplom doktora praw i ekonomii; przez rok kształcił się także w Konserwatorium Warszawskim. Od 1914 służył w Legionach Polskich, dochodząc do stopnia oficerskiego.
W niepodległej Polsce pozostał w wojsku, jako oficer naukowo-oświatowy. Po 1920 przeniesiony został do pracy w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym, a następnie do Centralnej Biblioteki Wojskowej w Warszawie. W marcu 1933 został następcą dotychczasowego dyrektora CBW, ppłk. dr. Mariana Łodyńskiego i pozostał na czele Biblioteki do wybuchu II wojny światowej.
Zasłużony dla ogólnego rozwoju kierowanej przez siebie instytucji, dbał o jej podstawy materialne, a także otoczył troską sieć bibliotek oficerskich. Publikował artykuły w czasopismach wojskowych i bibliotekarskich, a wspólnie z ppłk. Marianem Łodyńskim i Wiktorem Kochanowskim opracował Podręcznik bibliotekarski dla kierowników bibliotek wojskowych (1929). Działał w Związku Bibliotekarzy Polskich, potem w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. Jako społecznik zaangażowany był również w ruch śpiewaczy.
Był wieloletnim prezesem Spółdzielni Oficerskiej Budowlano Mieszkaniowej „Żoliborz” współzałożonej między innymi przez Marszałka Piłsudskiego.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 142-2-4)[1].
Awanse
- major – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 3 lokatą w korpusie oficerów administracji – dział naukowo-oświatowy (skrót stopnia – mjr ośw.); w 1932, w tym samym stopniu, zajmował 1 lokatę w korpusie oficerów administracji – grupa oficerów naukowo-oświatowych (skrót stopnia – mjr n.o.)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[2]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (7 listopada 1936)[3]
Przypisy
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WANDA SOSIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-01-31].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej i krzewienie czytelnictwa w wojsku”.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1278, 1401.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 821.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 391, 834.
- Stefan Rosołowski, Jan Niezgoda, [w:] Słownik pracowników książki polskiej. Suplement (pod redakcją Ireny Treichel), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Łódź 1986, s. 152.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Orzełek legionowy