Jan Purwiński
 | |
| Kraj działania | Ukraina |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 listopada 1934 wieś Dolna k. Iłukszta, Łotwa |
| Data i miejsce śmierci | 6 kwietnia 2021 Żytomierz, Ukraina |
| Biskup diecezjalny kijowsko-żytomierski | |
| Okres sprawowania | 1991–2011 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | diecezja kijowsko-żytomierska |
| Prezbiterat | 13 kwietnia 1961 |
| Nominacja biskupia | 16 stycznia 1991 |
| Sakra biskupia | 4 marca 1991 |
| Odznaczenia | |
 | |
| Data konsekracji | 4 marca 1991 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Francesco Colasuonno | ||||
| Współkonsekratorzy | Tadeusz Kondrusiewicz Vilhelms Nukšs | ||||
| |||||
Jan Purwiński (ur. 19 listopada 1934 we wsi Dolna k. Iłukszty w łotewskiej Łatgalii, zm. 6 kwietnia 2021 w Żytomierzu[1]) – polski duchowny katolicki.
Życiorys
Pochodził z polskiej rodziny, zamieszkującej dawne Polskie Inflanty. W 1956 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Metropolii Ryskiej. W 1961 przyjął święcenia kapłańskie. Ze względu na polskie pochodzenie, 23 kwietnia 1977 został mianowany proboszczem w parafiach w Indrce i Krasławiu, które w większości zamieszkiwali Polacy. 30 lipca 1977 ogłoszono go administratorem parafii św. Zofii w Żytomierzu. 16 stycznia 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności biskupa kijowsko-żytomierskiego, sakrę biskupią otrzymał 4 marca 1991 w Żytomierzu.
Obejmując diecezję rozpoczął bezskuteczne starania o zwrot budynku Kurii Biskupiej. Nieruchomość, w której po dziś dzień mieści się Muzeum Krajoznawcze wciąż pozostaje we władaniu władz ukraińskich. Przyczynił się do odnowienia sieci parafii i utworzenia Wyższego Seminarium Duchownego w Worzelu koło Kijowa. Chętnie wspierał inicjatywy miejscowej Polonii.
6 grudnia 2019 otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa Żytomierza[2][3]. W 2020 Instytut Pamięci Narodowej uhonorował go nagrodą „Semper Fidelis”[4].
15 czerwca 2011 Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z urzędu, złożoną ze względu na osiągnięcie wieku kanonicznego. Jego następcą został abp Petro Herkulan Malczuk[5]. W 2020 r. otrzymał od Instytutu Pamięci Narodowej nagrodę „Semper Fidelis”[6].
Zmarł na COVID-19 6 kwietnia 2021 w Żytomierzu[7].
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2016)[8][9][10]
- Order „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (lipiec 2006).
Przypisy
- ↑ Помер єпископ РКЦ в Україні Ян Пурвінський – РІСУ, Релігійно-інформаційна служба України [dostęp 2021-04-06] (ukr.).
- ↑ Wiktoria Laskowska-Szczur. Biskup Jan Purwiński − Honorowy Obywatel Żytomierza. „Tęcza Żytomierszczyzny”. Nr 4 (35), s. 12-13, 2019.
- ↑ Wiktoria Laskowska-Szczur: Biskup Jan Purwiński − Honorowy Obywatel Żytomierza. zozpu.zhitomir.net, 2019-12-26. [dostęp 2021-04-12].
- ↑ Laureaci Nagrody Semper Fidelis 2019–2020. ipn.gov.pl, 2020. [dostęp 2021-04-12].
- ↑ Відійшов у вічність єпископ Ян Пурвінський | Київсько-Житомирська Дієцезія, kzd.org.ua [dostęp 2021-04-06].
- ↑ Nagroda Semper Fidelis (pol.). Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-08].
- ↑ Zmarł biskup Purwiński, vaticannews [dostęp 2021-04-07].
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 110.
- ↑ Odznaczenia za zasługi w pielęgnowaniu duchowego i kulturowego dziedzictwa Polski na Wschodzie. prezydent.pl, 2016-11-10. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ Wydarzenia. senat.gov.pl, 2016-11-10. [dostęp 2018-03-24].
Linki zewnętrzne
- Biskup Jan Purwiński. Portal Kresy, 2009-10-21.
- Biskup Jan Purwiński – pasterz i ostoja. Portal Niedziela, 2009-10-21. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Media użyte na tej stronie
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej