Jan Rakowicz

Jan Rakowicz (ur. 1851 na Ukrainie, zm. 7 grudnia 1926^[1] w Poznaniu) – inżynier budownictwa, doktor nauk technicznych, urbanista, pedagog i społecznik.

Życiorys

Ukończył gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu i Królewski Instytut Przemysłowy w Berlinie (późniejszą Politechnikę Berlińską wcześniej wywodzącą się z dawnej Akademii Budowlanej), w którym uzyskał stopnie inżyniera i doktora. Nauczyciel w szkole budowlanej w Poznaniu (po 1891 roku), potem przeniesiony do Zgorzelca i Magdeburga. W 1919 roku wrócił do niepodległej Polski i objął stanowisko dyrektora powstałej Państwowej Szkoły Budownictwa w Poznaniu, która poza działem budownictwa obejmowała też dział drogowo-wodny, a ponadto dział miernictwa, przekształcony później w mierniczo-melioracyjny (przez 3 lata działała szkoła ceramiczno-ceglarska). Był przewodniczącym Wydziału Technicznego w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Poznaniu, jako jego czołowy działacz, a ponadto członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. Pochowany na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu.

Osiągnięcia

• jako kierownik Biura Regulacji Miasta opracował plan rozbudowy Krakowa
• plan urbanistyczny Sosnowca
• plan urbanistyczny poznańskich Podolan

Przypisy

Bibliografia

• praca zbiorowa pod red. Marii Aleksandry Smoczkiewiczowej Cmentarz Zasłużonych na Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu, Warszawa–Poznań, PWN, 1982, ISBN 83-01-04101-3
• 15-lecie Państwowej Szkoły Budownictwa w Poznaniu. Sprawozdanie za 15-letni okres istnienia szkoły 19919/20-1933/34. Opr. inż. W. Twardowski. Poznań, 1936 (w zasobach Biblioteki Narodowej).