Jan Stamieszkin

Jan Stamieszkin

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1920 Warszawa
Data i miejsce śmierci	20 listopada 1971 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1941 - 1967
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	5 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego
Odznaczenia

Grób Jana Stamieszkina na Wojskowych Powązkach

Jan Stamieszkin (ur. 27 maja 1920 w Warszawie, zm. 20 listopada 1971 tamże) – generał brygady LWP.

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego w Warszawie w 1937, studiował biologię w Wolnej Wszechnicy Polskiej. We wrześniu 1939 wstąpił na krótko do milicji radzieckiej, potem do 1941 studiował w Lwowskim Instytucie Medycznym. Pod koniec czerwca 1941 wstąpił do Armii Czerwonej, służąc jako dowódca plutonu sanitarnego. Od sierpnia 1941 felczer wojskowy. Jesienią 1941 ranny w walkach na Ukrainie. W 1942 skończył Auto-Moto szkołę i został skierowany do 35 zmechanizowanego pułku 1 Brygady, I Zmechanizowanego Korpusu. Skończył wojnę jako porucznik, d-ca plutonu zmechanizowanego. W latach 1946–1947 ponownie studiował we Lwowie, następnie wrócił do Warszawy i wstąpił do WP. Początkowo był oficerem lotnictwa, odbył kurs w szkole oficerskiej w Dęblinie i staż w 5 szturmowym pułku lotniczym w Bydgoszczy, a od 1949 był oficerem politycznym, m.in. zastępcą komendanta Technicznej Szkoły Wojsk Lotniczych ds. politycznych w Zamościu. 31 grudnia 1950 został zastępcą dowódcy 5 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego ds. politycznych w Warszawie. W latach 1954–1955 ukończył kurs akademicki w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, a w 1956 studia w ASG. Szef sztabu 5 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, od 1957 szef sztabu Dowództwa Lotnictwa Operacyjnego w Poznaniu. Od 1959 do 1961 zastępca szefa, a od 1961 szef sztabu Dowództwa Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. Od lipca 1962 szef sztabu i zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Od października 1963 generał brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Aleksander Zawadzki w obecności ministra obrony Mariana Spychalskiego. W lipcu 1967 zwolniony ze stanowiska podczas antysemickiej czystki w Wojsku Polskim. W kwietniu 1968 przeniesiony do rezerwy z powodu złego stanu zdrowia, następnie przeniesiony w stan spoczynku. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A14-3-3)^[1].

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Haliną z domu Zawadzką (1916-1971). Małżeństwo miało córkę i syna^[2].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
• Złoty Krzyż Zasługi (1949)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR, trzykrotnie)
• i inne

Przypisy

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 506-508.