Jan Swoboda
 nadkomisarz Policji Państwowej | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg){kind=small}     | |
Jan Swoboda (ur. 14 maja 1895 w Krakowie, zm. 1940 w Kalininie) – major piechoty Wojska Polskiego i nadkomisarz Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Edwarda i Anieli z Combrów. Ukończył seminarium nauczycielskie w Rzeszowie i austriacką szkołę oficerską. Od 24 grudnia 1918 roku do 30 kwietnia 1936 roku w Wojsku Polskim, początkowo w 5 Dywizji Syberyjskiej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Następnie służył w 82 Syberyjskim pułku piechoty (1922–1928) i 24 pułku piechoty (1932–1935). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 74. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1].
W listopadzie 1935 został przydzielony na praktykę w Policji Państwowej. 23 kwietnia 1936 został mianowany z dniem 1 maja 1936 nadkomisarzem i komendantem powiatowym w powiecie zamojskim[2]. Na tym stanowisku pełnił służbę do września 1939.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.
Awans pośmiertny
4 października 2007 roku Jan Swoboda został pośmiertnie awansowany na stopień podinspektora Policji Państwowej[3][4][5].
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (po raz pierwszy w 1921)[6]
- Medal Niepodległości
- Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 602.
- ↑ Rozkaz personalny nr 13 komendanta głównego PP z 7 maja 1936. NAC. [dostęp 2021-04-17]..
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-23]
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 70. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2103 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1749)
Bibliografia
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 877. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Naramiennik stopnia "nadkomisarz" (1936-1939); Policja Państwowa – II RP.