Jan VII de Bourbon-Vendôme

Jan VII de Bourbon-Vendôme (zm. 6 stycznia 1477) – francuski szlachcic, syn Ludwika I, hrabiego Vendôme, i jego żony - Joanny de Laval.

Był dworzaninem króla Karola VII i razem z Janem de Dunois walczył z Anglikami w Normandii i Gujennie. Po śmierci Karola VII służył Ludwikowi XI i walczył w bitwie pod Montlhéry, ale ten król nie darzył go sympatią. Jan przeniósł się z dworu do zamku w Lavardin i dokończył jego budowę. Rozbudował również Vendôme: w 1452 odnowił kaplicę Świętego Jacka, zbudował bramę Świętego Jerzego i umocnił fosę, w 1474 ufundował kościół Marii Magdaleny.

W 1454 poślubił Izabelę (Isabelle) de Beauvau, córkę Ludwika de Beauvau, seneszala Andegawenii, i Małgorzaty (Marguerite) de Chambley. Para miała ośmioro dzieci:

Jan miał również 2 dzieci nieślubnych:

  • Ludwika, biskupa Avranches,
  • Jacka, zarządcę Valois i Vendomois.

Media użyte na tej stronie