Janina Loteczkowa

Janina Loteczkowa

Janina Loteczkowa (przed 1939)
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1902 Lwów
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 1966 Kraków
Klub	KTN Lwów
Odznaczenia

Janina Loteczkowa z domu Szałowska (ur. 28 kwietnia 1902 we Lwowie, zm. 6 czerwca 1966 w Krakowie) – polska sportsmenka okresu międzywojennego, obrończyni Lwowa (1918–1919).

Życiorys

Janina Loteczkowa uczestniczyła w walkach o Lwów w latach 1918–1919, za co została odznaczona Krzyżem Obrony Lwowa. W 1922 roku jej mężem został Roman Loteczko – kapitan Wojska Polskiego i inżynier. Po odbyciu kursu narciarskiego w 1924 roku, rozpoczęła starty w zawodach. W latach 1926–1928 trzykrotnie zdobywała mistrzostwo Polski w biegach narciarskich (1926 – bieg na 5,5 km, 1927 i 1928 – bieg na 8 km). Sięgała również po mistrzostwa Czechosłowacji (trzykrotnie), Austrii (dwukrotnie) oraz Francji (jednokrotnie). W uznaniu jej zasług redakcja czasopisma „Start” uznała ją za „najlepszą narciarkę Europy” sezonu 1926/1927, natomiast w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na „Najlepszego Sportowca Polski w 1927 roku” zajęła 7. miejsce. Oprócz biegów uprawiała również skoki narciarskie.

Poza narciarstwem Janina Loteczkowa uprawiała również tenis, jeździectwo (była posiadaczką Polskiej Odznaki Jeździeckiej) oraz sporty motorowe. Zajmowała się również pilotażem, szybownictwem i baloniarstwem. Od 1925 roku należała – wraz z mężem Romanem – do warszawskiego Polskiego Klub Motocyklowego^[1]. W 1929 roku wzięła udział w odbywającym się w Katowicach motocyklowym wyścigu o Wielką Nagrodę Polski (Grand Prix), zajmując 6. miejsce. Jako pilotka towarzyszyła w lotach takim lotnikom jak Franciszek Żwirko, Stanisław Wigura oraz Jerzy Bajan. Utrzymywała również kontakty z politykami i artystami okresu międzywojennego, m.in. z prezydentem Ignacym Mościckim, Bolesławem Wieniawą-Długoszowskim, Jackiem Malczewskim, Rafałem Malczewskim, Wojciechem Kossakiem, Jarosławem Iwaszkiewiczem, Stanisławem Ignacym Witkiewiczem czy Kornelem Makuszyńskim.

Lata II wojny światowej spędziła w Gdyni i Krakowie. Po zakończeniu walk nie powróciła do uprawiania sportu, podejmując pracę w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym. Decyzją zarządu głównego Polskiego Związku Narciarskiego 1950 została skreślona z listy sędziów związkowych w gronie osób nie wykazujących działalności w działalności narciarskiej^[2]. Została pochowana na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC3-3-29)^[3].

Grób Janiny Loteczkowej na cmentarzu Salwatorskim

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Szczerbicki: Janina Loteczkowa – „kobieta renesansu”. oldtimery.com. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
• Teresa Drozdek-Małolepsza: Narciarstwo kobiet w Polsce w latach 1919–1939. [w:] Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie 2010, z. IX [on-line]. dlibra.bg.ajd.czest.pl, 2010. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
• Beata Kęczkowska: Trwają poszukiwania pamiątek po Rafale Malczewskim. warszawa.wyborcza.pl, 2004-01-05. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
• Loteczka Roman Kajetan i jego rodzina. www.genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
• Andrzej Więcek, Zbigniew Łojewski, Henryk Kurzyński, Adam Parczewski, Maciej Rychwalski, Janusz Waśko Mistrzostwa Polski w narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920–2013, wyd. Nowy Sącz-Warszawa-Zamość 2014, s. 194.