Janusz Wasylkowski

Janusz Wasylkowski, 2003

Janusz Wasylkowski (ur. 2 sierpnia 1933 we Lwowie, zm. 14 kwietnia 2020^[1]) – poeta, pisarz, publicysta, redaktor programów telewizyjnych, założyciel i redaktor naczelny "Rocznika Lwowskiego". Współtwórca Instytutu Lwowskiego w Warszawie.

Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Był założycielem Studenckiego Teatrzyku Satyry Ponuracy i współzałożycielem tygodnika „Poglądy” we Wrocławiu. Od 1991 prowadził Instytut Lwowski i był redaktorem naczelnym Rocznika Lwowskiego. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B39-11-1)^[2].

W 2017 otrzymał nagrodę Kustosz Pamięci Narodowej^[3].

Twórczość

Poezja

• Są słowa. Wiersze o mieście, które samo się nie obroni
• Łatwo się pisze wiersz o miłości
• Drzewostan. Wiersze sprzed lat

Dramaty

• Benudasz, Królewski błazen
• Przegrańcy
• Upalny dzień
• Węzeł rodzinny

Satyry

• Myśli cokolwiek zezowate
• Samotny jak pies w butonierce
• 200 limeryków, w tym jeden sprośny, no może nie jeden

Książki o Lwowie

• Lwowskie misztygałki, Instytut Lwowski, Warszawa, 2000, ​ISBN 83-910659-0-5​.
• Piosenki lwowskiej ulicy, OTO Kalambur, Wrocław 1987
• Ni ma jak Lwów
• Teatr z ulicy Kopernika. Polski Teatr Ludowy we Lwowie (1958-2008), Instytut Lwowski, Warszawa, 2008, ​ISBN 978-83-922465-2-7​.

Monografie

• Na rzecz wolnej Polski – monografia polskiej organizacji niepodległościowej w Danii

Opowiadania i humoreski

• Wierszydełka i humoreski, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 2015, ​ISBN 978-83-205-5600-1​.
• Pęknięta matowa szyba. Opowiadania. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 2015, ​ISBN 978-83-205-5598-1​.

Przypisy