Jari Mantila

Jari Mantila
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1971
Kotka

Klub

Lahden Hiihtoseura

Wzrost

189 cm

Debiut w PŚ

10.02 1990, Leningrad
(47. miejsce – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

28.02 1992, Lahti
(12. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

19.12 1995, Val di Fiemme (1. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
złotoSalt Lake City 2002Sztafeta
srebroNagano 1998Sztafeta
Mistrzostwa świata
złotoRamsau 1999Sztafeta
srebroThunder Bay 1995Gundersen
srebroTrondheim 1997Sztafeta
brązLahti 2001Sztafeta
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
1996/1997
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
1995/1996
Zakończenie kariery: 2002 rok

Jari Sakari Mantila (ur. 14 lipca 1971 r. w Kotce) – fiński narciarz klasyczny, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski oraz czterokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Jari Mantila pojawił się 10 lutego 1990 roku, kiedy wystartował w zawodach Pucharu Świata w Leningradzie. Zajął tam 47. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. W sezonie 1989/1990 wystartował jeszcze trzykrotnie, ale punktów nie zdobył i nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Z zerowym dorobkiem punktowym zakończył także starty w sezonie 1990/1991. Pierwsze pucharowe punkty zdobył 28 lutego 1992 roku w Lahti, gdzie był dwunasty w Gundersenie. Punktował także dwukrotnie w marcu tego samego roku i ostatecznie zajął 24. pozycję w klasyfikacji sezonu 1991/1992. W lutym 1992 roku Mantila wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, wraz z kolegami kończąc rywalizację w sztafecie na siódmym miejscu. W zawodach indywidualnych Jari po skokach zajmował piąte miejsce i przed wyruszeniem na trasę biegu tracił do prowadzącego Austriaka Klausa Ofnera ponad minutę. Niestety Fin nie ukończył biegu, wobec czego nie był klasyfikowany.

W trzech kolejnych latach najlepiej wypadł w sezonie 1993/1994, kiedy rywalizację pucharową ukończył na dziewiątym miejscu. Punktował we wszystkich swoich startach, czterokrotnie plasując się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik osiągnął 19 marca 1994 roku w Thunder Bay, gdzie był piąty w Gundersenie. W tym czasie brał udział w mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku oraz mistrzostwach w Thunder Bay w 1995 roku. Na szwedzkich mistrzostwach był ósmy w sztafecie, a indywidualnie uplasował się na 24. pozycji. Dwa lata później w Kanadzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery, zdobywając srebrny medal w Gundersenie i ulegając tylko Norwegowi Fredowi Børre Lundbergowi. W sztafecie Finowie z Mantilą w składzie zajęli dziewiąte miejsce. Wystąpił także na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, plasując się na ósmym miejscu w sztafecie oraz na czternastym w konkursie indywidualnym.

Przełom w karierze Fina nastąpił w sezonie 1995/1996. Już w trzecim starcie cyklu, 19 grudnia 1995 roku w Val di Fiemme nie tylko po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowym, ale od razu odniósł zwycięstwo. Później jeszcze trzykrotnie stawał na podium, z czego dwukrotnie był drugi i raz trzeci. Łącznie jedenastokrotnie meldował się w czołowej dziesiątce zawodów, dzięki czemu zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Norwegiem Knutem Tore Apelandem i Japończykiem Kenjim Ogiwarą. Jeszcze lepiej Mantila spisywał się w sezonie 1996/1997. Ponownie cztery razy znalazł się na podium, przy czym 22 listopada 1996 roku w Rovaniemi odniósł jedyne w tym sezonie i zarazem ostatnie w karierze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. W klasyfikacji generalnej lepszy był tylko jego rodak, Samppa Lajunen, a trzecie miejsce zajął Bjarte Engen Vik z Norwegii. Na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 roku wspólnie z Hannu Manninenem, Tapio Nurmelą i Samppą Lajunenem wywalczył srebrny medal w drużynie, a rywalizację w konkursie metodą Gundersena ukończył na 14. pozycji.

Sezony 1997/1998 i 1998/1999 przyniosły mu słabsze występy w Pucharze Świata i w efekcie miejsca poza czołową dziesiątką klasyfikacji generalnej. W tym okresie najbliżej pucharowego podium był 28 listopada 1997 roku w Rovaniemi, gdzie był czwarty w Gundersenie. W tym czasie Fin zdobył jednak dwa medale. W 1998 roku, podczas igrzysk olimpijskich w Nagano Finowie w tym samym składzie co w Trondheim sięgnęli po srebrny medal olimpijski. Po skokach znajdowali się na prowadzeniu i na trasę biegu wyruszyli z przewagą 4 sekund nad Austriakami oraz ośmiu sekund nad Norwegami. W biegu to Norwegowie okazali się najlepsi, Finowie zdołali jednak obronić drugie miejsce. Na mecie do zwycięzców stracili jednak ponad minutę. W starcie indywidualnym Jari był dziesiąty po skokach i ze stratą 3 minut i 43 sekund wyruszył na trasę biegu. W biegu tym zaprezentował się jednak słabo, tracąc kolejne cztery pozycje. Na mecie stawił się jako czternasty. Rok później, na mistrzostwach świata w Ramsau, wspólnie z Nurmelą, Manninenem i Lajunenem wywalczył złoty medal drużynowo. Indywidualnie Fin plasował się w pierwszej połowie drugiej dziesiątki: w Gundersenie był jedenasty, a w sprincie czternasty.

Ostatni raz na podium zawodów pucharowych Mantila stanął 3 stycznia 2000 roku w Oberwiesenthal, gdzie zajął trzecie miejsce w sprincie. W sezonie 1999/2000 jeszcze dziewięć razy znalazł się w czołowej dziesiątce, ale na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie dziesiąty. W lecie 2000 roku wziął udział w trzeciej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej, zajmując czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej. W czterech konkursach indywidualnych Fin dwa razy stanął na podium: 26 sierpnia w Klingenthal był trzeci, a 30 sierpnia w Oberhofie drugi w Gundersenie. W Pucharze Świata startował do zakończenia sezonu 2001/2002, ale uzyskiwał coraz słabsze wyniki. Ostatni oficjalny występ zanotował 16 marca 2002 roku w Oslo, gdzie zajął 49. miejsce w sprincie. Mimo indywidualnych niepowodzeń Jari osiągał sukcesy drużynowe. Na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 roku razem z Mantilą, Manninenem i Jaakko Tallusem zdobył brązowy medal w sztafecie. Finowie ulegli tylko Norwegom i Austriakom, tracąc do pierwszych 19,4 sekundy, a do drugich 8,5 sekundy. Indywidualnie pojawił się tylko w Gundersenie, plasując się na piętnastej pozycji. Rok później, podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City wystąpił tylko w sztafecie, wraz Lajunenem, Manninenem oraz Tallusem sięgając po drużynowe mistrzostwo olimpijskie. Był to pierwszy drużynowy złoty medal w kombinacji w historii startów Finów na igrzyskach.

W 2002 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia

Igrzyska Olimpijskie

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaWynik zwycięzcyStrataZwycięzca
DNF12 lutego1992Francja AlbertvilleGundersen K-90/15 km44:28,1-Francja Fabrice Guy
7.17 lutego1992Francja AlbertvilleSztafeta K-90/3x5 km[1]1:23:36,6+9:06,8 Japonia
14.19 lutego1994Norwegia LillehammerGundersen K-90/15 km39:07,9+5:48,7Norwegia Fred Børre Lundberg
8.17 lutego1994Norwegia LillehammerSztafeta K-90/3x5 km[2]1:21.51,8+13:27,6 Japonia
27.14 lutego1998Japonia NaganoGundersen K-90/15 km41:21,1+4:49,5Norwegia Bjarte Engen Vik
2.Silver medal.svg20 lutego1998Japonia NaganoSztafeta K-90/4x5 km[3]54:11,5+1:18,9 Norwegia
1.Gold medal.svg14 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CitySztafeta K-90/4x5 km[4]48:42,2--

Mistrzostwa świata

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaWynik zwycięzcyStrataZwycięzca
24.18 lutego1993Szwecja FalunGundersen K-90/15 km46:47,5?Japonia Kenji Ogiwara
8.19 lutego1993Szwecja FalunSztafeta K-90/3x5 km[5]1:19:25,7+6:25,6 Japonia
2.FIS silver medal.png22 lutego1995Kanada Thunder BayGundersen K-90/15 km41:16,9+30,3Norwegia Fred Børre Lundberg
9.10 marca1995Kanada Thunder BaySztafeta K-90/4x5 km56:20,2? Japonia
14.22 lutego1997Norwegia TrondheimGundersen K-90/15 km43:43,1+2:55,6Japonia Kenji Ogiwara
2.FIS silver medal.png23 lutego1997Norwegia TrondheimSztafeta K-90/4x5 km[6]52:18,0+55,6 Norwegia
11.20 lutego1999Austria RamsauGundersen K-90/15 km37:04,8+3:32,2Norwegia Bjarte Engen Vik
1.FIS gold medal.png25 lutego1999Austria RamsauSztafeta K-90/4x5 km[7]49:34,2--
14.27 lutego1999Austria RamsauSprint K-90/7,5 km17:48,4+1:18,3Norwegia Bjarte Engen Vik
15.15 lutego2001Finlandia LahtiGundersen K-90/15 km39:26,7?Norwegia Bjarte Engen Vik
3.FIS bronze medal.png20 lutego2001Finlandia LahtiSztafeta K-90/4x5 km[8]48:54,1+19,4 Norwegia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

NrDataMiejscowośćKonkurencjaWynik zwycięzcyPozycjaStrataZwycięzca
1.19 grudnia 1995Włochy Val di FiemmeGundersen K120/15 km?1.--
2.13 stycznia 1996Słowacja Štrbské PlesoGundersen K115/15 km?2.?Japonia Kenji Ogiwara
3.18 lutego 1996Austria MurauGundersen K90/15 km?2.?Austria Mario Stecher
4.8 marca 1996Szwecja FalunGundersen K115/15 km?3.?Finlandia Hannu Manninen
5.22 listopada 1996Finlandia RovaniemiGundersen K90/15 km?1.--
6.5 stycznia 1997Niemcy SchonachGundersen K95/15 km?3.?Finlandia Samppa Lajunen
7.11 stycznia 1997Austria Saalfelden am Steinernen MeerGundersen K90/15 km?3.?Finlandia Hannu Manninen
8.22 marca 1997Słowacja Štrbské PlesoGundersen K115/15 km?3.?Norwegia Bjarte Engen Vik
9.3 stycznia 2000Niemcy OberwiesenthalSprint K90/7.5 km?3.?Finlandia Samppa Lajunen

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

NrDataMiejscowośćKonkurencjaWynik zwycięzcyPozycjaStrataZwycięzca
1.26 sierpnia 2000Niemcy KlingenthalGundersen K90/15 km?3.?Austria Felix Gottwald
2.30 sierpnia 2000Niemcy OberhofGundersen K90/15 km?2.?Finlandia Samppa Lajunen

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Skład drużyny: Pasi Saapunki, Jari Mantila, Teemu Summanen
  2. Skład drużyny: Jari Mantila, Tapio Nurmela, Topi Sarparanta
  3. Skład drużyny: Samppa Lajunen, Jari Mantila, Tapio Nurmela, Hannu Manninen
  4. Skład drużyny: Jari Mantila, Jaakko Tallus, Hannu Manninen, Samppa Lajunen
  5. Skład drużyny: Jarno Miettinen, Topi Sarparanta, Jari Mantila
  6. Skład drużyny: Jari Mantila, Tapio Nurmela, Samppa Lajunen, Hannu Manninen
  7. Skład drużyny: Hannu Manninen, Tapio Nurmela, Jari Mantila, Samppa Lajunen
  8. Skład drużyny: Jari Mantila, Hannu Manninen, Jaakko Tallus, Samppa Lajunen

Media użyte na tej stronie

Nordic combined pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Nordic combined
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
FIS Crystal Globe.svg
Autor: Staszek Szybki Jest, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula FIS
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Gold medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
FIS silver medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
FIS gold medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
FIS bronze medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS