Jarosław Bratkiewicz

Jarosław Bratkiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1955
Warszawa

Ambasador RP na Łotwie
Okres

od 1997
do 2001

Poprzednik

Jarosław Lindenberg

Następca

Tadeusz Fiszbach

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa)

Jarosław Tadeusz Bratkiewicz (ur. 3 grudnia 1955 w Warszawie) – polski politolog i dyplomata, rosjoznawca, w latach 1997–2001 ambasador RP na Łotwie.

Życiorys

Ukończył studia w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych[1] (1980)[2]. W 1986 doktoryzował się na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W 1994 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy zatytułowanej Tradycjonalizm. Kolektywizm. Despotyzm.

Od 1980 do 1982 pracował w Związku Młodzieży Socjalistycznej[2]. W latach 80. działał w NSZZ „Solidarność” i wydawnictwie Krąg (1986–1989)[2]. Był pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk (1982–1991). Od 1991 do 1992 pracował jako specjalista w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W 1992 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1997 objął urząd ambasadora RP w Republice Łotewskiej (sprawował go do 2001). Po powrocie do kraju był m.in. wicedyrektorem Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej, dyrektorem Departamentu Wschodniego MSZ (od grudnia 2007) i dyrektorem politycznym MSZ (od listopada 2011)[3]. W 2008 został autorem wewnątrzministerialnej analizy, która według Witolda Waszczykowskiego miała być podstawą prorosyjskiego zwrotu w polskiej polityce zagranicznej[4]. W 2021 zakończył pracę w MSZ.

Był też nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie[5] oraz w Katedrze Europeistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[6].

Mówi w języku angielskim i rosyjskim[2]. Jest badaczem i znawcą problematyki rosyjskiej, ze szczególnym uwzględnieniem nacjonalizmu i modernizacji po 1991. W latach 80. i 90. publikował prace z dziedziny rosjoznawstwa. Żonaty z Łotyszką, ma córkę[7][2].

Odznaczenia

Publikacje

Publikacje książkowe
  • Współczesny stan badań nad „azjatycką” formacją społeczną, Zakład Krajów Pozaeuropejskich PAN, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, ISBN 83-04-02874-3.
  • Teoria przedkapitalistycznej formacji społecznej w kulturach orientalnych : interpretacja badań i polemik, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, ISBN 83-04-03005-5.
  • Wielkoruski szowinizm: w świetle teorii kontynuacji (wyd. drugie, poprawione i poszerzone), Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1991, ISBN 83-85479-06-6.
  • Tradycjonalizm, kolektywizm, despotyzm : kontynuacyjne ujęcie ewolucji historyczno-politycznej (ze szczególnym uwzględnieniem Rosji), Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1991, ISBN 83-85479-01-5.
  • Rosyjscy nacjonaliści w latach 1992–1996: od detradycjonalizacji do retradycjonalizacji, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1998, ISBN 83-86759-25-9.
  • Zapętlenia modernizacji: szkice o samopostrzeganiu i autoidentyfikacji w interakcjach tradycji i nowoczesności: (przypadek Rosji i nie tylko), Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2007, ISBN 978-83-60580-07-3.
  • Eurazjatyzm na wspak : polscy tradycjonaliści przeglądają się w zwierciadle Eurazji i udają, że to nie oni, Kraków: Universitas, 2021, ISBN 978-83-242-3683-1.
Tłumaczenia

Przypisy

  1. ↑ Piotr Zaremba, Luiza Zalewska, Radek-plakietka, czyli kariera Sikorskiego, dziennik.pl, 21 września 2008 [zarchiwizowane 2010-02-10].
  2. ↑ a b c d e f Jānis Ūdris, Akreditācijā – Polijas un Latvijas jaunie vēstnieki, vestnesis.lv, 8 stycznia 1997 [dostęp 2021-06-10] (łot.).
  3. ↑ Jarosław Bratkiewicz, Otwórz Książkę [zarchiwizowane 2019-12-29].
  4. ↑ Elwira Krzyżanowska, Agata Jabłońska-Andrzejczuk, MSZ ujawniło notatkę z 2008 r. Waszczykowski: To był początek zwrotu rządu Tuska ku polityce prorosyjskiej, gazetaprawna.pl, 23 stycznia 2017 [zarchiwizowane 2021-10-01].
  5. ↑ Zasłużeni wykładowcy, pwsbia.edu.pl [dostęp 2020-04-08].
  6. ↑ Pracownicy, uksw.edu.pl [zarchiwizowane 2021-06-10].
  7. ↑ Jarosław Bratkiewicz, Ryga wkradła się do mojego serca, przegladbaltycki.pl, 20 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-22].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 337).
  9. ↑ Ordery i odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej, prezydent.pl, 16 listopada 2011 [dostęp 2012-09-24].
  10. ↑ Par apbalvošanu ar Triju Zvaigžņu ordeni un ordeņa Goda zīmēm, likumi.lv, 12 kwietnia 2002 [dostęp 2021-06-10] (łot.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jaroslaw Bratkiewicz.jpg
Polski historyk - Jarosław Bratkiewicz.