Jaskinia Wołoszyńska Niżnia

Jaskinia Wołoszyńska Niżnia

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Wysokie Dolina Białki
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	46,4 m
Głębokość	4 m
Deniwelacja	15,7 m
Wysokość otworów	1130 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	130 m
Ekspozycja otworów	ku NE
Data odkrycia	1950 rok
Odkrywca	A. Michalik
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-25.02
Położenie na mapie Tatr Jaskinia Wołoszyńska Niżnia
49°14′40″N 20°05′21″E/49,244431 20,089264

Jaskinia Wołoszyńska Niżnia (Wołoszyńska Dolna, Wołoszyńska Jaskinia) – jaskinia w Dolinie Białki w Tatrach Wysokich^[1]. Wejście do niej znajduje się we wschodnim zboczu Wołoszyna 20 metrów poniżej Jaskini Wołoszyńskiej Wyżniej na wysokości 1130 metrów n.p.m.^[2] Długość jaskini wynosi 46,4 metra, a jej deniwelacja 15,7 metra^[3].

Polana pod Wołoszynem. Na wprost zbocza Wołoszyna

Opis jaskini

Główną częścią jest ciąg prowadzący od niewielkiego otworu wejściowego rozdzielający się w pewnym momencie na dwa prawie równoległe ciągi (dolny i górny), które łączą się przy końcu jaskini.

Jaskinia zaczyna się krótkim korytarzykiem doprowadzającym do niewielkiej sali (5 metrów długości, 3 metry szerokości).

W bok odchodzi tu szczelinowy korytarz prowadzący do 4-metrowej studni i kończący się dalej niedostępną szczeliną.

Ciąg główny idzie natomiast z sali do stromej pochylni. Tutaj rozdziela się:

• górny ciąg prowadzi pochylnią do góry i po 8 metrach doprowadza nad 4-metrową studzienkę.
• dolny ciąg jest meandrem, który dochodzi do 2,7-metrowego progu kończącego się na dnie tej studzienki

Trawersując nad studzienką można wejść do szerokiego, idącego stromo w górę 9-metrowego korytarza kończącego się zawaliskiem.

Ze ściany nad studzienką wypływa woda i spada do studzienki tworząc wodospad, a na dnie małe jeziorko. Z niego bierze początek ciek wodny płynący znajdującym się tam bocznym, krótkim korytarzem kończącym się niedostępną szczeliną^[3].

Przyroda

W jaskini można spotkać niewielkie stalaktyty. Roślinność nie występuje. Tylko w okolicach otworu rosną glony, porosty i mchy^[3].

Historia odkryć

Jaskinię odkrył A. Michalik w 1950 roku. Pierwszy jej plan, który nie został jednak opublikowany, sporządził Stefan Zwoliński w 1952 roku^[3].

Przypisy