Jean-Baptiste Bréval
 | |
| Imię i nazwisko | Jean-Baptiste Sébastien Bréval |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | francuskie |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | kompozytor |
Jean-Baptiste Sébastien Bréval[1] (ur. 6 listopada 1753 w Paryżu, zm. 18 marca 1823 w Colligis w departamencie Aisne[1][2]) – francuski kompozytor i wiolonczelista.
Syn wytwórcy peruk. Kształcił się w Paryżu pod kierownictwem François Cupisa i Martina Berteau[3]. W 1775 roku opublikował swój pierwszy zbiór kwartetów[2][3]. Rok później został przyjęty do Société Académique des Enfants d’Apollon[2][3]. Był członkiem Concert Spirituel (1781–1791), Théâtre Feydeau (1791–1800) i Opery Paryskiej (1801–1814)[2].
Jego dorobek muzyczny obejmuje około 170 dzieł[3], w tym 10 symfonii koncertujących[2][3], 7 koncertów wiolonczelowych[1][2][3] i operę komiczną Inès et Léonore (wystawiona w 1788 roku w Wersalu)[1]. Jest także autorem wydanej w 1804 w Paryżu rozprawy teoretycznej pt. Traité du violoncelle[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 412. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. edited by Don Michael Brandel. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 107. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 97. ISBN 978-0-8108-7183-0.
Media użyte na tej stronie
Jean-Baptiste Bréval (1753-1823), French composer & cellist