Jean-Louis Trintignant

Jean-Louis Trintignant
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1930
Piolenc

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 2022
Uzès

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent, kierowca wyścigowy

Współmałżonek

Stéphane Audran
(1954–1956; rozwód)
Nadine Marquand
(1960–1976; rozwód)
Marianne Hoepfner
(2000–2022; jego śmierć)

Lata aktywności

1951–2019

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Zasługi Naukowej i Kulturalnej Gabrieli Mistral (Chile)

Jean-Louis Trintignant (ur. 11 grudnia 1930 w Piolenc, zm. 17 czerwca 2022 w Uzès[1]) – francuski aktor, reżyser, scenarzysta, producent i kierowca wyścigowy.

Życiorys

Ten bratanek słynnego kierowcy rajdowego Maurice’a Trintignanta (1917–2005) poświęcił swoje zamiłowanie do samochodowych silników dla szkoły aktorskiej u Charlesa Dullina. W połowie lat 50. zaczął występować na ekranie. Wydawał się idealnym odtwórcą ról ludzi w typie „przeciętnego Francuza”: żwawy, o bystrym spojrzeniu zielonych oczu. Taki był w pierwszych swoich filmach, m.in. Gdyby wszyscy ludzie dobrej woli... (Si tous les gars du monde, 1956). Sławę przyniósł mu udział w filmie I Bóg stworzył kobietę (Et Dieu... créa la femme, 1956) Rogera Vadima – skandalizującym ówcześnie melodramacie, który wylansował Brigitte Bardot[2]. Grając później w filmach francuskich i włoskich, wybierając mądrze role, udowodnił wkrótce swój profesjonalizm, inteligencję i wrażliwość[3].

Zapisał się w pamięci widzów dramatycznymi, złożonymi psychologicznie kreacjami z filmów Pojedynek na wyspie (Le Combat dans l'île, 1962)[4], Moja noc u Maud (Ma nuit chez Maud, 1968), Pustynia Tatarów (Il Deserto dei Tartari, 1976), a przede wszystkim w wielkim przeboju Claude’a Leloucha Kobieta i mężczyzna (Un homme et une femme, 1966). Kreacja niedoświadczonego sędziego śledczego w inspirowanym autentycznymi wydarzeniami dramacie politycznym Costy-Gavrasa Z (1969) została uhonorowana nagrodą za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Filmowym w Cannes[5]. Nie dał się skusić perspektywami kariery hollywoodzkiej, wyjątek robiąc dla dramatu politycznego Pod ostrzałem (Under Fire, 1982) z Gene’em Hackmanem, Nickiem Nolte i Joanną Cassidy, którego akcja rozgrywa się w Ameryce Południowej. Rola byłego alkoholika – Pierre’a w melodramacie Kobieta mego życia (La Femme de ma vie, 1986), postać pułkownika Masaguala w dramacie Fiesta (1995) i rola samotnego emerytowanego sędziego zajmującego się podsłuchiwaniem swoich sąsiadów w dramacie psychologicznym Krzysztofa Kieślowskiego Trzy kolory: Czerwony (Three Colors: Red, 1994) była nominowana do Césara[5]. W dramacie sensacyjnym Jacquesa Deraya Flic Story (1975) zagrał psychopatycznego zbrodniarza Émile „Mimile” Buissona, znanego z wyjątkowo brutalnych i przerażających zbrodni.

Życie prywatne

Był trzykrotnie żonaty. 18 listopada 1954 ożenił się ze Stéphane Audran[6]. Rozwiedli się w 1956[6]. W latach 1956–1957 był związany z Brigitte Bardot[6]. W latach 1960–1976 był żonaty z Nadine Marquand[6], z którą miał troje dzieci: dwie córki – Marie (ur. 21 stycznia 1962, zm. 1 sierpnia 2003) i Pauline (zm. 1970) i syna Vincenta (ur. 3 września 1973).

Pierwsze dziecko, córka Marie, została zamordowana przez jej partnera Bertranda Cantata, lidera francuskiej grupy muzycznej Noir Désir, znanej z przeboju Le vent nous portera[7].

W 2000 poślubił Marianne Hoepfner.

W 2018 zdiagnozowano u niego raka prostaty[8]. W listopadzie 2021 pojawiły się doniesienia, że aktor traci wzrok, a stan jego zdrowia pogorszył się znacząco[9].

Zmarł 17 czerwca 2022 w swoim domu w Uzès w wieku 91 lat[1].

Nagrody i nominacje

RokNagrodaKategoriaFilmRezultat
196818. MFF w BerlinieSrebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora[10]Człowiek, który kłamie (L’Homme qui ment, 1968)Wygrana
196922. MFF w CannesNajlepszy aktor[10]Z (1969)Wygrana
1986CésarNajlepszy aktor drugoplanowy[10]Kobieta mego życia (La Femme de ma vie, 1986)Nominacja
1994Najlepszy aktor[10]Trzy kolory. Czerwony (Trois couleurs: Rouge, 1994)Nominacja
1995Najlepszy aktor[10]Fiesta (1995)Nominacja
1998Najlepszy aktor drugoplanowy[10]Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m’aiment prendront le train, 1998)Nominacja
2012Najlepszy aktor[10]Miłość (Amour, 2012)Wygrana
Europejska Nagroda FilmowaNajlepszy aktor[10]Wygrana
LumièresNajlepszy aktor[10]Wygrana
Globe de Cristal AwardsNajlepszy aktor[10]Nominacja
Nagroda Międzynarodowego Towarzystwa KinofilskiegoNajlepszy aktor[10]Nominacja
London Film Critics’ CircleNajlepszy aktor[10]Nominacja

Filmografia

Jako aktor

  • 2012: Miłość (Amour) jako George
  • 2004: Immortal – kobieta pułapka (''Immortel (ad vitam)) jako Jack Turner
  • 2003: Janis i John (Janis et John) jako M. Cannon
  • 1998: Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m'aiment prendront le train) jako Lucien Emmerich/Jean-Baptiste Emmerich
  • 1996: Wielce skromny bohater (Un héros tres discret) jako Stary Albert Dehousse
  • 1995: Fiesta jako pułkownik Masagual
  • 1995: Miasto zaginionych dzieci (La Cité des enfants perdus) jako wujek Irvin (głos)
  • 1994: Trzy kolory: Czerwony (Trois couleurs: Rouge) jako sędzia
  • 1991: Dziękuję ci życie (Merci la vie) jako oficer SS
  • 1987: Dolina-widmo (La Vallée fantôme) jako Paul
  • 1986: Kobieta i mężczyzna: 20 lat później (Un Homme et une femme, 20 ans déja) jako Jean-Louis Duroc
  • 1986: Kobieta mego życia (La Femme de ma vie) jako Pierre
  • 1985: Następne lato (L'Été prochain) jako Paul
  • 1984: Szczególna przyjemność (Le Bon plaisir) jako prezydent
  • 1984: Niech żyje życie! (Viva la vie!) jako François Gaucher
  • 1984: Kobiety niczyje (Femmes de personne) jako Gilquin
  • 1983: Byle do niedzieli (Vivement dimanche!) jako Julien Vercel
  • 1983: Pod ostrzałem (Under Fire) jako Marcel Jazy
  • 1982: Noc w Varennes (La Nuit de Varennes) jako pan Sauce
  • 1982: Cios w serce (Colpire al cuore) jako Dario
  • 1981: Idzie morderca (Un assassin qui passe) jako Ravic
  • 1981: Głębokie wody (Eaux Profondes) jako Vic Allen
  • 1980: Bankierka (La Banquière) jako Horace Vannister
  • 1980: Kocham was wszystkich (Je vous aime) jako Julien
  • 1980: Taras (La Terrasse) jako Enrico
  • 1978: Cudze pieniądze (L'Argent des autres) jako Henri Rainier
  • 1978: Pan pływak (Le Maître-nageur) jako ogrodnik
  • 1976: Podróż poślubna (Le Voyage de noces) jako Paul
  • 1976: Deszcz nad Santiago (Il pleut sur Santiago) jako senator
  • 1976: Kobieta na niedzielę (La Donna della domenica) jako Massimo Campi
  • 1976: Śmierć z komputera (L'Ordinateur des pompes funebres)
  • 1976: Pustynia Tatarów (Il Deserto dei Tartari) jako lekarz
  • 1975: Agresja (L'Agression) jako Paul Varlin
  • 1974: Skrzypce na balu (Les Violons du bal) jako Lui
  • 1974: Tajemnica (Le Secret) jako David Daguerre
  • 1974: Kariera na zlecenie (Le Mouton enragé) jako Nicolas Mallet
  • 1973: Pociąg (Le Train) jako Julien Maroyeur
  • 1973: Zabrania się wiedzieć (Défense de savoir) jako Jean-Pierre Laubray
  • 1972: Porwanie (L'Attentat) jako Francois Darien
  • 1970: Konformista (Il Conformista) jako Marcello Clerici
  • 1970: Łobuz (Le Voyou) jako Simon Duroc „Szwajcar”
  • 1969: Moja noc u Maud (Ma nuit chez Maud) jako Jean-Louis
  • 1969: Złodziej zbrodni (Le Voleur de crimes, Le) jako Jean
  • 1969: Z jako sędzia śledczy
  • 1969: Miłosny krąg (Metti una sera a cena) jako Michaele
  • 1968: Człowiek zwany Ciszą (Il Grande silenzio) jako Silence
  • 1968: Łanie (Les Biches) jako Paul Thomas
  • 1968: Człowiek, który kłamie (L’Homme qui ment) jako Jan Robin/Boris Varissa
  • 1966: Czy Paryż płonie? (Paris brule-t-il) jako kapitan Serge
  • 1966: Długa droga (La Longue marche) jako Philippe
  • 1966: Kobieta i mężczyzna (Un homme et une femme) jako Jean-Louis Duroc
  • 1965: Piękna Angelika (Merveilleuse Angélique) jako Claude le Petit
  • 1965: Przedział morderców (Compartiment tueurs) jako Eric
  • 1964: Mata Hari, agent H-21 (Mata-Hari) jako François
  • 1963: Zamek w Szwecji (Château en Suede) jako Eric
  • 1963: Sukces (Il Successo) jako Sergio
  • 1962: Siedem grzechów głównych (Les Sept péchés capitaux) jako Paul
  • 1962: Fanfaron (Il Sorpasso) jako Roberto Mariani
  • 1962: Pojedynek na wyspie (Le Combat dans l'île) jako Clement
  • 1961: Źródło Trzech Prawd (Le Puits aux trois vérités)
  • 1961: Światła na mordercę (Pleins feux sur l'assassin) jako Jean-Marie
  • 1960: Bitwa pod Austerlitz (Austerlitz) jako Ségur, syn
  • 1959: Niebezpieczne związki, 1960 (Les Liaisons dangereuses) jako Danceny
  • 1959: Lato przemocy (L'Estate violenta) jako Carlo Romanazzi
  • 1956: Prawo ulicy (La Loi des rues) jako Yves
  • 1956: Gdyby wszyscy ludzie dobrej woli (Si tous les gars du monde) jako Jean-Louis
  • 1956: Klub kobiet (Club de femmes) jako Michael
  • 1956: I Bóg stworzył kobietę (Et Dieu... créa la femme) jako Michel Tardieu

Jako scenarzysta

  • 1992: L'Oeil écarlate
  • 1978: Pan pływak (Maître-nageur, Le)
  • 1973: Une journée bien remplie

Jako reżyser

  • 1978: Pan pływak (Le Maître-nageur)
  • 1973: Une journée bien remplie

Przypisy

  1. a b Addio a Jean-Louis Trintignant (wł.). RSI Radiotelevisione svizzera. [dostęp 2022-06-17].
  2. Jason Ankeny: Jean-Louis Trintignant Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2022-06-18].
  3. Jean-Louis Trintignant (fr.). AlloCiné. [dostęp 2022-06-17].
  4. Jean-Louis Trintignant (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-06-17].
  5. a b Jean-Louis Trintignant Awards (ang.). FamousFix. [dostęp 2022-06-14].
  6. a b c d Jean-Louis Trintignant Relationships (ang.). FamousFix. [dostęp 2022-06-14].
  7. Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2022-06-20].
  8. Manon Bricard: Mort de Jean-Louis Trintignant: l’acteur ne se battait plus contre la maladie (fr.). L’Internaute. [dostęp 2022-06-18].
  9. Elodie Franco: Jean-Louis Trintignant „plus en forme”: à 90 ans, „il perd peu à peu la vue” (fr.). Gala.fr, 2021-11-10. [dostęp 2022-06-18].
  10. a b c d e f g h i j k l Jean-Louis Trintignant Awards (ang.). AllMovie. [dostęp 2022-06-18].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Jean-Louis TRINTIGNANT 473799759.jpg
Autor: Alain Elorza, upload by Herrick, Licencja: CC BY 2.0
Jean-Louis TRINTIGNANT, french Actor & Comedien
Orden al Mérito Docente y Cultural Gabriela Mistral (Chile).gif
Autor: McOleo, Licencja: CC0
Orden al Mérito Docente y Cultural Gabriela Mistral (Chile) — ribbon bar