Jefim Bojczuk
 marszałek artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 czerwca 1991 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1937–1991 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 12 Główny Zarząd MON ZSRR |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
Jefim Wasiljewicz Bojczuk ros.: Ефим Васильевич Бойчук (ur. 24 grudnia 1918 we wsi Juchimowcy, w rejonie wołoczyskim, zm. 4 czerwca 1991 w Moskwie) – Ukrainiec, radziecki marszałek artylerii.
Życiorys
Od 1937 pełnił służbę w Armii Czerwonej. Odbył studia w Szkole Artylerii w Kijowie, a następnie (po rozwiązaniu tej szkoły) w Szkole Artylerii w Tomsku (Томское артиллерийское училище), którą ukończył w 1939.
W sierpniu 1939 służył jako dowódca plutonu artylerii, a następnie dowódca baterii w pułku lekkiej artylerii na Dalekim Wschodzie.
We wrześniu 1941 pułk, w którym służył, został przeniesiony na front. Bojczuk walczył jako dowódca baterii, dowódca dywizjonu artylerii, szef sztabu pułku artylerii. Od sierpnia 1943 był starszym pomocnikiem dowódcy artylerii Frontu Północno-Zachodniego. Od maja 1944 był szefem sztabu brygady artylerii. Walczył w Rumunii, na Węgrzech, w Austrii i w Czechosłowacji. Członek KPZR od 1942. Był kilkakrotnie ranny, między innymi po tym, jak w jednej z bitew w 1942 roku został otoczony i skierował na siebie ogień własnej artylerii.
W sierpniu 1945 został przeniesiony z powrotem na Daleki Wschód. W ramach Frontu Zabajkalskiego wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej.
Po wojnie był szefem sztabu brygady artylerii, a od maja 1947 szefem sztabu dywizji artylerii. Od lipca 1947 pełnił służbę jako starszy oficer wydziału artylerii sztabu Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego. Ukończył z wyróżnieniem studia w Wojskowej Akademii Artyleryjskiej imienia Dzierżyńskiego w Moskwie w 1953.
Po ukończeniu Akademii został dowódcą pułku artylerii, a od października 1954 dowódcą specjalnej brygady rakietowej. Od grudnia 1955 był komendantem Kamyszeńskiej Szkoły Artyleryjsko-Technicznej. Od października 1957 dowodził korpusem rakietowym na Uralu.
Od grudnia 1960 pełnił służbę w Sztabie Generalnym Sił Zbrojnych ZSRR, m.in. od lipca 1968 był zastępcą, a następnie pierwszym zastępcą szefa Głównego Zarządu Operacji Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.
Od lutego 1974 był szefem 12 Zarządu Głównego Ministerstwa Obrony Narodowej, który był odpowiedzialny za projektowanie, produkcję, składowanie i zaopatrzenie wszystkich rodzajów wojsk w amunicję jądrową.
4 listopada 1983 został mianowany do stopnia marszałka artylerii, a w 1984 przyznano mu tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej.
Od listopada 1985 wchodził w skład Grupy Inspektorów Generalnych Ministerstwa Obrony ZSRR.
Był żonaty, miał syna (gen. mjr Gennadij Bojczuk) i dwie córki (jedna z nich to pułkownik) oraz pięcioro wnucząt, z czego czwórkę oficerów (2008).
Ordery i odznaczenia
- Bohater Pracy Socjalistycznej
- Order Lenina - dwukrotnie
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Aleksandra Newskiego
- Order Wojny Ojczyźnianej 1 stopnia - dwukrotnie
- Order Wojny Ojczyźnianej 2 stopnia
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order Czerwonej Gwiazdy - dwukrotnie
- medale
- odznaczenia zagraniczne
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar to the Order of Alexander Nevsky of the Soviet Union, 1942.
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)
Autor:
- Rank_insignia_of_маршал_Совéтского_Союза.svg: F l a n k e r
- Rkka5.svg: Jaro.p
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Army (1955-1974), here "Marshal of artillery" (OF9) – shoulder strap service – and dress uniform.