Jerzy Golnik

Jerzy Golnik
Tyka
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

17 października 1923
Wieluń

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Stanowiska

d-ca I plutonu „Włodek” 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka”

Główne wojny i bitwy

powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie)
Grób Jerzego Golnika na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jerzy Wiktor Golnik ps. Tyka (ur. 17 października 1923 w Wieluniu[1], zm. 10 sierpnia 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego jako dowódca I plutonu „Włodek” w 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Armii Krajowej. Syn Tadeusza.

Absolwent Gimnazjum im. Stefana Batorego i harcerz 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarni”. Student tajnej politechniki. Należał do Hufca Mokotów Górny, którym dowodził Tadeusz Zawadzki „Zośka”. Ukończył I turnus tajnej podchorążówki, na II turnus pojechał jako instruktor. Uczestnik akcji rozbicia niemieckiego pociągu pod Szymanowem.

Poległ 10. dnia powstania warszawskiego w walkach na terenie boiska „Skry” na Woli. Miał 21 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-2-17)[2].

Został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Zobacz też

Przypisy

  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
  2. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet ppor.svg
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Golnik Jerzy Powazki.jpg
nad mogiłą Jerzego Golnika na Powązkach wojskowych w Warszawie