Jerzy Lewszecki

Jerzy Lewszecki

kapitan
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1913 Szczorse
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1955 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	3 Pułk Artylerii Ciężkiej 4 Pułk Artylerii Ciężkiej 10 Dywizjon Artylerii Ciężkiej 3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwpancernej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Jerzy Lewszecki (ur. 24 listopada 1913 w majątku Szczorse, zm. 2 sierpnia 1955 w Warszawie) – podporucznik artylerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

W maju 1931 złożył maturę w Korpusie Kadetów Nr 2 w Chełmnie. Następnie uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. 4 sierpnia 1934 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1934 i 81. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 3 Pułku Artylerii Ciężkiej w Wilnie^[1]. W lutym 1939 został przeniesiony do 4 Pułku Artylerii Ciężkiej w Łodzi^[2] na stanowisko dowódcy plutonu w 7. baterii. 2 lipca 1939 na stadionie Wojskowego Klubu Sportowego w Łodzi wziął udział w zawodach o „Nagrodę przechodnią 4 Grupy Artylerii”. W trakcie zawodów, koń na którym startował uległ kontuzji. Winnym wypadku okazał się jeździec, który był pod wpływem alkoholu^[3][a]. W kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku oficera zwiadowczego 10 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej^[2]. Został odznaczony Krzyżem Walecznych^[2].

30 września 1939 w Warszawie dostał się do niemieckiej niewoli i przebywał w niej do 29 kwietnia 1945^[4]. 23 lipca tego roku został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech i przydzielony do 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwpancernej^[5]. W październiku 1946 został przyjęty do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia^[6]. Od grudnia 1952 do kwietnia 1953, w stopniu kapitana, prowadził wykłady z zachowania tajemnicy wojskowej dla uczniów szkoły podchorążych artylerii^[2][b]. W tym czasie nawiązał kontakt z płk. Wincentym Bąkiewiczem, byłym szefem Oddziału II Sztabu 2 Korpusu Polskiego i wyraził zgodę na prowadzenie działań wywiadowczych na terenie Polski^[7].

W listopadzie 1953 roku został wysłany z misją zwiadowczą do Polski, przekraczając nielegalnie granicę wraz ze Stanisławem Rajkowskim. W marcu 1954 roku aresztowany o to, że w czasie od grudnia 1952r. do 17 marca 1954r. na terenie Anglii, Niemiec Zachodnich i Polski działając na szkodę Polski wstąpił na służbę II Oddziału przy tzw. rządzie londyńskim i prowadził działalność wywiadowczą na rzecz wywiadu amerykańskiego, skazany został na karę śmierci wyrokiem z 19 marca 1955 wydanym przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie. Wyrok wykonano 2 sierpnia 1955^[8].

Pochowany prawdopodobnie na terenie dzisiejszej kwatery "Ł" zwanej "Łączką", wśród innych pogrzebanych potajemnie ofiar zamordowanych w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. 1 listopada 1998 roku został tam odsłonięty pomnik jego pamięci.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929-1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
• Mirosław Zeidler, Kamil Zeidler. Jerzy Lewszecki (1913–1955) – przyczynek do biografii. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (229), 2009. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281.