Jerzy Mioduszewski

Jerzy Mioduszewski
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1927
Ołtarze

profesor nauk matematycznych
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1959
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1964
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

1976

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Jerzy Mioduszewski (ur. 25 grudnia 1927 w Ołtarzach) – polski matematyk specjalizujący się w topologii, w szczególności w teorii continuów oraz w historii matematyki.

Życiorys

W 1947 ukończył liceum ogólnokształcące w Łomży. W latach 1947–1952 studiował matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim, broniąc pracę magisterską napisaną pod kierunkiem Bronisława Knastera, dotyczącą continuów nieprzywiedlnych. W 1959 uzyskał stopień doktora, promotorem był Knaster. Habilitację uzyskał w 1964 we Wrocławiu. Od 1967 był zatrudniony na Uniwersytecie Śląskim. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1976 roku.

Publikacje książkowe

  • 1971: Wykłady z topologii. Cz. 1, Wstęp z teorii kategorii. Uniwersytet Śląski, Katowice.
  • 1971: Wykłady z topologii. Cz. 2, Przestrzenie topologiczne ogólne. Uniwersytet Śląski, Katowice.
  • 1988: Matematyka przełomu XIX i XX wieku: nurt mnogościowy: materiały III Ogólnopolskiej Szkoły Historii Matematyki, Jaworze / [red. nauk. Jerzy Mioduszewski]. Uniwersytet Śląski, Katowice 1992.
  • 1994: Wykłady z topologii: topologia przestrzeni euklidesowych. Uniwersytet Śląski, Katowice.
  • 1996: Ciągłość: szkice z historii matematyki. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
  • 2003: Wykłady z topologii: zbiory spójne i kontinua. Uniwersytet Śląski, Katowice.
  • 2013: Cztery szkice z przeszłości matematyki. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków.

Wypromowani doktorzy

  • 1973: Władysław Kulpa,
  • 1974: Aleksander Błaszczyk,
  • 1975: Andrzej Szymański,
  • 1977: Anna Kucia,
  • 1978: Marian Turzański,
  • 1979: Ryszard Frankiewicz,
  • 1980: Adam Mysior,
  • 1980: Adam Emeryk,
  • 1981: Andrzej Gutek,
  • 1982: Wojciech Dębski,
  • 1983: Witold Bula,
  • 2002: Iwona Krzemińska.

Bibliografia