Joanna Ostrowska

Joanna Ostrowska
Imię i nazwisko

Joanna Zofia Ostrowska

Data urodzenia

1983

Zawód, zajęcie

historyczka, krytyczka filmowa

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Joanna Zofia Ostrowska (ur. 1983[1]) – polska historyczka, krytyczka filmowa, dramaturżka teatralna[1].

Życiorys

Jest absolwentką Instytutu Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego, Katedry Judaistyki UJ i Gender Studies na UW. Studiowała również produkcję filmową i telewizyjną na PWSFTviT w Łodzi[1]. W 2015 doktoryzowała się z nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność judaistyka, na Wydziale Historycznym UJ na podstawie pracy Seksualność w warunkach opresji i poetyka jej reprezentacji, której promotorką była Małgorzata Radkiewicz[2].

Jest członkinią „Krytyki Politycznej” i Restartu. Publikowała m.in. w czasopismach: „Krytyka Polityczna”, „Ha!art”, „Polityka”, „Film”, „Kino”, „Res Publica Nowa”, „Teksty Drugie”, „Czas Kultury”, „Dwutygodnik”, „Midrasz”. Wykładała w Katedrze Judaistyki UJ, na Gender Studies UJ, UW i IBL PAN, na Żydowskim Uniwersytecie Otwartym i Studiach polsko-żydowskich PAN. Zajmuje się m.in. tematyką związaną ze zjawiskiem przemocy seksualnej (II wojna światowa) i zapomnianymi ofiarami nazizmu[1]. Pracowała również jako dramaturżka teatralna przy przedstawieniach reżyserowanych przez Małgorzatę Wdowik[1][3], Martę Ziółek, Wojciecha Grudzińskiego i Hanę Umedę[1]

Jej książka Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej była nominowana[4] w konkursie o Nagrodę im. Teresy Torańskiej i została wybrana Genderową Książką Roku 2018[5]. W 2020 roku Przemilczane uhonorowano Mauthausen-Memorial-Forschungspreis[6] razem z pracami autorstwa Josefa Villi i Danieli Henke.

W 2021 roku Joanna Ostrowska została uhonorowana nagrodą Orfeo Iris 2021 ILGCN (International Rainbow Culture Network" za badania i publikacje dotyczące historii osób nieheteronormatywnych w czasie II wojny światowej[7].

W 2022 nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” za reportaż historyczny Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej[8] (i znalazła się w finale Nagrody[9]) oraz do Nagrody im. Prof. Tomasza Strzembosza[10]. Laureatka Nagrody Nike Czytelników 2022[11].

Publikacje

Autorka

  • 2018: Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej – książka poświęcona seksualnej przemocy i seksualnej pracy przymusowej w trakcie II wojny światowej[12]. Autorka, bazując na materiałach archiwalnych, ukazała mechanizmy tworzenia i funkcjonowania domów publicznych dla żołnierzy Wehrmachtu, pracowników przymusowych oraz więźniów obozów koncentracyjnych[13].
  • 2019: „Mój Führerze!” Ofiary przymusowej sterylizacji na Dolnym Śląsku w latach 1934–44 (współautorka: Kamila Uzarczyk), Wydawnictwo Ośrodek Karta, wersja polska, angielska, niemiecka dostępna on-line.
  • 2021: Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2021[14].

Współautorka

  • 2008: Auschwitz i Holocaust. Dylematy i wyzwania polskiej edukacji
  • 2010: Kino Polskie 1989-2009. Historia krytyczna
  • 2011: Frauen gegen Holokaust. Die Geschichte viel später erzählt (Kobiety wobec Holocaustu. Historia znacznie później opowiedziana)
  • 2013: Holland. Przewodnik Krytyki Politycznej
  • 2013: Wajda. Przewodnik Krytyki Politycznej
  • 2014: Zanussi. Przewodnik Krytyki Politycznej
  • 2016: Mężczyźni z różowym trójkątem, Heinz Heger (autorka posłowia i redaktorka merytoryczna)
  • 2017: Cholernie mocna miłość. Prawdziwa historia Stefena K. i Williego G., Lutz van Dijk(niem.) (autorka posłowia i redaktorka merytoryczna) - historia Stefana Kosińskiego.
  • 2020: Erinnern in Auschwitz: Auch an sexuelle Minderheiten (redakcja tomu zbiorowego: Lutz van Dijk(niem.), Joanna Ostrowska, Joanna Talewicz-Kwiatkowska), Querverlag Berlin
  • 2021: Auschwitz: Pamięć o nieheteronormatywnych ofiarach obozu (redakcja tomu zbiorowego: Lutz van Dijk, Joanna Ostrowska, Joanna Talewicz-Kwiatkowska), Neriton Warszawa

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Joanna Ostrowska – marginesy.com.pl, marginesy.com.pl [dostęp 2018-12-14] (pol.).
  2. ↑ Dr Joanna Zofia Ostrowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-12-06].
  3. ↑ Joanna Ostrowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2018-12-15].
  4. ↑ Wyborcza.pl, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-27].
  5. ↑ Genderowa Książka Roku 2018 | Polskie Towarzystwo Genderowe [dostęp 2020-08-27] (pol.).
  6. ↑ {{{tytuł}}}, www.mauthausen-memorial.org [dostęp 2021-01-28].
  7. ↑ ILGCN, www.ilgcn.tupilak.org [dostęp 2021-10-24] (ang.).
  8. ↑ Nagroda Literacka Nike 2022. Oto lista nominowanych, Onet Kultura, 15 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15] (pol.).
  9. ↑ NoMonday, Siódemka finalistów Nagrody Literackiej Nike 2022, www.agora.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  10. ↑ Fundacja im. Tomasza Strzembosza, www.fundacjastrzembosza.pl [dostęp 2022-09-13].
  11. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2022-10-04].
  12. ↑ Olga Wróbel, Ostrowska: Upominam się o zapomniane ofiary nazizmu, KrytykaPolityczna.pl, 9 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-14] (pol.).
  13. ↑ Dominika Buczak, Tabu II wojny światowej. „Tam, gdzie pojawiali się żołnierze niemieccy, pojawiały się też domy publiczne”, gazetapl [dostęp 2018-12-14] (pol.).
  14. ↑ Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej | Wydawnictwo KP, Wydawnictwo Krytyki Politycznej [dostęp 2021-05-01] (pol.).

Bibliografia

Laureaci Nagrody Literackiej „Nike”
Nagroda
główna
Wybór
czytelników
Nagroda
25-lecia