John Bercow

John Bercow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1963
Edgware

Spiker Izby Gmin
Okres

od 22 czerwca 2009
do 31 października 2019

Poprzednik

Michael Martin

Następca

Lindsay Hoyle

John Bercow (ur. 19 stycznia 1963 w Edgware[1]) – brytyjski polityk, od 22 czerwca 2009 do 31 października 2019 spiker Izby Gmin. Od 23 listopada 2012 jest przewodniczącym Młodzieżowego Parlamentu Zjednoczonego Królestwa. Od 1980 do 2009 członek Partii Konserwatywnej, w latach sprawowania funkcji spikera bezpartyjny, a od 2021 w Partii Pracy.

Życiorys

Młodość

Pochodzi z rodziny żydowskich emigrantów, którzy przybyli do Wielkiej Brytanii z Rumunii[2]. Jest wyznawcą judaizmu[2]. Jego ojciec prowadził salon samochodowy, a później był taksówkarzem[2]. Jako nastolatek John był obiecującym tenisistą, jednak jego karierę sportową przerwała choroba – mononukleoza zakaźna. Ukończył z wyróżnieniem studia w zakresie administracji publicznej na University of Essex w 1985[3].

W młodości był zaangażowany w prace różnych organizacji młodzieżowych związanych z Partią Konserwatywną, po studiach został ostatnim przewodniczącym Federation of Conservative Students. Karierę zawodową zaczynał w bankowości, potem pracował jako specjalista ds. lobbyingu politycznego w spółce-córce międzynarodowej agencji reklamowej Saatchi & Saatchi, aż wreszcie wraz ze wspólnikiem założył firmę specjalizującą się w szkoleniach dla polityków (głównie konserwatywnych).

Kariera polityczna

Własną karierę polityczną rozpoczął w 1986 w samorządzie lokalnym, jako członek rady londyńskiej dzielnicy Lambeth. Już rok później został wiceprzewodniczącym klubu radnych Partii Konserwatywnej w tym gremium. Od 1995 pracował jako specjalny doradca dla ministrów w rządzie Johna Majora. Jego pracodawcą był wtedy Jonathan Aitken, a potem Virginia Bottomley. W 1997 został wybrany do Izby Gmin.

W 2001, gdy liderem opozycji był Iain Duncan Smith, Bercow został powołany do kierowanego przez niego gabinetu cieni, gdzie najpierw pełnił funkcję „cienia” naczelnego sekretarza skarbu, a następnie ministra pracy i emerytur. Już w 2002 na własne życzenie powrócił do grona backbencherów, po tym jak wbrew dyscyplinie partyjnej poparł rządowy projekt ustawy umożliwiającej parom homoseksualnym adopcję dzieci[4]. W 2003 nowy lider partii Michael Howard ponownie powołał go do gabinetu cieni jako ministra ds. rozwoju międzynarodowego, jednak Bercow szybko popadł w konflikt z Howardem i w 2004 został odwołany z tego stanowiska[5]. Od tego czasu pozostawał raczej na marginesie swojej partii, a w mediach pojawiały się nawet plotki, iż rozważa przejście do Partii Pracy[6]. Ostatecznie Bercow pozostał w szeregach torysów, choć (za zgodą władz partyjnych) przyjął od Gordona Browna propozycję zasiadania w rządowym zespole doradczym ds. dzieci z problemami z porozumiewaniem się. Bercow motywował to względami osobistymi - jeden z jego synów jest dzieckiem autystycznym. W 2005 telewizja Channel 4 uhonorowała go tytułem „Opozycyjnego posła roku”.

Po rezygnacji Michaela Martina z funkcji spikera Izby Gmin, w atmosferze skandalu związanego z nadużywaniem przez członków Izby prawa do zwrotu z publicznej kasy wydatków ponoszonych w związku z wypełnianiem mandatu, Bercow zgłosił swoją kandydaturę na nowego spikera. Zrobił to wbrew kierownictwu własnej partii, które popierało George’a Younga. Dość nieoczekiwanie wygrał wybory[7][8] dzięki głosom Partii Pracy, która – nie mając szans na przeforsowanie na to stanowisko polityka z własnych szeregów – postanowiła poprzeć outsidera z lewego skrzydła Partii Konserwatywnej, skłóconego z jej przywódcami. W maju 2010, na inauguracyjnym posiedzeniu parlamentu nowej kadencji, uzyskał reelekcję na urząd spikera.

Bercow był pierwszym spikerem, który zrezygnował z prowadzenia obrad w ceremonialnym stroju. Choć używał tradycyjnej togi, jedynie luźno zarzucał ją na zwykły garnitur, z wyraźnie widocznym krawatem i koszulą.

W listopadzie 2012 Bercow został przewodniczącym Młodzieżowego Parlamentu Zjednoczonego Królestwa i od tego czasu przewodniczy tej organizacji na corocznym posiedzeniu w Pałacu Westminsterskim.

W czerwcu 2021 Bercow wstąpił do Partii Pracy z powodu własnego sprzeciwu co do kierowania przez Borisa Johnsona Partią Konserwatywną. Bercow zarzucił Johnsonowi zwrot ugrupowania w stronę "reakcjonizmu, populizmu, nacjonalizmu, a nawet ksenofobii"[9].

Od 2017 roku pełni tytularną funkcje kanclerza Uniwersystetu Essex[10].

Życie prywatne

Jest żonaty z Sally Bercow (z domu Illman) i ma troje dzieci[11]. Swoją żonę poznał w 1989 na konferencji studenckich organizacji konserwatywnych, jednak pobrali się dopiero trzynaście lat później. W międzyczasie Sally zmieniła barwy partyjne i dziś jest lokalną działaczką Partii Pracy.

Przypisy

  1. W chwili narodzin Bercowa Edgware stanowiło odrębną miejscowość. Obecnie znajduje się w granicach administracyjnych Wielkiego Londynu.
  2. a b c Marek Rybarczyk. Władca brexitu. „Polityka”, s. 49, 13 lutego 2019. 
  3. Essex graduate new speaker, University of Essex, 2009-06-23 [dostęp 2010-07-09]
  4. Tory resigns over adoption vote, BBC News, 2002-11-04 [dostęp 2010-07-09]
  5. Profile: Commons Speaker, John Bercow, guardian.co.uk, 2009-06-22 [dostęp 2010-07-09]
  6. Bercow defection is expected at time of maximum embarrassment, conservativehome.blogs.com, 2007-07-14 [dostęp 2010-07-09]
  7. Brytyjski parlament ma nowego szefa. Money.pl, 2009-06-23. [dostęp 2013-05-13]. (pol.).
  8. Election of the Speaker: Latest, parliament.co.uk, 2009-06-22 [dostęp 2010-07-09]
  9. John Bercow defects to Labour with withering attack on Johnson, the Guardian, 19 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  10. Speaker of the House of Commons to become sixth Chancellor of the University of Essex | University of Essex, www.essex.ac.uk [dostęp 2021-09-15].
  11. Marek Rybarczyk. Władca brexitu. „Polityka”, s. 48, 49, 13 lutego 2019. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Apvienotās Karalistes parlamenta Pārstāvju palātas priekšsēdētāja oficiālā vizīte Latvijā (39361465685) (cropped).jpg
Autor: Saeima, Licencja: CC BY-SA 2.0

2018.gada 14.februāris. Saeimas priekšsēdētāja Ināra Mūrniece tiekas ar Lielbritānijas un Ziemeļīrijas Apvienotās Karalistes parlamenta Pārstāvju palātas priekšsēdētāju Džonu Berkovu (John Bercow).

Foto: Ernests Dinka, Saeima

Izmantošanas noteikumi: saeima.lv/lv/autortiesibas