John Hasbrouck van Vleck

John Hasbrouck van Vleck

John H. van Vleck w roku 1974
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1899 Middletown
Data i miejsce śmierci	27 października 1980 Cambridge
Zawód, zajęcie	fizyk
Odznaczenia

J.H. van Vleck na VI Kongresie Solvaya, poświęconym fizyce (Bruksela 1930)

John Hasbrouck van Vleck (ur. 13 marca 1899 w Middletown, zm. 27 października 1980 w Cambridge^[1]) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla z fizyki za fundamentalne badania teoretyczne struktury elektronowej układów magnetycznych i nieuporządkowanych^[2].

Życiorys

Urodził się w Middletown w stanie Connecticut. Na tamtejszym Wesleyan University pracował jego dziadek, astronom John Monroe Van Vleck, i ojciec, matematyk Edward Burr Van Vleck. Od roku 1906 mieszkał w Madison, gdzie jego ojciec objął stanowisko profesora na University of Wisconsin-Madison. Na tej uczelni w roku 1920 John van Vleck ukończył studia. W roku 1922 uzyskał stopień doktora na Harvardzie^[2][3].

Pracował na University of Minnesota, University of Wisconsin–Madison oraz na Harvardzie. Zajmował się kwantowymi podstawami magnetyzmu. Był jednym z autorów teorii pola krystalicznego^[2][3].

Nagrodę Nobla za fundamentalne badania teoretyczne struktury elektronowej układów magnetycznych i nieuporządkowanych otrzymał w roku 1977 wraz z Philipem Andersonem i Nevillem Mottem^[2][3].

Wyróżnienia i nagrody

• 1966: National Medal of Science,
• 1974: Medal Lorentza,
• 1977: Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki.

Przypisy