Jon Lord

Jon Lord

Jon Lord, 1976
Imię i nazwisko	Jonathan Douglas Lord
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1941 Leicester
Data i miejsce śmierci	16 lipca 2012 Londyn
Instrumenty	instrumenty klawiszowe
Gatunki	rock, rock progresywny, hard rock, heavy metal, blues rock, muzyka poważna
Zawód	muzyk, kompozytor
Aktywność	1956–2012
Wydawnictwo	Purple, EMI, Harvest
Zespoły
Deep Purple (1968–1976, 1984–2002) Whitesnake (1978–1984) Paice, Ashton & Lord (1977–1978, 2000) The Artwoods (1964–1967) The Flower Pot Men (1968) WhoCares (2011–2012)
Strona internetowa

Jon Lord, Jonathan Douglas Lord (ur. 9 czerwca 1941 w Leicesterze, zm. 16 lipca 2012 w Londynie)^[1] – brytyjski muzyk rockowy, członek zespołu Deep Purple (1968–2002), Paice, Ashton & Lord (1976–1977) i Whitesnake (1978–1984)^[2].

W latach 1964–1967 grał także w grupie The Artwoods, która w kwietniu 1966^[3] między innymi w Radomiu jako support grupy Billy Kramer & The Dakotas, jako jedna z niewielu zagranicznych gwiazd muzyki wystąpiła w Polsce. Z The Artwoods Lord nagrał płytę Art Gallery z 1966 roku. Lord po rozpadzie Deep Purple, wraz z perkusistą Ianem Paicem założył zespół PAL (Paice, Ashton, Lord) który okazał się efemerydą. Lord był jednym z najwybitniejszych współczesnych klawiszowców, wirtuoz organów Hammonda. Pierwszy muzyk rockowy, który dokonał udanego mariażu muzyki poważnej i popularnej na płycie Concerto for Group and Orchestra z 1969 roku. Jon Lord występował gościnnie na płytach wielu znanych wykonawców, m.in. The Kinks, Ashton, Gardner & Dyke, Nazareth, George’a Harrisona, Davida Gilmoura, Cozy’ego Powella i Alvina Lee. Od 2012 roku w Warszawie organizowane są koncerty z cyklu Memoriał Jona Lorda, mające na celu upamiętnienie muzyka.

Chorował na raka trzustki. Zmarł 16 lipca 2012 w Londynie w wyniku zatoru tętnicy płucnej^[1].

W 2016 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame^[4].

Kariera

2002

W lutym 2002 Jon Lord ogłosił, że rozstaje się z zespołem Deep Purple. W tym samym miesiącu odbywała się pożegnalna trasa Lorda z zespołem po Wielkiej Brytanii. Z powodu choroby część koncertów została odwołana, a następnie przeniesiona na wrzesień tego roku. Ponieważ w składzie grupy znajdował się już wtedy Don Airey, Lord występował tylko w drugiej części koncertu.

2003

Od stycznia do marca 2003 Jon Lord przebywał w Australii, gdzie wystąpił z grupą George podczas wykonań Concerto for Group and Orchestra, a także wziął udział w koncertach z bluesowym zespołem The Hoochie Coochie Men prowadzoną przez Boba Daisleya. 15 lutego 2003 odbyło się premierowe wykonanie „Boom of the Tingling Strings” – kompozycji Lorda z 2002. W koncercie wzięła udział orkiestra Queensland pod batutą Paula Manna oraz solista Michael Kieran Harvey. 31 maja tego roku w Luksemburgu odbyła się europejska premiera kompozycji w wykonaniu Orkiestry Filharmonii Luksemburskiej pod batutą Paula Manna i ponownie z udziałem Michaela Harveya. We wrześniu 2003 r. Lord wystąpił na dwóch koncertach podczas festiwalu w Hell w Norwegii. Oprócz występu z bluesową supergrupą Hell Blues Band (m.in. Chris Farlowe i Bernie Marsden) Lord zagrał także koncert z własnym zespołem w katedrze Nidaros w Trondheim.

2004

Następny rok (2004) Lord rozpoczął 20 marca koncertem w norweskim mieście Trondheim z towarzyszeniem Trondheim Soloists. Muzycy wykonali wówczas skróconą wersję kolejnej kompozycji Lorda – Disguises. Premiera pełnej wersji tej kompozycji odbyła się 23 maja tego roku podczas festiwalu w Bergen w Norwegii. W czerwcu Lord nagrywał w studiu Hansa-Haus w Kolonii pierwszą po opuszczeniu Deep Purple płytę solową – Beyond the Notes, która ukazała się we wrześniu. W studiu towarzyszyli mu m.in. znani z płyty Pictured Within Miller Anderson, Sam Brown, Mario Argandona i Pete York. We wrześniu Lord ponownie wystąpił na Hell Blues Festival. W następnych miesiącach promował nową płytę na terenie Niemiec, występując w programach telewizyjnych. Lordowi towarzyszyła wówczas Frida z zespołu ABBA, która zaśpiewała na płycie Beyond the Notes w utworze „The Sun Will Shine Again”.

2005

W lutym 2005 Jon Lord odbył krótką trasę koncertową po Niemczech i Holandii promującą album Beyond the Notes. W marcu tego roku nagrał partie organów do kilku utworów z płyty Gillan’s Inn (2006) Iana Gillana. W październiku 2005 r. Jon Lord wziął udział w pracach nad świątecznym albumem norweskiej wokalistki Marii Arredondo, zatytułowanym Min Jul. Płyta ukazała się w listopadzie tego samego roku. Lord zaaranżował orkiestralne fragmenty płyty.

2006

W maju 2006 Jon Lord wręczył członkom grupy Led Zeppelin nagrodę Polar Music Award w Sztokholmie. 7 lipca tego roku wziął udział w wykonaniu Concerto For Group & Orchestra podczas festiwalu w Henley. Cztery dni później w Londynie Lord zarejestrował swoje partie na płytę Danger. Whitemen Dancing (2007), nagrywanej z zespołem The Hoochie Coochie Men. 14 września 2006 r. Jon Lord wziął udział w koncercie charytatywnym The Sunflower Jamm. Obok niego na scenie pojawili się, m.in. Robert Plant, Ian Paice, Bernie Marsden i Paul Weller. Wieczór poprowadził Jeremy Irons. 7 grudnia 2006 r. w Odense, w Danii, odbyło się wykonanie kompozycji Lorda Boom of the Tingling Strings. Wystąpiła Odense Symphony Orchestra pod dyrekcją Paula Manna oraz z udziałem solisty Nelsona Goernera. Tydzień później kompozycja ta, wraz z Disguises, została zarejestrowana przez tych samym muzyków w studiu dla potrzeb EMI Classics.

2007

Jon Lord podczas „Sunflower Jam”, Londyn 2007

Rok 2007 Lord rozpoczął od gościnnego udziału w dwóch koncertach w hołdzie zmarłym niedawno muzykom – Jimowi Capaldiemu (21 stycznia) oraz Artowi Woodowi (25 marca). 21 maja w katedrze Hereford w Anglii miało miejsce wykonanie kompozycji Lorda From Darkness to Light. Od premiery utworu w 2000 r. Lord naniósł wiele poprawek i dopisał nowe fragmenty. Kolejne wykonanie From Darkness to Light odbyło się 1 lipca w katedrze Nidaros w Trondheim, w Norwegii, m.in. z udziałem tenora Thora Inge Falcha. Właściwą część koncertu poprzedził występ Jona Lorda wraz z zaproszonymi artystami (m.in. Jørn Lande), podczas którego wykonane zostały utwory z solowych płyt Lorda. 20 września, podobnie jak w zeszłym roku, Lord wziął udział w koncercie charytatywnym The Sunflower Jam, podczas którego wystąpili tym razem także Roger Glover i Gary Moore. W tym samym miesiącu ukazała się płyta Danger. Whitemen Dancing The Hoochie Coochie Men z udziałem Lorda. 7 października Jon Lord wziął udział w II edycji Festiwalu im. Sir Malcolma Arnolda w teatrze Royal & Derngate w Northampton, podczas którego wykonano Concerto for Group and Orchestra. 20 października doszło do długo oczekiwanego wydarzenia, jakim była premiera Durham Concerto, dzieła skomponowanego przez Lorda z okazji 175-lecia Uniwersytetu w Durham. Wcześniej, w lipcu tego roku, koncert został nagrany w Liverpoolu z udziałem Royal Liverpool Symphony Orchestra. Lord wziął udział zarówno w nagraniu, jak i koncercie.

2008

2008 rok Jon Lord rozpoczął wyprzedanym koncertem w Hagen w Niemczech 15 lutego, podczas którego wykonane zostało Conerto for Group and Orchestra. Pod koniec następnego miesiąca koncert ten zaprezentowano także trzykrotnie z rzędu w Adelaide w Australli. Podczas bisu Jon Lord wykonał tu po raz pierwszy od czasu odejścia z Deep Purple jeden z najbardziej znanych utworów grupy – „Child in Time”. Concerto wykonano także 5 września 2008 roku w Luksemburgu i 6 lipca na rynku Starego Miasta w Płocku wraz z Płocką Orkiestrą Symfoniczną. W drugiej części koncertu w Płocku Lord wykonał z towarzyszeniem orkiestry utwory ze swoich solowych płyt. Na bis muzycy wykonali po raz drugi w tym roku utwór „Child in Time”.

5 kwietnia w Liverpoolu zaprezentowano jedno z ostatnich dzieło Lorda, Durham Concerto, tym razem z udziałem Royal Liverpool Symphony Orchestra, znaną z płytowego nagrania Boom of the Tingling Strings i Disguises. W tym samym miesiącu Lord wystąpił na festiwalu „Zermatt Unplugged” w Zermatt w Szwajcarii, gdzie zagrał utwory ze swoich najbardziej znanych płyt solowych w nowych aranżacjach i zaprezentował nową kompozycję „Air on G String”. Na przełomie lipca i sierpnia Jon Lord wystąpił trzykrotnie w ramach brytyjskiej trasy „Proms Spectacular”, podczas której wykonywane były najbardziej znane utwory muzyki poważnej. Lord zaprezentował „The Telemann Experiment”, „The Road from Lindisfarne” i „Bourée”.

25 września, po raz pierwszy od czterech lat, Jon Lord wystąpił gościnnie z Deep Purple podczas koncertu charytatywnego na dorocznej imprezie The Sunflower Jam. Na tym samym koncercie Lord zagrał w składzie zespołu, który wykonał piosenki z repertuaru Whitesnake, z okresu, kiedy w składzie grupy występowali Ian Paice i Jon Lord. Obowiązki wokalisty objął Bruce Dickinson.

W listopadzie i grudniu 2008 roku Jon Lord wystąpił dwukrotnie z Trio Valore. Na obu koncertach wykonał z grupą kilka utworów, m.in. z repertuaru Graham Bond Organisation. Drugi z występów odbył się w ramach imprezy z okazji przyznania nagrody za całokształt Gingerowi Bakerowi, perkusiście grupy Cream.

2009

Na 2009 rok zapowiedziano koncerty Jona Lorda w Szwajcarii, Niemczech, na Węgrzech i Słowacji obejmujące Concerto for Group and Orchestra.

2010

23 stycznia Poczdam, 25 marca Győr (Węgry), 25 kwietnia Horsham (Anglia), 9 maja Imst (Austria), 23 maja Trondheim (Norwegia); 31 maja Kijów, 16 czerwca Liverpool, 23 czerwca Luksemburg, 18 września Budapeszt, 25 września Lahnstein Blues Festival (Niemcy), 30 października Sofia, 10 listopada Warszawa, 15 listopada Essen.

Dyskografia

Dyskografia z St. Valentine’s Day Massacre

• 1967 Brother Can You Spare A Dime/Al's Party (SP)

Dyskografia z Santa Barbara Machine Head

• 1967 Blues Anytime 4 (kompilacja)
• 1969 An Anthology Of British Blues Vol 2 (kompilacja)

Dyskografia solowa

• 1971 The Last Rebel – Soundtrack (z Tonym Ashtonem)
• 1972 Gemini Suite
• 1974 First of the Big Bands (z Tonym Ashtonem)
• 1974 Windows (z Eberhardem Schoenerem)
• 1976 Sarabande
• 1982 Before I Forget
• 1998 Pictured Within
• 2003 With Pictures (DVD)
• 2004 Beyond the Notes
• 2004 Beyond the Notes Live (DVD)
• 2008 Durham Concerto
• 2008 Boom Of The Tingling Strings & Disguises
• 2010 To Notice Such Things
• 2010 „Live – Bucharest 2009”
• 2011 „Jon Lord Blues Project”
• 2012 „Concerto for Group and Orchestra”

^[5]

Dyskografia z Whitesnake

• 1978 Trouble
• 1979 Lovehunter
• 1980 Ready An' Willing
• 1980 Live... in the Heart of the City
• 1981 Come An’ Get It
• 1982 Saints & Sinners
• 1984 Slide It In
• 2004 The Early Years (kompilacja)

Dyskografia z The Hoochie Coochie Men

• 2003 Live at the Basement (2CD/DVD)
• 2007 Danger White Men Dancing

Dyskografia z Deep Purple

• 1968 Shades of Deep Purple
• 1968 The Book of Taliesyn
• 1969 Deep Purple
• 1969 Concerto for Group and Orchestra
• 1970 Deep Purple in Rock
• 1971 Fireball
• 1972 Machine Head
• 1972 Made in Japan
• 1973 Who Do We Think We Are
• 1974 Burn
• 1974 Stormbringer
• 1975 Come Taste the Band
• 1976 Made in Europe
• 1984 Perfect Strangers
• 1987 The House of Blue Light
• 1988 Nobody’s Perfect
• 1990 Slaves & Masters
• 1993 Gemini Suite Live
• 1993 The Battle Rages On...
• 1994 Come Hell or High Water
• 1996 Purpendicular
• 1997 Live at the Olympia '96
• 1998 Abandon
• 1999 Total Abandon: Live in Australia (CD/DVD)
• 2000 In Concert with the London Symphony Orchestra (CD/DVD)
• 2001 Live At The Rotterdam Ahoy
• 2002 Perihelion (DVD)

Gościnne nagrania

• 1964 The Kinks (The Kinks, „You Really Got Me”)
• 1968 I Shall Be Released/Down In The Flood (Boz Burrell, SP)
• 1972 What A Bloody Long Day It's Been (Ashton, Gardner & Dyke, „The Falling Song”)
• 1974 Rampant (Nazareth, „Glad When You’re Gone”, „Shanghai’d in Shanghai”)
• 1976 Wizard's Convention (Eddie Hardin)
• 1978 More Than Meets The Eye (Joe Breen)
• 1979 Commercial Road (Richard Digance)
• 1980 And About Time Too (Bernie Marsden)
• 1981 Look At Me Now (Bernie Marsden)
• 1981 Line Up (Graham Bonnett)
• 1982 Gone Troppo (George Harrison, „Circles”)
• 1982 Octopuss (Cozy Powell)
• 1984 About Face (David Gilmour)
• 1985 Wind In The Willows (Eddie Hardin & Zak Starkey)
• 1986 Detroit Diesel (Alvin Lee, „Ordinary Man”, „Let’s Go”)
• 1989 Super Drumming Folge 1 & 2 (Pete York)
• 1990 The Earthquake Album (Rock Aid Armenia, „Smoke On The Water '90")
• 1990 About Love And Life (Vicki Brown, „We Are One”)
• 1990 April Moon (Sam Brown, „Contradictions”)
• 1992 Cherkazoo & Other Stories (Ian Gillan)
• 1992 Wind In The Willows – A Rock Concert (Eddie Hardin & Zak Starkey)
• 1992 The Drums Are Back (Cozy Powell, „The Rocket”, „The Legend Of The Glass Mountain”)
• 1992 Zoom (Alvin Lee, „Real Life Blues”, „Wake Up Moma”)
• 1994 Carnival Of Light (Ride, „Moonlight Medicine”)
• 1994 How Does It Feel To Feel (Ride, EP, „Journey To The End Of Universe”)
• 1995 Still A Few Pages Left (Eddie Hardin & Pete York)
• 2002 Brainwashed (George Harrison, „Brainwashed”)
• 2003 Bluesheart (Miller Anderson, „Help Me”, „Runnin’ Man”)
• 2005 Legends Of Rock – 50 Jahre Rock (CD/DVD, koncert dla tv ZDF z 2004 r.)
• 2005 Min Jul (Maria Arredondo, aranże)
• 2006 Live At Abbey Road 2000 (Tony Ashton & Friends, CD/DVD)
• 2008 Army Of One (Espen Lind)
• 2009 Childline Rocks 2009 („Pictured Within”, „Child In Time”, „You Keep On Moving”)

Muzyka filmowa

• 1971 The Last Rebel
• 1984 The Country Diary of an Edwardian Lady (serial TV)
• 1984 Vivre pour survivre
• 1987 Overdose
• 2000 Calling the Wild (film tv)

Filmografia

• In a Metal Mood (1996, film dokumentalny, reżyseria: Henning Lohner)^[6]
• Heavy Metal: Louder Than Life (2006, film dokumentalny, reżyseria: Dick Carruthers)^[7]
• Highway Star: A Journey in Rock (2007, film dokumentalny, reżyseria: Craig Hooper)^[8]
• Heavy Metal Britannia (2010, film dokumentalny, reżyseria: Chris Rodley)^[9]

Przypisy