Joseph Ward (bokser)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 30 października 1993 Athlone | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Joseph Ward (ur. 30 października 1993 r. w Athlone) – irlandzki bokser występujący wadze półciężkiej, trzykrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny mistrz Europy[1].
Kariera
Boks zaczął trenować w 2002 roku.
W 2008 roku zdobył brązowy medal mistrzostw Europy juniorów w Płowdiwie. Rok później został mistrzem świata w Erywaniu w tej samej kategorii wiekowej. Tytuł młodzieżowego mistrza świata uzyskał w 2010 roku, zwyciężając podczas młodzieżowych mistrzostw świata w Baku. Tego samego roku wystąpił igrzyskach olimpijskich młodzieży w Singapurze, przegrywając w walce o piąte miejsce z Adiletem Rakiszewem z Kazachstanu.
W czerwcu 2011 roku zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w Ankarze, pokonując w finale Rosjanina Nikitę Iwanowa[2]. W październiku tego samego roku wystąpił podczas mistrzostw świata w Baku. Odpadł tam w drugiej rundzie po niewielkiej porażce na punkty z Irańczykiem Ehsanem Rouzbahanim[3].
Na mistrzostwach Europy w 2013 roku w Mińsku odpadł po pierwszej walce, przegrywając w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut z Mateuszem Trycem[4]. W październiku tego samego roku zdobył brąz w wadze półciężkiej podczas mistrzostw świata w Ałmaty. W półfinale przegrał z Kubańczykiem Julio Césarem La Cruzem[5].
Dwa lata później po raz drugi został mistrzem Europy w Samokowie. Tym razem w finale okazał się lepszy od Holendra Petera Müllenberga[6]. W październiku na mistrzostwach świata w Dosze zdobył srebro, przegrywając z Julio Césarem La Cruzem z Kuby[7].
W 2016 roku wziął udział podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w wadze półciężkiej, jednak odpadł w pierwszej walce z Carlosem Miną z Ekwadoru[8]. W czerwcu następnego roku został po raz trzeci z rzędu mistrzem Europy w Charkowie. W finale pokonał Muslima Gadżimagomiedowa reprezentującego Rosję[9]. We wrześniu tego samego roku zdobył srebrny medal podczas mistrzostw świata w Hamburgu, przegrywając w ostatniej walce z Kubańczykiem Julio Césarem La Cruzem[10].
Przypisy
- ↑ AIBA World Boxing Championships Hamburg 2017 – Boxers’ profile (ang.). s. 234–236. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)].
- ↑ The good and bad of Ireland's Turkish delight (ang.). The 42, 2011-06-25. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ O’Neill and Nevin seal their spots at London 2012 (ang.). The 42, 2011-10-04. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Bad day for the Irish at European Championships (ang.). The 42, 2013-06-03. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Bronze as Joe Ward bows out in World Championship semis (ang.). The 42, 2013-10-25. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Conlan and Ward win gold for Ireland at the European Championships (ang.). The 42, 2015-08-15. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Disappointment for Joe Ward as he's forced to settle for World Championship silver (ang.). The 42, 2015-10-15. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Rio 2016: Joe Ward left to rue docked points as Olympic dream ends (ang.). The Irish Times, 2016-08-11. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Joe Ward wins historic third European Championships gold (ang.). The Irish Times, 2017-06-24. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Ireland's Joe Ward wins silver at World Boxing Championships (ang.). The 42, 2017-09-02. [dostęp 2019-05-08].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
