Julian Arnoldt-Russocki

Julian Arnoldt-Russocki
Ilustracja
Julian Arnoldt-Russocki (przed 1934)
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1893
Penkiny

Data śmierci

10 sierpnia 1953

Przebieg służby
Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

5 Pułk Ułanów Zasławskich
10 Pułk Ułanów Litewskich
16 Pułk Ułanów Wielkopolskich

Stanowiska

dowódca szwadronu
kwatermistrz pułku
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku kawalerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa: bitwa pod Bukowcem)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Kawaler Orderu Korony Rumunii Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Julian Edwin Arnoldt-Russocki (ur. 11 lipca 1893 we wsi Penkiny, pow. Wyłkowyszki[1], zm. 10 sierpnia 1953) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w 1893 roku we wsi Penkiny[2] (obecnie Penkiniai, na Litwie). Był synem Bronisława, starszym bratem Wiktora (1895–1956), także podpułkownika kawalerii Wojska Polskiego.

Został oficerem Armii Imperium Rosyjskiego. Podczas I wojny światowej służył w 5 pułku ułanów. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został przyjęty do Wojska Polskiego. Od grudnia 1918 roku był żołnierzem 12 pułku ułanów, a po przekształceniu 10 pułku ułanów. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu porucznika kawalerii w szeregach 10 puł w na stanowisku dowódcy szwadronu zapasowego. 1 czerwca 1921 roku pełnił nadal służbę w 10 puł[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 121. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 10 puł[4]. Oficerem 10 pułku ułanów w Białymstoku pozostawał do 1930 roku[5][6]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[7]. W 1928 roku dowodził szwadronem zapasowym[8]. W lipcu 1929 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[9][10]. Z dniem 5 lipca 1930 roku został przeniesiony do 16 pułku ułanów w Bydgoszczy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12][13]. 17 stycznia 1933 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Od 15 lipca 1939 roku dowodził 16 pułkiem ułanów wielkopolskich im. gen. Gustawa Orlicz-Dreszera.

Po wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję dowódcy jednostki w pierwszych dniach kampanii wrześniowej. Dowodził w bitwie pod Bukowcem. W nocy 4/5 września 1939 roku dokonał rozwiązania 16 puł. Został wzięty do niewoli przez Niemców i osadzony w oflagu nr 506.

Zmarł 10 sierpnia 1953[14]. Jest pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Piotrkowie Trybunalskim.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-05-08].
  2. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII, dir.icm.edu.pl [dostęp 2020-05-08].
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 253, 541.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 161.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 619, 679.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 560, 601.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 299, 341.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
  10. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 23, 73, w tym roku zajmował 7. lokatę na liście starszeństwa oficerów zawodowych kawalerii.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 209.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 143, 643.
  13. ↑ Dmochowski i Małek 1934 ↓, s. 77.
  14. ↑ Julian Arnoldt-Russocki. nekropole.info. [dostęp 2017-11-12].
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922 roku, s. 469.
  16. ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 
  18. ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Medaille commemorative de la Guerre 1914-1918 ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Médaille commémorative de la Guerre 1914-1918. France.
ROM Order of the Crown of Romania 1881 Knight BAR.svg
Baretka: Order Korony Rumunii (model 1881) – Kawaler – Królestwo Rumunii.