Julian Barbour

Julian Barbour
Ilustracja
Data urodzenia

1937

Zawód, zajęcie

fizyk

Julian Barbour (ur. 1937) – brytyjski fizyk teoretyczny, zajmujący się głównie grawitacją kwantową oraz historią nauki.

Po uzyskaniu doktoratu z fizyki na Uniwersytecie w Kolonii skończył pracę w instytucjach akademickich. Zamieszkał w Anglii, niedaleko Banbury[1].

Fizyka bez czasu

W książce The End of Time opublikowanej w 1999 r. (Koniec czasu) Barbour przedstawił swój kontrowersyjny pogląd na temat „bezczasowej fizyki”, zgodnie z którym czas, którego upływ odczuwamy, istnieje tylko jako iluzja, a wiele problemów fizycznych ma swoje źródło w przekonaniu, że istnieje on realnie. Wskazał on, że nie mamy żadnego dowodu na istnienie przeszłości innego niż nasza pamięć, a też przyszłości, innego niż nasze przekonanie o jej istnieniu. Iluzja czasu jest spowodowana przez zmiany zachodzące w świecie.

Teoria Barboura jest bardziej sceptyczna niż teoria wszechświata blokowego, gdyż neguje nie tylko upływ czasu, lecz też istnienie wymiaru czasowego. Filozof J.M.E. McTaggart do podobnych wniosków doszedł w opublikowanym w 1908 r. tekście „The Unreality of Time”.

Krytyka

Amerykański fizyk Lee Smolin niejednokrotnie odwoływał się do idei Barboura w swoich publikacjach; jest jednak bardzo krytyczny w stosunku do propozycji Brytyjczyka, ponieważ sam jest zwolennikiem teorii czasu, zgodnie z którą czas jest realny, a nie stanowi wyłącznie iluzji[2]. W wydanej w 2013 r. książce „Time Reborn”, wskazuje on, że czas jest zarówno realny, jak i ma fundamentalne znaczenie [3]. Smolin uznaje, że niektórzy fizycy błędnie odrzucają realność czasu, ponieważ mylą swoje abstrakcyjne modele matematyczne z rzeczywistością[4]. Stawia również hipotezę zgodnie z którą prawa fizyki nie są stałe, lecz zmieniają się wraz z upływem czasu[5].

Fizyk teoretyczny Sean Carroll również krytykował koncepcję Barboura, uznając ją za bezużyteczną [6].

Publikacje

Do 2021 roku Julian Barbour opublikował kilka książek, z których dwie ukazały się również po polsku:

  • 1999: The End of Time: The Next Revolution in our Understanding of the Universe, Oxford University Press. ISBN 0-297-81985-2; ISBN 0-19-511729-8 (paperback: ISBN 0-7538-1020-4)
  • 2018: Koniec czasu. Nowa rewolucja w fizyce, tłum. Tomasz Lanczewski, Copernicus Center Press, ISBN 978-83-7886-363-2.
  • 2001: The Discovery of Dynamics: A Study from a Machian Point of View of the Discovery and the Structure of Dynamical Theories. ISBN 0-19-513202-5
  • 2006: Absolute or Relative Motion?. ISBN 0-19-513203-3. Paperback reprinting of The Discovery of Dynamics.
  • 2020: The Janus Point: A New Theory of Time, Basic Books, ISBN 978-0465095469.
  • 2021: Nowa teoria czasu. Punkt Janusa, tłum. Tomasz Lanczewski, Copernicus Center Press, ISBN 978-83-7886-594-0.

Prace dotyczące teorii Barboura

Przypisy

  1. Julian Barbour—Contact, www.platonia.com [dostęp 2017-12-03].
  2. Smolin L., (1997) Three Roads to Quantum Gravity (pp. 119–121, 131); (2006) The Trouble with Physics (pp. 321–22); (2013) Time Reborn (pp. 92–5)
  3. Lee Smolin on the nature of time - physicsworld.com, physicsworld.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  4. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-28)].
  5. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-28)].
  6. http://www.preposterousuniverse.com/blog/2009/06/17/timelessness/

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Julian-barbour-2012.jpg
Autor: Adam Walanus, Licencja: CC BY-SA 4.0
Julian Barbour in 2012, at the Cracow Methodological Conference “The Causal Universe”.