Julian Michał Lambor
 Tablica poświęcona Julianowi Lamborowi na Politechnice Warszawskiej | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 stycznia 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 września 1973 |
| profesor nauk hydrologicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | 1951–1971 |
| Odznaczenia | |
     | |
Julian Michał Lambor (ur. 15 stycznia 1901 w Krakowie, zm. 14 września 1973 w Warszawie) – polski hydrotechnik i hydrolog, meteorolog, profesor zwyczajny hydrologii. Od 1951 profesor Politechniki Warszawskiej. Członek korespondent PAN (od 1962)[1].
Życiorys
Syn Augusta. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu zdając maturę w 1919. Studia rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim, przeniósł się następnie na Politechnikę Lwowską, gdzie uzyskał w 1925 dyplom inżyniera hydrotechnika. Po ukończeniu studiów rozpoczął prac zawodową. Do 1928 pracował w Nowym Sączu na stanowisku inżyniera odcinkowego przy porządkowaniu i regulacji rzek. Później był kierownikiem budów w Dyrekcji Dróg Wodnych i Zarządzie Wodnym w Toruniu i w Tczewie. W 1934 został przeniesiony do Stryja na stanowisko kierownika Państwowego Zarządu Wodnego, a w 1938 przeszedł do Biura Dróg Wodnych Ministerstwa Komunikacji, gdzie na stanowisku radcy pozostał do wybuchu wojny. W czasie okupacji przebywał w Warszawie. W 1946 Został naczelnikiem Wydziału Regulacji Rzek w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, a następnie dyrektorem Dróg Wodnych Okręgu Poznańsko-Szczecińskiego. Jednocześnie od 1947 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu, gdzie w latach 1951–1953 był profesorem kontraktowym na Wydziale Budownictwa i prowadził Katedrę Budownictwa Wodnego. W 1948 uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Politechnice Wrocławskiej. W 1949 został przeniesiony do Warszawy. W latach 1949–1953 i 1959–1963 dyrektor Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego. W 1952 z jego inicjatywy jako ówczesnego Dyrektora Instytutu, utworzony został Zakład Prognoz Hydrologicznych. Po uzyskaniu w 1954 tytułu profesora nadzwyczajnego pracował wyłącznie na Politechnice Warszawskiej w Katedrze Hydrauliki i Hydrologii.
Opublikował ponad 70 prac z zakresu regulacji rzek, gospodarki wodnej, hydrologii i geofizyki.
Autor książek - podręczników: Locja rzeczna, wyd. 1953 oraz Gospodarka wodna wyd.1955, Hydrologia inżynierska wyd. 1971.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 161-4-34)[2].
23 czerwca 2003 w sali im. Gabriela Narutowicza w Ośrodku Głównym IMGW w Warszawie, odbyło się uroczyste posiedzenie Rady Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej z okazji otwarcia Centrum Prognoz Hydrologicznych i Meteorologicznych imienia Profesora Juliana Lambora.
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (20 lipca 1948)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)[5]
Przypisy
- ↑ Członkowie PAN: Skorowidz
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JULIAN LAMBOR, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-19].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 89, poz. 1105 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie meteorologii”.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 74, poz. 645 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 298 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia
- Roman Marek: Julian Lambor (1901–1973). Warszawa: Pracownia Historyczna BGPW, 1983.
- Cmentarz Powązkowski w Warszawie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984.
Media użyte na tej stronie
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Juliana Michała Lambora na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 161, rząd 4, grób 34)
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica upamiętniająca Juliana Michała Lambora w Muzeum Techniki w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie
Autor: Panek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Politechnika Warszawska, Gmach Inżynierii Środowiska. Tablice upamiętniające profesorów PW w sali 611. Julian Lambor