Julian Roszkowski
| marszałek polny porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1834 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 stycznia 1897 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1852–1897 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 3 Korpus |
| Stanowiska | szef inżynierii korpusu |
| Odznaczenia | |
  | |
Julian Adolf von Roszkowski h. Ogończyk (ur. 1 stycznia 1834 w Humenowie, zm. 27 stycznia 1897 w Przemyślu) – marszałek polny porucznik cesarskiej i królewskiej Armii, komendant Twierdzy Przemyśl w latach 1890–1897.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Antoniego i Julii z Klemensowskich. Ojciec był porucznikiem Pułku Grenadierów Gwardii w szeregach, którego walczył na wojnie z Rosją i 19 marca 1831 został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Po upadku powstania rodzina Roszkowskich schroniła się w Galicji.
Od 5 października 1846 uczył się w Akademii Inżynieryjnej w Klosterbruck. Po ukończeniu nauki w 1852 w randze podporucznika 2. klasy rozpoczął służbę w 1 pułku inżynieryjnym w Krems[1]. W następnym roku został przeniesiony do 2 pułku inżynieryjnego w Krems, w którym awansował na podporucznika 1 klasy, w 1854 na nadporucznika[1].
Walczył we Włoszech w 1859, Szlezwiku-Holsztynie w 1864 oraz w Bośni. Pracował przy fortyfikacjach w Dalmacji (1875), a rok później w Timișoarze i w Budapeszcie. 19 września 1878 został mianowany na stopień pułkownika. W tym samym roku był najpierw szefem inżynierii 2 Armii, która przeprowadziła okupację Bośni i Hercegowiny, a następnie dyrektorem inżynierii w Sarajewie. W 1881 został przeniesiony do Dyrekcji Budownictwa Wojskowego w Wiedniu na stanowisko dyrektora. W 1882 awansował na szefa inżynierii 3 Korpusu w Grazu. 8 maja 1884 został mianowany na stopień generała majora. W latach 1885–87 był komendantem Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu, a następnie szefem inżynierii 1 Korpusu w Krakowie (1887–89). 3 maja 1889 został mianowany na stopień marszałka polnego porucznika. 28 grudnia 1889 został wyznaczony na stanowisko komendanta Twierdzy Przemyśl[2]. Miał duży udział w rozbudowie i unowocześnianiu fortów. Funkcję tę pełnił aż do śmierci w 1897. W międzyczasie (1894) otrzymał godność tajnego radcy i podkomorzego cesarza. Od września 1896 do śmierci był szefem Styryjskiego Pułku Piechoty Nr 87[3]. Pochowany został na Cmentarzu Głównym w Przemyślu.
Ordery i odznaczenia
- Komandor Orderu Leopolda (1892, wraz z uwolnieniem od taksy)[4][5]
- Kawaler Orderu Żelaznej Korony III klasy[5]
- Krzyż Zasługi Wojskowej z dekoracją wojenną – 1864[6]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce[5]
Przypisy
- ↑ a b Rydel 2001 ↓, s. 269.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 270.
- ↑ Kronika. Z armji. „Kuryer Lwowski”. Nr 264, s. 2, 21 września 1896.
- ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 259 z 13 listopada 1892.
- ↑ a b c d Schematismus 1897 ↓, s. 145.
- ↑ Schematismus 1897 ↓, s. 58.
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896. (niem.).
- Stanisław Brzozowski w: Polski Słownik Biograficzny, t. 23, str. 266.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- † Jego ekscelencya Adolf Julian Ogończyk z Roszkowa Roszkowski. „Echo Przemyskie”, s. 1, Nr 8 z 28 stycznia 1897.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
nastrino Ordine imperiale della corona di ferro
_as_used_for_Signum_Laudis.gif)
Baretka Signum laudis
Autor: L' empereur Charles, Licencja: CC0
Rank insignia of the Austro-Hungarian armed forces (k.u.k.) 1868 to 1918, here “Feldmarschalleutnat” (Lieutenant-General) (class of rank IV) – gorget patch. The rank insignia was also used for the identical ranks “General-Chief Staff Surgeon” and “General-Chiefauditeur”.
Autor: FranzJosephI, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Commendatore dell'Ordine Imperiale di Leopoldo
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).