Juliusz Ippoldt

Juliusz Ippoldt
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1867
Kraków

Data i miejsce śmierci

5 marca 1960
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

nauczyciel, wykładowca

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Juliusz Antoni Ippoldt (ur. 22 stycznia 1867 w Krakowie, zm. 5 marca 1960 tamże) – polski germanista, nauczyciel, pedagog.

Życiorys

Urodził się 22 stycznia 1867 w Krakowie[1][2][3][4]. Ukończył studia humanistyczne w zakresie filologii germańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim i na Uniwersytecie Wiedeńskim[2]. Podjął pracę nauczyciela języka niemieckiego od 7 września 1892[1]. Egzamin zawodowy złożył 27 listopada 1895[1]. Został mianowany nauczycielem rzeczywistym od 1 września 1896[1]. Od 1896 do 1898 uczył w C. K. I Gimnazjum w Przemyślu, od 1898 do 1910 w C. K. Gimnazjum św. Anny (Bartłomieja Nowodworskiego) w Krakowie (łącznie 12 lat), był dyrektorem Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Krakowie, a równolegle od 1901 do 1927 był lektorem j. niemieckiego w Akademii Handlowej w Krakowie, a także na przemianowanej Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie[1][2][3][4][5]. W latach 1910–1929 po wojnie 1945–1952 pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie był wykładowcą dydaktyki w Studium Pedagogicznym[2][4][6]. Wykładał także na wakacyjnych kursach szkół średnich. Był czynny jako nauczyciel i pedagog przez 60 lat[3]. Tworzył podręczniki do nauki języka niemieckiego[4]. Był współautorem monumentalnego Wielkiego słownika niemiecko-polskiego[3].

W 1947 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego[2][3].

Zmarł 5 marca 1960 w Krakowie w wieku 93 lat[2][7]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie 9 marca 1960[3][7] (kwatera HD-płd.-przedostatni).

Grób prof. Juliusza Ippoldta na Cmentarzu Rakowickim

Publikacje

  • Nauka Herbarta o t. z. "Stopniach formalnych" i jej rozwój (niem. Herbarts Lehre von den sogen. Formalstufen, 1898)
  • Deutsches Lesebuch für die oberen Klassen der galizischen Mittelschulen: Achte Klasse, Tom 4 (1909)
  • Niemiecka korespondencja handlowa dla Polaków: ze wstępem gramatyczno-stylistycznym, uwzględniającym najpowszechniejsze usterki językowe i ze słownikiem frazeologicznym handlowym. Cz. 1 i 2 (1927)
  • Jak młodzież naszą zachęcić do czytania (1932)
  • Trzaski, Everta i Michalskiego słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki: Niemiecko-polska. Polsko-niemiecka, Części 1-2 (1939)
  • Fünftausend deutsche Synonyme für deutschlernende Polen: Synonimika niemiecka obejmująca pięć tysięcy niemieckich wyrażeń synonimicznych dla Polaków uczących się języka niemieckiego (1943)
  • Handwörterbuch der deutschen und polnischen Sprache: Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki. Deutsch-polnisch, Tom 1 (1959=
  • Wielki słownik niemiecko-polski (tom I i II; współautor: Jan Piprek; wyd. 1969, 1970, 1972, 1982, 1984)[4]

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

AT-T weiss-rot spange BAR.svg
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.
AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
Grób prof. Juliusza Ippoldta.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Juliusza Ippoldta na Cmentarzu Rakowickim