Junkers A 20

Junkers A 20
(c) Bundesarchiv, Bild 102-12108 / CC-BY-SA 3.0 Pocztowy Junkers A 20 w służbie Lufthansy (1931)
Dane podstawowe
Państwo	Rzesza Niemiecka
Producent	Junkers
Typ	Samolot wielozadaniowy
Załoga	2 osoby (pilot + pasażer)
Historia
Data oblotu	6 kwietnia 1923
Lata produkcji	1924
Liczba egzemplarzy	43
Dane techniczne
Napęd	Daimler IIIa 6-cylindrowy rzędowy
Moc	118 kW (160 KM)
Wymiary
Rozpiętość	15,34 m
Długość	8,3 m
Wysokość	2,95 m
Powierzchnia nośna	28,2 m²
Masa
Własna	940 kg
Startowa	1500 kg
Osiągi
Prędkość maks.	170 km/h
Prędkość przelotowa	150 km/h
Prędkość wznoszenia	3,7 m/s
Pułap	3,5 tys. m
Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty

Junkers A 20 – niemiecki, jednosilnikowy samolot wielozadaniowy, produkowany w zakładach Junkersa od 1923 roku.

Samolot powstał na bazie wodnosamolotu J 11. Pierwszy lot odbył się 6 kwietnia 1923 roku. Prototypowy egzemplarz posiadał jeszcze pływaki i nieco mniejszą rozpiętość skrzydeł niż egzemplarze seryjne. Produkcja natomiast rozpoczęła się w 1924 roku. W niemieckich zakładach Junkersa zbudowano 43 maszyny, które używano do przewożenia poczty, ale także jako samoloty szkoleniowe, kurierskie, sportowe, czy testowe. Kursowały na nocnej linii pocztowej Berlin – Warnemünde – Sztokholm.

Model ten był dwumiejscowym dolnopłatem z otwartą kabiną i nieskomplikowaną konstrukcją. Montowano w nim silniki Daimler DIIIa o mocy 118 kW lub BMW IIIa (136 kW). Gdy dysponowano nowymi silnikami, to model A 20 przerabiano na wersję A 25, a potem A 35. Wykorzystywano także silniki własnej konstrukcji Junkers L2, L5, czy kolejne produkcji BMW: BMW IV.

Wyrabiano je także w szwedzkiej filii Junkersa w Limhamn – dzielnicy Malmö oraz na licencji w Rosji Radzieckiej. Samoloty pochodzące ze Szwecji nosiły oznaczenie „R02” a te z Rosji „Ju 20”. Dlatego też często opisuje się te modele łącznie jako wersja A 20 / A 35. Część egzemplarzy trafiło za granicę do Chile, Chin, Finlandii, Austrii, Hiszpanii, Turcji, Węgier, ZSRR, a nawet Jemenu, czy Persji i było przerabianych do celów wojskowych (jako samoloty obserwacyjne czy rozpoznawcze). Te kierowane do Turcji wyposażano w karabin maszynowy i luk bombowy o niewielkiej ładowności.

Na produkcję maszyn w szwedzkiej filii zdecydowano się w celu obejścia zakazu wytwarzania samolotów wojskowych nałożonego na Niemcy mocą traktatu wersalskiego. Na zlecenie Junkersa bracia Adrian i Carl Florman założyli w 1925 spółkę „Aktie Bolaget Flygindustri”. Rozpoczęcie montażu w Szwecji dawało Junkersowi wiele korzyści. Dzięki temu mógł – mimo wersalskiego zakazu – realizować zamówienia wojskowe, a produkcja pozostawała poza kontrolą dawnych aliantów. Wykorzystywał także umiejętności szwedzkich robotników i kontakty handlowe tamtejszych przedsiębiorców^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Informacja nt. samolotu na stronie www.junkers.de dotyczącej samolotów konstrukcji Junkersa.