Kłosówka miękka

Kłosówka miękka
(c) I, Kenraiz, CC-BY-SA-3.0 Kwiatostan kłosówki miękkiej
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	kłosówka
Gatunek	kłosówka miękka
Nazwa systematyczna
Holcus mollis L. L. Syst. Nat., ed. 10. 2: 1305. 1759

Kłosówka miękka (Holcus mollis L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polsce roślina dość pospolita na całym obszarze.

Rozłogi

(c) I, Kenraiz, CC-BY-SA-3.0

Języczek

(c) I, Kenraiz, CC-BY-SA-3.0

Kolanko

(c) James Lindsey at Ecology of Commanster, CC BY-SA 3.0

Kłosek

Morfologia

Pokrój

Tworzy zwarte darnie rozrastając się za pomocą silnych rozłogów podziemnych osiągających do 100 cm długości (ich masa na 1 ha może wynosić 1,5 t). Źdźbła wzniesione lub wygięte u nasady osiągają 80 cm (zwykle ok. 30-50 cm) wysokości.

Łodyga

Źdźbła nagie lub słabo owłosione z kolankami silnie owłosionymi.

Liście

Pochwy liściowe otwarte i nagie lub bardzo słabo owłosione. W górnej części łodygi pochwy lekko rozdęte a blaszki liściowe krótkie. Liście w pączku zwinięte, osiągają 3-12 mm szerokości i zwykle do 8 cm długości (na pędach wegetatywnych do 20 cm). Są nagie lub słabo owłosione. Tępo zakończony języczek u podstawy blaszki.

Kwiatostan

W postaci wiechy o długości 4-15 cm. Kłoski jajowatolancetowate, białawozielone do jasnobrązowych, nierzadko czerwono nabiegłe. Plewy mają 5-6 mm długości, są ostro zakończone i nagie, szorstkie tylko na nerwie. Plewki ok. 3 mm długości są słabo owłosione. U kwiatów płonnych z ością do 3,5 mm, w innym wypadku bezostne. Kwitnie w czerwcu i lipcu.

Ziarniak

Owocem jest lekki i okryty plewkami ziarniak.

Biologia i ekologia

Występuje w miejscach ciepłych, suchych i ubogich, przeważnie kwaśnych (preferuje gleby o pH 5,3-6,4). Preferuje miejsca cieniste. Pojawia się licznie na piaszczystych odłogach i w murawach napiaskowych, trochę rzadziej w okrajkach, na wrzosowiskach i porębach. Roślina wrażliwa na udeptywanie.

Zastosowanie

Roślina pozbawiona właściwości pastewnych. Za sprawą silnych rozłogów może być stosowana do umacniania gruntów.

Zmienność

W Polsce występują następujące odmiany:

• var. densus A. et G. – z bardzo gęstą wiechą,
• var. maior Lange – pędy do 120 cm, blaszki liściowe 12 mm szerokości, wiecha do 20 cm długości,
• var. mollissimus Rohlena – blaszki i pochwy liściowe miękko owłosione,
• 'Variegatus' – blaszki liściowe biało paskowane (kultywar ozdobny)

Znane są mieszańce z kłosówką wełnistą.

Przypisy

Bibliografia

• Falkowski Marian (red.) 1982. Trawy polskie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa. ​ISBN 83-09-00593-8​