KSU

KSU

KSU podczas koncertu 4 czerwca 2011 roku w Sanoku
Rok założenia	1977
Pochodzenie	Ustrzyki Dolne, Polska
Gatunek	punk rock
Wydawnictwo	Mystic Production[1]
Powiązania	Wolna Republika Bieszczad, Orkiestra Jednej Góry Matragona
Strona internetowa

KSU – polski zespół punk rockowy. Powstał w 1977 roku w Ustrzykach Dolnych.

Zespół podczas swojej ponad 40-letniej działalności oficjalnie wydał 11 płyt. Oprócz tego ukazało się ponad 30 pirackich i bootlegowych wydawnictw – głównie z materiałami koncertowymi. Jedynym członkiem zespołu, który znajduje się w nim od jego założenia, jest Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk. Zespół początkowo wykonywał typową muzykę punk rockową i z tym nurtem jest powszechnie utożsamiany, z czasem jednak wykształcił własny styl bliższy szeroko pojętemu rockowi.

Historia

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[2][3].

Koniec lat 70. XX w.

Grupa została założona w 1977 roku przez piątkę nastoletnich wtedy chłopców: Bogdana „Bohuna” Augustyna, Lecha Tomkowa, Eugeniusza „Siczkę” Olejarczyka, Wojciecha „Ptysia” Bodurkiewicza oraz Mirosława Wesołkina^[3]. Przez pierwsze lata swojej działalności zespół zajmował się graniem coverów utworów grup takich jak Black Sabbath, Deep Purple czy Led Zeppelin^[2]. W roku 1978 kapela przyjmuje nazwę KSU, pochodzi ona od tablic rejestracyjnych wydawanych dla pojazdów w ówczesnym województwie krośnieńskim (w Ustrzykach Dolnych wydawane były tablice z wyróżnikiem KSU)^[2][3]. Od tego czasu grupa zaczęła grać punk rocka. Członkowie zespołu napisali w tym czasie list do Radia Wolna Europa z prośbą o emisję zagranicznej muzyki rockowej (Sex Pistols, The Damned)^[2]. KSU od początku istnienia popierało ideę WRB – Wolną Republikę Bieszczad^[2][3].

Lata 80. XX w.

Lata 80. to czas wzrostu popularności zespołu. Dzięki znajomości z Kazikiem Staszewskim grupa występuje w 1980 na ogólnopolskim festiwalu zespołów rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu odnosząc wielki sukces^[2]. KSU otrzymało wówczas kilka ofert od wydawnictw nagraniowych z RFN, propozycje te zostały przez zespół odrzucone^[2][3]. Często zmieniał się skład personalny zespołu. W tym czasie grupa intensywnie koncertowała. Lata 80. to również okres, w którym członkowie zespołu zmuszeni byli do odbycia służby wojskowej. Wokalista KSU, Siczka, w 1983 został wcielony do Pierwszego Warszawskiego Pułku Czołgów Średnich im. Bohaterów Westerplatte^[3]. Służba w jednostce stała się dla niego inspiracją do napisania utworów takich jak: „1944”, „Po drugiej stronie drzwi”, „Skazany na 716 dni” czy „Umarłe drzewa”^[3]. W 1985 Siczka ukończył służbę wojskową, zespół kontynuował swoją działalność w trzyosobowym składzie (Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk – śpiew i gitara, Adam „Dżordż” Michno – bas, Bogdan „Tuptuś” Tutak – perkusja). W 1988 podczas jednego z koncertów grupa została zauważona przez właściciela studia RSC, Andrzeja Wiśniowskiego. W maju tego samego roku grupa nagrał swój debiutancki album Pod prąd. Utwory zawarte na kasecie trafiły do rozgłośni radiowych, zespół zyskiwał coraz większą popularność oraz sporo koncertował^[3]. Pod koniec lat 80. powstał drugi album zespołu, Ustrzyki.

Lata 90. XX w.

Początek lat 90. był dla KSU okresem niepomyślnym. Z powodu nieporozumień podczas nagrywania teledysku do utworu „Ustrzyki” doszło do tego, że A.I.A. zrezygnowała z promowania zespołu, a Adam „Dżordż” Michno opuścił jego skład. Na miejsce Adama Michna przyjęty został w 1991 Bartłomiej „QQŚ” Kądziołka. Również w 1991 menedżerem grupy został Krzysztof Rożej. Według członków zespołu to przez niego KSU popadło w długi i ruinę^[3]. W 1993 ukazuje się kolejny album, Moje Bieszczady. W połowie lat 90. wydane zostały albumy Na 15-lecie! oraz Bez prądu zawierające nowe aranżacje starszych nagrań grupy. W 1997 Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk zaczął rejestrować materiał na nowy album Ludzie bez twarzy. Przez powódź, która nawiedziła Polskę w owym czasie, prace musiały zostać zawieszone^[3]. W 1999 utworzony został nowy skład zespołu: Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk – śpiew i gitara, Zygmunt „Zyga” Waśko – gitara, Paweł „Kojak” Gawlik – bas, Leszek „Dziaro” Dziarek – perkusja. Jeszcze tego samego roku KSU otrzymało od Radia Bieszczady propozycję nagrania płyty, dzięki niej powstał album 21 (utworów na 21-lecie KSU)^[3].

Po 2000

W 2001 roku Siczka rejestruje brakujące wokale na płytę Ludzie bez twarzy. Ukazuje się ona w 2002 roku. Następne w 2004 wydany zostaje minialbum Kto cię obroni Polsko… będący zapowiedzią wydanego w 2005 albumu Nasze słowa. W 2006 ukazuje się płyta DVD z zapisem występu grupy podczas Przystanku Woodstock, Przystanek Woodstock 2005 (live). W roku 2008 zespół obchodził 30-lecie swojego istnienia, z tego powodu wydany został album XXX-lecie, Akustycznie^[4][5]. Zawiera on starsze nagrania grupy wykonane w konwencji folkowo-akustycznej, poza tym znajduje się na nim także pięć nowych utworów będących zapowiedzią nowego albumu. Gościnnie na płycie wystąpili^[6]: Andrzej Grabowski i Małgorzata Ostrowska^[7]. Obecnie zespół tworzą: Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk (śpiew, gitary, muzyka), Leszek „Dziaro” Dziarek (perkusja, chóry, programowanie), Łukasz „Luc” Zawada (gitara basowa) oraz Piotr „Lego” Leszega (gitary, instrumenty klawiszowe, programowanie).

8 grudnia 2014 została wydana płyta Dwa narody^[8].

Muzycy

Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk, wokalista i gitarzysta KSU.

Obecny skład

• Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk – śpiew, gitary, muzyka (od 1977)
• Leszek „Dziaro” Dziarek – perkusja, chóry, programowanie (1999-2003, od 2007)
• Maciej Biernacki – gitara solowa, gitara akustyczna (od 2017)
• Tomasz "Szamot" Rzeszutek – gitara basowa (od 2017)
• Konrad Oklejewicz – flety (od 2014)
• Eliza Kuźnik – skrzypce (od 2012)

Byli muzycy KSU

• Bogdan „Bohun” Augustyn – śpiew, saksofon (1977–1983)
• Leszek „Plaster” Tomkow – gitara basowa (1977–1982)
• Wojciech „Ptyś” Bodurkiewicz – instrumenty klawiszowe (1977–1982)
• Bogdan „Tuptuś” Tutak – perkusja (1979–1995)
• Artur Solarz – gitara basowa (1989)
• Adam „Dżordż” Michno – gitara basowa (1982–1991)
• Bartłomiej „QQŚ” Kądziołka – gitara basowa (1991–1995)
• Dariusz „Nero” Dziuroń – gitara (1992–1993)
• Mirosław Wesołkin – perkusja (1978)
• Waldemar „Burek” Kuzianik – perkusja (1978–1979)
• Waldemar „Valdi” Moskal – gitara (1995–1996)
• Piotr „Seru” Sewerniak – gitara (1999)
• Zygmunt „Zyga” Waśko – gitara (1999–2001)
• Damian „Cewka” Hombek – gitara (2001)
• Jakub „Kuba” Ziemba – gitara (2001–2003)
• Marcin „Nowy” Nowak – gitara basowa (2002–2003)
• Grzegorz „Gekon” Hejman – gitara (2003–2004)
• Rafał „Sysy” Grela – perkusja (2003–2004)
• Paweł „Prezo” Tylko – gitara basowa, management (2003–2005)
• Sebastian Sipa – gitara basowa (2005)
• Sebastian Mnich – perkusja (2004–2007)
• Erik „Tuna” Bobella – gitara basowa (2005–2007)
• Mateusz „Joseph” Sowa – gitara solowa, gitara akustyczna, piszczałki (2008–2009)
• Jarosław „Jasiu” Kidawa – gitara solowa, gitara akustyczna, realizacja (2004–2010)
• Paweł „Kojak” Gawlik – gitary basowe (1999–2003, 2007–2011)
• Piotr „LEGO” Leszega – gitara solowa, gitara akustyczna, klawisze (2009–2015)
• Łukasz „Luc” Zawada – gitara basowa (2011–2016)^[9]

Autorem większości tekstów KSU jest Maciej Augustyn „M. Broda”, brat „Bohuna”, wielki miłośnik Bieszczad, działacz TOnZ oddział Bieszczadzki, współtwórca rocznika „Bieszczad”, autor wielu artykułów na temat Bieszczadów i historii tego regionu.

Dyskografia

Filmografia

• Śmierć bohaterom (TVP Rzeszów, 1999)
• KSU – legenda Bieszczad, legenda rocka (reż. Jerzy Jernas; Garaż-film 2007)^[24]
• Idź pod prąd (reż. Robert Bombała, TVP Rzeszów, 2008)
• Siczka i KSU. Historia podkarpackiego rocka (reż. Adam Bienias, TVP Rzeszów, 2018)^[25]

Przypisy

Bibliografia

• KrzysztofK. Potaczała KrzysztofK., KSU Rejestracja buntu. Opowieść o punk rocku w Bieszczadach, wyd. Wyd. 1, Rzeszów: Wydawnictwo Libra, 2010, ISBN 978-83-89183-62-0, OCLC 708742453 .
• KrzysztofK. Potaczała KrzysztofK., Punki znad rzeki Strwiąż, nowahistoria.interia.pl, 2 lutego 2015 [dostęp 2015-02-02] .

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu. KSU. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-24)].
• KSU w serwisie YouTube