Kadra 6 Dywizjonu Taborów

Kadra 6 Dywizjonu Taborów
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1930
Rozformowanie1939
Tradycje
Rodowód6 Dywizjon Taborów
6 Szwadron Taborów
Dowódcy
Pierwszypłk Filip Siarkiewicz
Ostatnimjr Józef Maziarz
Organizacja
Dyslokacjagarnizon Lwów
Jaworów
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
Rodzaj wojsktabory
PodległośćOkręg Korpusu Nr VI
Polskie dywizjony taborów w 1939

Kadra 6 Dywizjonu Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego.

Historia Oddziału

6 dywizjon taborów został sformowany w 1921 roku we Lwowie. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VI[1].

W 1923 roku w dywizjonie pełniło służbę 24 oficerów zawodowych taborów. Kolejnych czterech oficerów było oficerami nadetatowymi, w tym pułkownik Filip Siarkiewicz. Ponadto jeden oficer – lekarz weterynarii i dwóch oficerów zawodowych administracji – działu gospodarczego (oficer kasowy i oficer prowiantowy). Przydział do dywizjonu posiadało wówczas 38 oficerów rezerwy, z których jeden został zatrzymany w służbie czynnej[2].

1 października 1925, w „związku z reorganizacją wojsk taborowych”, dywizjon został przeformowany w „6. Szwadron Taborów”. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. Na podstawie tych dokumentów 6 Skadrowany Szwadron Taborów został przeformowany w kadrę 6 dywizjonu taborów[6]. Nowa organizacja pokojowa taborów została wprowadzona w życie w październiku 1930 roku[8].

Później Kadra została dyslokowana do Jaworowa. Wiosną 1939 roku w Kadrze pełniło służbę trzech oficerów: major Józef Maziarz (komendant) oraz kapitanowie: Aleksander Marian Grodzki (oficer mobilizacyjny) i Wacław Sowiński (oficer administracyjno-materiałowy)[9].

Kadra była jednostką mobilizującą[10].

Kadra dywizjonu

Dowódcy dywizjonu i komendanci kadry
  • płk tab. Filip Siarkiewicz (1 VI 1921 - 24 VIII 1923 → szef Wydziału Wojsk Taborowych w Departamencie II Jazdy MSWojsk.)
  • ppłk tab. Artur Rössner (16 VIII 1923 - 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK VI[11])
  • mjr tab. Konstanty Stamirowski (1 X 1925[11] – IV 1927 → szef wydziału zaopatrzenia w Dep. Art. MSWojsk[12])
  • kpt. tab. Wojciech Bucior (p.o. IV 1927[13] – I 1928 → kierownik referatu taborów w 6 Okręgowym Szefostwie Artylerii i Uzbrojenia[14])
  • kpt. tab. Kazimierz III Łukasiewicz (IV 1928[15][16] – X 1930 → zastępca dowódcy 10 dtab[7])
  • mjr tab. Wojciech Bucior (X 1930[7] - 1935)
  • mjr tab. Józef Maziarz (do IX 1939)
Zastępcy dowódcy
  • kpt. tab. Zygmunt Dziubiński (p.o. 1923)
Komendanci kadry szwadronu zapasowego
  • ppłk tab. Artur Rössner (do 16 VIII 1923)
  • mjr tab. Konstanty Stamirowski (do 1 X 1925)
Kwatermistrzowie
  • kpt. tab. Wojciech Bucior (1 X 1925 – IV 1927 → p.o. dowódcy szwadronu)
  • kpt. tab. Zygmunt Dziubiński (od IV 1927[13])

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[17]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Boroński Wacławpodporucznik rezerwynauczycielSeminarium Nauczycielskie w TarnopoluKatyń
Czołowski-Dąbczański Stefanpodporucznik rezerwyprawnikprzemysłowiecKatyń
Oleksiewicz Zygmunt[18]podporucznik rezerwyagronomKatyń
Batożyński Janpodporucznik rezerwynauczycielSzkoła Powszechna w PalczyńcachCharków
Bohaczewski Kazimierzpodporucznik rezerwyprawnikCharków
Buczkowski Marian[19]porucznik rezerwyprawnik, mgrZUS we LwowieCharków
Gierymowicz Marianpodporucznik rezerwyprawnik, mgrIzba Skarbowa w StanisławowieCharków
Kotula Władysław[20]rotmistrz rezerwyleśnikdobra hr. DzieduszyckiegoCharków
Skóra Antonipodporucznik rezerwyinżynier rolnikpracował w Polanach k. ŻółkwiCharków
Smarzewski Adampodporucznik rezerwyCharków
Górski Stanisławporucznik rezerwyurzędnikULK
Pasalski Aleksanderporucznik rezerwyurzędniksejmik powiatowyULK

Uwagi

  1. ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 6 sk. szw. tab.”, czyli były 6 skadrowany szwadron taborów[7]

Przypisy

  1. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1033.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
  4. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
  6. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
  7. ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 5, 19-20.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 832.
  10. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 526.
  11. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 112.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 114.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 5.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 145.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 516.
  17. ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
  18. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2625.
  19. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 4696.
  20. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5892.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Tabory i służba remontu Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizjony taborowe

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polskie dywizjony taborów w 1939.jpg
Polskie dywizjony taborów w 1939