Kadra Polski Niepodległej

Kadra Polski Niepodległej (KPN) wcześniej (od 29/30 września 1939 roku) Związek Polski Niepodległej (ZPN) – polska organizacja konspiracyjna o charakterze wojskowym działająca w okresie II wojny światowej.

Nazwa powstała 28 kwietnia 1940 roku, po przemianowaniu Związku Polski Niepodległej – organizacji zawiązanej z inicjatywy członków Związku Powstańców Śląskich – Oddział Warszawski. Działała głównie na terenie Warszawy, województwa kieleckiego oraz Podlasia prowadząc akcje sabotażowe. W 1943 roku doszło do połączenia KPN z organizacją konspiracyjną Zryw i powstania Stronnictwa Zrywu Narodowego, w którym KPN pełnił rolę pionu wojskowego organizacji[1]. Od marca 1943 do kapitulacji powstania warszawskiego komendantem głównym KPN był por. Józef Celica (1910-1980, ps. „Elski”, „W. Elski”, „Lechicz”) awansowany w 1944 do stopnia kpt. rez. WP[2].

18 czerwca 1943 roku oddziały Kadry Polski Niepodległej podporządkowały się Armii Krajowej. Członkowie KPN brali udział w powstaniu warszawskim[3].

Kompania sformowana z żołnierzy KPN walczyła w składzie zgrupowania mjr „Bartkiewicza” w rejonie obecnego Muzeum Etnograficznego (róg ulic Kredytowej i Mazowieckiej)[4].

Działaczami KPN byli między innymi: Tadeusz Jędrzejewski[5] i Jerzy Fiedler[6].

Przypisy

  1. ↑ Jarosław Tomasiewicz, Ugrupowania zadrużne i neozadrużne w okresie okupacji hitlerowskiej (1939-1945) , „Historia i Polityka” nr 7 (14) 2012
  2. ↑ Kunert Andrzej Krzysztof, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944 t 2, Warszawa 1987.
  3. ↑ Kadra Polski Niepodległej, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-02-23].
  4. ↑ Józefa Radzymińska: Zawsze niepodlegli. Wrocław: Wydawnictwo Toporzeł, 1991.
  5. ↑ Tadeusz Jędrzejewski. 1944.pl. [dostęp 2016-02-23].
  6. ↑ Zmarł płk poż. Jerzy Fiedler, wieloletni komendant wojewódzki Straży Pożarnych w Szczecinie i Poznaniu. straz.gov.pl. [dostęp 2016-02-23].