Kaliskie

Ratusz w Kaliszu (2018)

Opactwo Cystersów w Lądzie (2008)

Pałac w Antoninie (2005)

Ratusz w Sulmierzycach (2003)

Arboretum w Gołuchowie (2004)

Kaliskie – region historyczny^[1] i region etnograficzny^[2] w środkowej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim i Nizinie Południowowielkopolskiej, w dorzeczu górnej i środkowej Warty, ze stolicą w Kaliszu^[3]^[4]^[5]; wschodnia część Wielkopolski.

Kaliskie obejmuje obszar dawnego województwa kaliskiego na południe od Gopła oraz ziemię wieluńską. Na północy graniczy z Kujawami, na południu z Dolnym Śląskiem i Górnym Śląskiem, na zachodzie z Poznańskiem, na wschodzie sięga linii Warty (Jeziorsko)^[6].

Największym miastem regionu jest Kalisz, inne większe miasta: Konin, Ostrów Wielkopolski, Turek, Krotoszyn, Września, Jarocin, Wieluń, Koło, Środa Wielkopolska, Pleszew, Kępno, Ostrzeszów.

Kaliskie zamieszkuje grupa etnograficzna Kaliszacy (Kaliszanie) i Borowiacy Kujawscy.

Patronką Kaliskiego jest księżna kaliska bł. Jolenta Helena z dynastii Arpadów^[7].

Historia

Po II rozbiorze Polski (1793) region znalazł się w Prusach Południowych, po powstaniu wielkopolskim (1806) w Księstwie Warszawskim. Po kongresie wiedeńskim (1815) nastąpił podział departamentu kaliskiego Księstwa Warszawskiego między Królestwo Polskie a Królestwo Prus wzdłuż granicy biegnącej na Prośnie. Wschodnia część z Kaliszem znalazła się w województwie kaliskim (od 1837 guberni kaliskiej) Królestwa Polskiego, zaś część południowo-zachodnia (tzw. Zaprośnie) w rejencji poznańskiej Wielkiego Księstwa Poznańskiego (od 1848 Prowincji Poznańskiej) Królestwa Prus^[8].

W XIX w. Kaliskie rozumiano jako region etnograficzny obejmujący obszar Wielkopolski właściwej, który po 1815 pozostał w Królestwie Polskim oraz ziemię łęczycką, ziemię sieradzką, ziemię wieluńską i powiat częstochowski^[9]^[10] (obszar między Gopłem, Prosną i Pilicą sięgający na południu ziemi krakowskiej).

Współcześnie region etnograficzny Kaliskiego określa się jako obszar historycznej ziemi kaliskiej^[11], której południowo-wschodnie granice przekraczają linię mazurzenia, oraz ziemię wieluńską.

Z Kaliskiego wywodzą się rody m.in. Lipskich z Lipego herbu Grabie, Łubieńskich z Łubnej herbu Pomian, Niemojowskich z Niemojewa herbu Wieruszowa^[12].

Zobacz też

Przypisy

↑ Jerzy Topolski: Wielkopolska poprzez wieki. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1973, s. 9.
↑ Oskar Kolberg: Dzieła wszystkie. Józef Gajek (red.), Marian Sobieski (red.). T. 23: Kaliskie. Kraków–Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1964, s. 2, 31.
↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Bronisław Chlebowski (red.), Władysław Walewski (red.). T. 9. Warszawa: Władysław Walewski, 1888, s. 60.
↑ Bolesław Szczepański: Wschodnia część Wielkopolski w latach 1815–1918. W: Dzieje Wielkopolski. Witold Jakóbczyk (red.). T. 2: Lata 1793–1918. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1973, s. 852.
↑ Władysław Rusiński: Życie codzienne w Kaliszu w dobie Oświecenia. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1988, s. 10. ISBN 83-210-0695-7.
↑ Marian Sobański: Kalisz i ziemia kaliska. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1954, s. 7–11.
↑ Wiktor Biegus, Bł. Jolenta: księżna kaliska patronka Wielkopolski, Rzeszów 1930, s. 6.
↑ J. Topolski, Wielkopolska poprzez wieki, Poznań 1973, s. 128.
↑ O. Kolberg, Lud. Jego zwyczaje..., t. 23 Kaliskie, Kraków 1890, s. 2–29.
↑ J. Burszta, Kultura ludowa Kaliskiego w „Dziełach” Oskara Kolberga, [w:] Rocznik Kaliski 1970, t. 3, s. 10.
↑ S. Błaszczyk, Kultura ludowa ziemi kaliskiej, [w:] Osiemnaście wieków Kalisza, red. A. Gieysztor, t. 2, Kalisz 1961, s. 387.
↑ Spis szlachty Królestwa Polskiego, z dodaniem krótkiéj informacyi o dowodach szlachectwa. Warszawa: Drukarnia Stanisława Strąbskiego, 1851, s. 132, 166.

Linki zewnętrzne

Kalisz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 685 .
Konin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 333 .
Wieluń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 363 .

[1] Jerzy Topolski: Wielkopolska poprzez wieki. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1973, s. 9.

[2] Oskar Kolberg: Dzieła wszystkie. Józef Gajek (red.), Marian Sobieski (red.). T. 23: Kaliskie. Kraków–Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1964, s. 2, 31.

[3] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Bronisław Chlebowski (red.), Władysław Walewski (red.). T. 9. Warszawa: Władysław Walewski, 1888, s. 60.

[4] Bolesław Szczepański: Wschodnia część Wielkopolski w latach 1815–1918. W: Dzieje Wielkopolski. Witold Jakóbczyk (red.). T. 2: Lata 1793–1918. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1973, s. 852.

[5] Władysław Rusiński: Życie codzienne w Kaliszu w dobie Oświecenia. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1988, s. 10. ISBN 83-210-0695-7.

[6] Marian Sobański: Kalisz i ziemia kaliska. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1954, s. 7–11.

[7] Wiktor Biegus, Bł. Jolenta: księżna kaliska patronka Wielkopolski, Rzeszów 1930, s. 6.

[8] J. Topolski, Wielkopolska poprzez wieki, Poznań 1973, s. 128.

[9] O. Kolberg, Lud. Jego zwyczaje..., t. 23 Kaliskie, Kraków 1890, s. 2–29.

[10] J. Burszta, Kultura ludowa Kaliskiego w „Dziełach” Oskara Kolberga, [w:] Rocznik Kaliski 1970, t. 3, s. 10.

[11] S. Błaszczyk, Kultura ludowa ziemi kaliskiej, [w:] Osiemnaście wieków Kalisza, red. A. Gieysztor, t. 2, Kalisz 1961, s. 387.

[12] Spis szlachty Królestwa Polskiego, z dodaniem krótkiéj informacyi o dowodach szlachectwa. Warszawa: Drukarnia Stanisława Strąbskiego, 1851, s. 132, 166.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Kaliskie

Spis treści

Historia

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie