Kaplica Szpitalna Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku

Kaplica Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku

kaplica szpitalna
Państwo	Polska
Miejscowość	Przeworsk
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Ducha Świętego w Przeworsku
Wezwanie	Matka Boża Bolesna
Wspomnienie liturgiczne	15 września
Historia Data zakończenia budowy 1983
Dane świątyni Świątynia • powierzchnia 60 m² Ołtarz • liczba ołtarzy 1
Położenie na mapie Przeworska Kaplica Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kaplica Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Kaplica Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku
Położenie na mapie powiatu przeworskiego Kaplica Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku
50°03′54″N 22°28′38″E/50,065000 22,477222

Kaplica Szpitalna pw. Matki Bożej Bolesnej w Przeworsku – kaplica filialna należąca do parafii pw. Ducha Świętego, znajdująca się w budynku Szpitala Rejonowego im. Henryka Jankowskiego w Przeworsku.

Powstanie kaplicy

Historia kaplicy sięga lat 80. XX w., kiedy rozpoczęto budowę nowego szpitala w Przeworsku. W pierwotnym projekcie nie planowano umieszczenia w budynku żadnego miejsca modlitwy. Starania o urządzenie w szpitalu kaplicy czynił ks. prał. Adam Ablewicz, ówczesny proboszcz parafii pw. Ducha Świętego, na terenie której wznoszono szpital. Zaowocowały one decyzją dyrekcji szpitala, podjętą w 1979 z inicjatywy ówczesnego dyrektora, lek. Wojciecha Pawłowskiego, aby na kaplicę przeznaczyć pomieszczenia przygotowywane na bibliotekę i czytelnię. Pierwszym kapelanem szpitala został mianowany prał. Ablewicz, który rozpoczął swoją posługę w 1982. Poświęcenie kaplicy, której nadano wezwanie Matki Bożej Bolesnej, odbyło się 18 października 1983. 22 października 1998 kaplicę odwiedził abp Józef Michalik. Posługę kapelana pełnią kapłani z parafii Ducha Świętego w Przeworsku^[1].

Wystrój kaplicy

Wymiary kaplicy to 5 na 12 metrów. Autorami wystroju kaplicy byli Anatol i Danuta Drwalowie z Tarnowa. Na centralnej ścianie umieszczono mozaikę, na której tle znalazły się figury: Chrystusa Ukrzyżowanego i Matki Bożej Bolesnej - Patronki kaplicy. Ponadto wyposażenie tworzą stacje Drogi Krzyżowej, płaskorzeźba św. Jana Pawła II i kard. Stefana Wyszyńskiego, fresk przedstawiający św. Łukasza Ewangelistę oraz wizerunki Matki Bożej Częstochowskiej i Matki Bożej Fatimskiej. Z wnętrza kaplicy wyodrębniono ponadto pomieszczenie służące jako zakrystia^[1].

Przeniesienie kaplicy

W napiętej atmosferze odbyła się zmiana lokalizacji kaplicy. Pierwotnie piętro, na którym znajdowała się kaplica zajmowała administracja, z czasem jednak umieszczono tam oddział rehabilitacji neurologicznej^[2]. Ponieważ kaplicę odwiedzali nie tylko pacjenci szpitala, ale również ludność z pobliskiego osiedla stan ten według dyrekcji Szpitala naruszał przepisy sanitarno-epidemiologiczne. Powołując się na rozporządzenie ministra zdrowia i troskę o spokój pacjentów, zdecydowano o przeniesieniu kaplicy do suteren szpitala, do pomieszczenia zajmowanego wcześniej przez wentylatorownię^[2]. Jako zalety nowego miejsca wskazywano bliskość wind, większy metraż pomieszczenia i możliwość bezproblemowego odwiedzania kaplicy przez osoby z zewnątrz^[3]. Pomysł ten nie spodobał się wielu osobom, korzystającym z posługi duszpasterskiej w kaplicy. Jako argumenty przemawiające przeciw nowej lokalizacji wskazywano bliskość pomieszczenia "pro morte", w którym przechowuje się zwłoki przed przewiezieniem do kostnicy, jak również ciągu komunikacyjnego, przez który przewozi się skażone materiały. Podnoszono również kwestię unoszącego się w piwnicach zapachu stęchlizny, obecności pionów kanalizacyjnych i gromadzenia się wody deszczowej podczas silnych opadów^[3][4]. Zwracano uwagę, że dotychczasowa lokalizacja umożliwiała uczestnictwo w nabożeństwach osobom leczonym na oddziale rehabilitacji, dla których przemieszczanie się pomiędzy piętrami jest niemożliwe. Ponadto wskazywano, iż miejsce uświęcone jest modlitwą wielu ludzi^[4][3]. Ostatecznie kaplica została przeniesiona do suteren. Odtworzono jej pierwotny wygląd wnętrza.

Przypisy