Karol Kiedrzyński

Karol Kiedrzyński
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1897
Pietropawłowsk

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1942
KL Auschwitz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Karol Kiedrzyński (ur. 4 lipca 1897 w Pietropawłowsku, zm. 13 lipca 1942 w KL Auschwitz) – rotmistrz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1897 w Pietropawłowsku, w rodzinie Franciszka Władysława i Wiktorii z domu Galek[1][2][3][4]. Przed I wojną światową był studentem Politechniki i członkiem Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Warszawie[4].

12 lutego 1915 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do II plutonu 2. szwadronu I Dywizjonu Kawalerii. Od 28 września tego roku służył na froncie. 7 lipca 1916 pod Trojanówką został ranny i wzięty do niewoli. Uwolniony w drodze wymiany jeńców. 14 lutego 1917 zwolniony ze szpitala w Litomierzycach jako inwalida. 9 kwietnia 1917 znajdował się w Stacji Zbornej Legionów Polskich w Pradze i został przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola. 30 czerwca 1917 w Lublinie został zwolniony z Legionów, jako niezdolny do wszelkiej służby[4].

1 czerwca 1921 jako podporucznik znajdował się w Szpitalu Mokotowskim w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 27 pułk ułanów[5]. Później został formalnie przeniesiony do rezerwy i jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej, w 1 pułku szwoleżerów w Warszawie[6]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1921 i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy[7]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przemianowany na oficera zawodowego[8]. W listopadzie 1924 został przydzielony z macierzystego pułku do 2 szwadronu pionierów w Warszawie na stanowisko młodszego oficera szwadronu[9][10][11][12][13]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii i 27. lokatą[14]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta[15], a z dniem 1 listopada 1934 do Biura Personalnego MSWojsk.[16] Po 1935 został przeniesiony w stan spoczynku. Sekretarz Sądu Koleżeńskiego Okręgu Stołecznego Związku Legionistów Polskich od 1937 roku[17].

W czasie okupacji niemieckiej, w Warszawie, wraz z żoną Wandą z Puzinowskich włączył się w działalność konspiracyjną. 19 lub 20 listopada 1941 oboje zostali aresztowani przez Gestapo i osadzeni na Pawiaku[2]. 18 kwietnia 1942 Karol przybył do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie został zamordowany 13 lipca tego roku[18], natomiast Wanda została skierowana do obozu Ravensbrück, ale przeżyła[2]. Symboliczny grób Karola Kiedrzyńskiego znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie pochowana została jego żona i teściowa[19].

Według Tadeusza Kryska-Karskiego rotmistrz Karol Kiedrzyński we wrześniu 1939 walczył w obronie Warszawy na stanowisku kwatermistrza 336 pułku piechoty[20]. Natomiast według Ludwika Głowackiego kwatermistrzem 336 pp był rotmistrz Antoni Kiedrzyński[21]. 28 września 1939 dowódca Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla odznaczył rotmistrza Antoniego Kiedrzyńskiego, kwatermistrza 336 pp Krzyżem Walecznych po raz czwarty[22]. Wymieniony oficer dostał się do niemieckiej niewoli i przebywał kolejno w Oflagach X A, X C i VI B Dössel (od 17 września 1942)[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-31]..
  2. ↑ a b c d Straty ↓.
  3. ↑ Tu podano, że urodził się 5 lipca 1897Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-31]..
  4. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 268, 686, jako ppor. Karol Józef Kiedrzyński ur. 5 lipca 1896.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 596.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 706.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 610.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924, s. 688.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 537.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 287, 358.
  12. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 51.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153, 665.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 107.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 83.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 262.
  17. ↑ Sprawozdanie Zarządu Okręgu Stołecznego Związku Legionistów Polskich w Warszawie za Czas od dn. 1.IV.1937 r. do dn. 30.IV.1939 r., s. 4.
  18. ↑ Auschwitz ↓.
  19. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAROL KIEDRZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2022-05-31].
  20. ↑ Straty ↓, Tadeusz Kryska-Karski, „Straty korpusu oficerskiego 1939-1945”, Londyn 1996.
  21. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 331.
  22. ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 382.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
  24. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓.
  25. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).