Katastrofa przy Przylądku Honda
 Widok z samolotu na południową część miejsca katastrofy, pokazujący 5 z 7 okrętów. Fotografia sporządzona z samolotu USS "Aroostook". Okręty widoczne to: "Delphy" przewrócony na bok po lewej w małej zatoce, "Young" przewrócony po lewej stronie w środku, "Chauncey" powyżej, z przodu "Young", "Woodbury" na skałach po prawej stronie w centrum, "Fuller" na skałach po prawej. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Miejsce | |
| Rodzaj zdarzenia | Zatonięcie statków |
| Data | |
| Godzina | 21:05 |
| Ofiary śmiertelne | 23 osoby |
Położenie na mapie Kalifornii  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
 34°38′46″N 120°27′37″W/34,646111 -120,460278 | |
Katastrofa przy Przylądku Honda w Kalifornii była najpoważniejszą przedwojenną katastrofą marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Wydarzyła się wieczorem 8 września 1923 roku kilka mil od północnego wejścia do Santa Barbara Channel. Siedem niszczycieli, które płynęły z szybkością 20 węzłów (37 km/h), uległo zniszczeniu wskutek błędnego manewru wprowadzającego okręty na skały Przylądka Honda w środkowej Kalifornii. Dwa inne niszczyciele weszły na mieliznę, ale zdołały z niej zejść o własnych siłach. W katastrofie śmierć poniosło 23 marynarzy. Ofiarom katastrofy wzniesiono na przylądku pomnik.
Miejsce katastrofy
Przylądek Honda (zwany także Przylądkiem Pedernales) znajduje się w pobliżu miejscowości Lompoc, na terenie bazy lotniczej Vanderberg. Jest to miejsce szczególnie niebezpieczne dla kalifornijskiej żeglugi kabotażowej, głównie ze względu na nieprzewidywalne warunki pogodowe, liczne mielizny i skały przybrzeżne. Jedna z nich, znajdująca się około ćwierć mili (~400 m) od przylądka, nosi dziś nazwę Destroyer Rock i tworzy wraz z nim "Diabelską Paszczę" (ang. Devil's Jaw). W dodatku przylądek znajduje się w pobliżu wejścia do zdradzieckiej cieśniny Santa Barbara Channel szerokiej na 12-25 mil (22-45 km) i biegnącej pomiędzy wybrzeżem kalifornijskim a łańcuchem wysepek Channel Islands. W cieśninie panują silne wiatry powodujące sztormowej wielkości fale (20-30 stóp - 7-10 m), co często zmusza do zamknięcia portów w Santa Barbara, Ventura i Oxnard. Wejście do cieśniny tworzy zawirowanie wciągające w jej gardło sztormowe wiatry z otwartego oceanu. Najniebezpieczniejszym obszarem jest odcinek wybrzeża [należącego dzisiaj w większości do poligonu bazy lotniczej (ang. Air Force Base, w skr. AFB) Vanderberg] pomiędzy Przylądkiem Honda a Przylądkiem Conception, gdzie brzeg Kalifornii gwałtownie skręca ku wschodowi. Na tym odcinku gwałtowny wiatr może zepchnąć statek na skalisty brzeg. Wejście na skały lub mielizny jest także możliwe w gęstej mgle, która latem często występuje w pasie przybrzeżnym środkowej Kalifornii.
Przebieg wypadków
Wszystkie zamieszane w wypadek okręty należały do 11. Flotylli Niszczycieli (ang. Destroyer Squadron 11, w skr. DesRon 11) liczącej 14 jednostek typu Clemson. Flotylla, dowodzona przez kpt. Edwarda H. Watsona, podążała z San Francisco do San Diego z zadaniem przejścia - w warunkach bojowych (temat ćwiczenia), a więc bez zmniejszania szybkości - przez Santa Barbara Channel. O godzinie 21.00 flotylla skręciła na wschód z zamiarem wejścia do cieśniny.
W tamtych czasach na okrętach najchętniej posługiwano się nawigacją zliczeniową ustalając pozycję jednostek na podstawie kursu i szybkości (według liczby obrotów śruby). Radionawigacja była w powijakach i marynarze nie ufali danym z radiolatarni. USS "Delphy", okręt flagowy flotylli, był wprawdzie wyposażony w radionamiernik, ale dowódca lekceważył namiary, uznając je za mylne. Nie prowadzono też pomiarów głębokości, w którym to celu należałoby zmniejszyć szybkość, co było sprzeczne z założeniami ćwiczenia. Obliczenia metodą zliczeniową okazały się jednak błędne, a skutki katastrofalne.
Flotyllę prowadził w mgle USS "Delphy", który na pełnej szybkości wszedł na skały przylądka, przewrócił się i zatonął, wcześniej uruchamiając swe syreny, co ostrzegło dowódców kilku dalszych niszczycieli w kolumnie i pozwoliło na uniknięcie jeszcze większych rozmiarów tragedii. Trzech marynarzy USS "Delphy" poniosło śmierć; okręt został później złomowany.
USS "S.P.Lee" (DD-310) podążał kilkaset metrów za okrętem flagowym. Z pomostu dostrzeżono gwałtowne zatrzymanie się USS "Delphy", więc dowódca wydał rozkaz zmiany kursu, ale zamiast w prawo (na pełne morze), w lewo (wprost na brzeg). Złomowany.
USS "Young" (DD-312) nie wykonał żadnego manewru. Dno okrętu zostało rozdarte na podwodnej skale, woda wdarła się do wnętrza i niszczyciel zatonął w ciągu kilku minut przewracając się na prawą burtę. Zginęło 20 marynarzy. Złomowany.
USS "Woodbury" (DD-309) skręcił wprawdzie w prawo, ale za późno i w efekcie rozbił się o skały Destroyer Rock. Złomowany.
USS "Nicholas" (DD-311) dokładnie tak samo jak jego poprzednik, ale po nieprawidłowym skręcie w prawo, zawisł na skałach. Złomowany.
USS "Farragut" (DD-300) wszedł wprawdzie na mieliznę, ale był w stanie samodzielnie się uwolnić.
USS "Fuller" (DD-297) wylądował na tej samej skale co USS "Woodbury". Złomowany.
USS "Percival" (DD-298) przeszedł tuż obok skał, ale nie doznał żadnych uszkodzeń.
USS "Somers" (DD-301) otarł się o skały i doznał tylko lekkich uszkodzeń.
USS "Chauncey" (DD-296) wszedł na skały próbując ratować marynarzy USS "Younga" stojących na burcie swego przewróconego okrętu. Złomowany.
USS "Kennedy" (DD-306), USS "Paul Hamilton" (DD-307), USS "Stoddert" (DD-302) i USS "Thompson" (DD-305) ominęły skały.
Przyczyny katastrofy
Przyczynkiem do rozwiązania zagadki katastrofy 11. Flotylli może być nadspodziewanie silny prąd spowodowany trzęsieniem ziemi w okolicach Tokio w poprzednim tygodniu. Prąd ten - tego samego 8 września, ale nieco wcześniej - wyrzucił na brzeg parowiec pocztowy SS Cuba.
Linki zewnętrzne
- Brytyjski opis katastrofy z precyzyjnymi opisami poszczególnych okrętów. worldwar1atsea.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)].
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY 3.0
Location map of California, USA
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of the USA (without Hawaii and Alaska).
EquiDistantConicProjection:
Central parallel:
* N: 37.0° N
Central meridian:
* E: 96.0° W
Standard parallels:
* 1: 32.0° N * 2: 42.0° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Formulas for x and y:
x = 50.0 + 124.03149777329222 * ((1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
* sin(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
y = 50.0 + 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 * 0.02613325650382181
- 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 *
(1.3236744353715044 - (1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
* cos(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of California. This version is designed to accurately depict the standard print of the bear as well as adhere to the official flag code regarding the size, position and proportion of the bear, the colors of the flag, and the position and size of the star.
Honda Point Disaster, September 1923: Aerial view of the southern part of the disaster area, showing five of the seven destroyers that ran aground on Honda Point during the night of 8 September 1923. Photographed from a plane assigned to USS Aroostook (CM-3). Ships visible are:
- USS Delphy (DD-261), capsized in the small cove at left;
- USS Young (DD-312), capsized in left center;
- USS Chauncey (DD-296), upright ahead of Young;
- USS Woodbury (DD-309) on the rocks in the right center;
- USS Fuller (DD-297) on the rocks at right.
The seven wrecked destroyers on Honda point. The lost ships were:
- USS Delphy (DD-261) was the flagship in the column. She ran aground on the shore at 20 knots (37 km/h). After running aground, she sounded her siren. The siren alerted some of the later ships in the column, helping them avoid the tragedy. Three men died. Eugene Dooman, a State Department expert on Japan, who survived, was aboard as a guest of Captain Watson, whom he had met in Japan.
- USS S. P. Lee (DD-310) was following a few hundred yards behind. She saw the Delphy suddenly stop, and turned to port (left) in response. As a result, she ran aground on the coast.
- USS Young (DD-312) made no move to turn. She tore her hull open on submerged rocks, and the inrush of water capsized her onto her starboard side. Twenty men died.
- USS Woodbury (DD-309) turned to starboard, but struck an offshore rock.
- USS Nicholas (DD-311) turned to port and also hit a rock.
- USS Fuller (DD-297) stuck next to the Woodbury.
- USS Chauncey (DD-296) made an attempt to rescue sailors from the capsized Young. She ran aground.