Kazimierz Ławrynowicz

Kazimierz Ławrynowicz

Kazimierz Ławrynowicz (ros. Казимир Клеофасович Лавринович; ur. 21 marca 1941 w Hoduciszkach, zm. 21 lutego 2002 w Kaliningradzie) – rosyjski naukowiec, profesor Kaliningradzkiego Uniwersytetu Państwowego, działacz mniejszości polskiej w Kaliningradzie.

Życiorys

Urodził się na Wileńszczyźnie w rodzinie nauczycielskiej, był najmłodszym z sześciorga rodzeństwa. W 1942 jego ojca rozstrzelano w grupie 31 Polaków w odwecie za zamach na niemieckiego oficera. W 1949 wraz z rodziną przeprowadził się do Znamienska, gdzie w 1958 ukończył szkołę średnią. Przez kilka miesięcy mieszkał w Gwardiejsku, gdzie odbywał służbę wojskową jego brat Kleofas pracował tam jako elektromonter. W 1959 podjął studia na Wydziale Matematyczno-Mechanicznym Państwowego Uniwersytetu Leningradzkiego, które ukończył w 1964. Po studiach zatrudniony był jako młodszy pracownik naukowy w Instytucie Matematyki i Mechaniki przy Państwowym Uniwersytecie Leningradzkim. Później odbywał aspiranturę w Katedrze Mechaniki Nieba na tej samej uczelni.

W 1970 rozpoczął karierę naukową na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Państwowego Uniwersytetu Kaliningradzkiego, najpierw jako asystent, później kolejno starszy wykładowca, docent i profesor. W 1972 obronił pracę kandydacką (odpowiednik doktoratu) na Państwowym Uniwersytecie Leningradzkim, dotyczącą teorii ruchu stałego sztucznego satelity Ziemi względem środka masy układu. W 1991 uzyskał habilitację na Państwowym Uniwersytecie Sankt-Petersburskim publikując pracę na temat Besselowskiej reformy astronomii praktycznej i początków pułkowskiej szkoły astrometrycznej.

Był znawcą historii Królewca i Prus Wschodnich. W lokalnej telewizji „Jantar” prowadził cykl pogadanek krajoznawczych. W latach 1992–1994 wchodził w skład rosyjsko-niemieckiego komitetu „Albertina”, mającego za zadanie przygotować obchody 450 rocznicy założenia uczelni. Zasiadał w obwodowej Fundacji Kultury, był również członkiem Komisji ds. Nazewnictwa przy Urzędzie Miasta Kaliningrad. Opublikował m.in. monografię Albertyna. Zarys historii Uniwersytetu Królewieckiego (1995), wydaną po rosyjsku i po niemiecku.

Ma niepodważalne zasługi dla rozwoju polskiego życia narodowego w Kaliningradzie. Był inicjatorem i pierwszym redaktorem nałczelnym „Głosu znad Pregoły” (od 1995).

W 1997 wygrał konkurs na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Matematyki i Fizyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, a po utworzeniu w Olsztynie uniwersytetu w 1999 był tam profesorem i kierownikiem Katedry Analiz i Równań Różniczkowych.

W 2007 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii^[1].

Żonaty od 1963 z Aleksandrą Ławrynowicz (z domu Tkaczenko), razem mieli dwie córki. Młodsza z nich, Maria Ławrynowicz-Szczepaniak, absolwentka Wydziału Filologii Uniwersytetu Kaliningradzkiego oraz lektor angielskiego i rosyjskiego na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, stoi obecnie na czele redakcji „Głosu”.

Nazwisko profesora umieszczono na tablicy pamiątkowej profesorów Uniwersytetu im. Kanta w królewieckiej katedrze.

Przypisy

Bibliografia

• Przerwany olśniewający lot, „Głos znad Pregoły”, luty-marzec 2002, s. 1-6
• Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Wybitni Polacy w Królewcu. XV-XX wiek, Olsztyn, Littera, 2005, ISBN 83-89775-03-4, s. 316-321 (z fotografią)

Linki zewnętrzne

• Biografia Kazimierza Ławrynowicza na stronach administracji Kaliningradu (ros.)