Kazimierz Garstka
 major geograf | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 października 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4–7 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 pułk piechoty LP |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _4r_BAR.svg){kind=small}    | |
Kazimierz Garstka (ur. 17 października 1896 w Bukaczowcach, zm. 4–7 kwietnia 1940 w Katyniu) – major geograf Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w Bukaczowcach, w ówczesnym powiecie rohatyńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Zuzanny z Szybowiczów[1][2]. Ukończył seminarium nauczycielskie we Lwowie. Od 1911 należał do X Drużyny Skautowej, a od 1913 do Związku Strzeleckiego we Lwowie.
7 sierpnia 1914 wcielony do I batalionu uzupełniającego 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Następnie w szeregach 4 i 2 kompanii[2] wziął udział we wszystkich działaniach tego pułku. Był ranny pod Kuklami (25 października 1915). Ukończył Szkołę Oficerską w Zambrowie[2].
„Za udział w walkach 1 pp Leg. Pol. dzielność i odwagę, szczególnie w walkach pod Tarłowem /.../ i na Wołyniu w okolicy Niesuchojedy”[3]. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej. Został ranny w grudniu 1917 na froncie włoskim pod Cortellaco. Po wyleczeniu w kwietniu 1918 zbiegł i wstąpił pod zmienionym nazwiskiem do Polskiej Siły Zbrojnej, przydzielony do 8 kompanii 2 pułku piechoty[3].
Od 22 czerwca 1918 student w Wyższej Szkole Mierniczej przy Wojskowym Instytucie Geograficznym, którą ukończył awansem na podporucznika 1 marca 1919[3] i dostał przydział do WIG jako topograf. W lipcu 1919 awansował na porucznika. Podczas wojny polsko-bolszewickiej bronił Warszawy w szeregach 47 pułku strzelców. W 1920 pełnił służbę w Oddziale Pomiarów Wojskowych przy 1 Armii. Po wojnie nadal służył w WIG do 1939[3]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 6. lokatą w korpusie oficerów geografów[4]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów[5].
17 września 1939 w Hoszczy dostał się do sowieckiej niewoli[6][a]. 26 października 1939 przebywał w Obozie jenieckim NKWD w Putywlu[6]. W listopadzie tego roku został przewieziony do obozu w Kozielsku[6]. Między 3 a 5 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku (lista z 2 kwietnia)[6]. Między 4 a 7 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu[6]. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284 a wprost-6-25)[7].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Kazimierz Garstka był mężem Zofii z Targów (zm. 1958), z którą miał córkę Jadwigę (1932–2006)[3][1][7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7141 (17 maja 1922)[9][3]
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[10][3]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 155.
- ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 57.
- ↑ a b c d e f g h i Polak (red.) 1993 ↓, s. 59.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 178.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 480.
- ↑ a b c d e Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 257.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: IGNACY JAN TARG, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-10-06].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 6.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ a b Fotografia Kazimierza Garstki w mundurze kapitana
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Tucholski Jędrzej: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy