Kazimierz Ruciński

Hotel Polonia w Poznaniu

Cmentarz Górczyński w Poznaniu – kaplica

Kazimierz Ruciński-Nagórny^[1] (ur. 21 grudnia 1873 w Poznaniu, zm. w lutym 1945 w Bergen-Belsen) – polski architekt

Życiorys

Jego ojcem był Kalikst, urzędnik Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Vesta” oraz urzędnik konsystorski Archidiecezji Poznańskiej, matką Anna Otto-Trąmpczyńska.

Uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Maturę zdał w roku 1896 w Krakowie. Następnie studiował architekturę na politechnikach w Charlottenburgu, Monachium i Wiedniu. W roku 1902 uzyskał dyplom architekta. Po odbyciu praktyki zawodowej powrócił w 1903 do Poznania i rozpoczął samodzielna działalność. W roku 1909 ożenił się z Zofią Cecylią Müller.

W sierpniu 1919 roku objął kierownictwo Wydziału Budowlanego Urzędu Osadniczego. W 1920 roku, decyzją pierwszej polskiej rady miejskiej został wybrany członkiem magistratu i radcą budownictwa. Przez 12 lat pełnił obowiązki decernenta Wydziału Budownictwa Naziemnego. W roku 1923 stworzył przy Wydziale pracownię architektoniczną. Był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, w latach 1922–1936 był jego prezesem^[2]. W marcu 1932 roku przeszedł na emeryturę.

Podczas okupacji początkowo przebywał w Warszawie, a następnie w Lublinie. We wrześniu 1944 roku został aresztowany i wywieziony do obozu Sachsenhausen. 15 lutego 1945 roku znalazł się w obozie Bergen-Belsen, gdzie wkrótce zmarł.

Twórczość

• Projekt szpitala Św. Józefa w Poznaniu,
• Hotel Polonia w Poznaniu – współpraca z Jerzym Tuszowskim^[3],
• Pałace w Czekanowie, Górznie, Unii i Niechanowie,
• Kaplice w Połajewie,
• Cmentarz Górczyński w Poznaniu, m.in. kaplica cmentarna,
• Cmentarz Bożego Ciała w Poznaniu, kosnica, główna brama wjazdowa,
• szkoła na Boninie,
• Zespół mieszkaniowy przy ul. Wspólnej 51-61 w Poznaniu – w zespole.

Przypisy

Bibliografia

• Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1981, ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Kazimierza Rucińskiego w serwisie Polona.pl