Kazimierz Smulikowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk o Ziemi | |
| Specjalność: mineralogia, petrografia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1924 |
| Habilitacja | 1929 |
| Profesura | 1939 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek rzeczywisty |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Wrocławski – 1982 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Politechnika Lwowska |
| Odznaczenia | |
  | |
Kazimierz Franciszek Nikodem Smulikowski (ur. 15 września 1900 we Lwowie, zm. 19 września 1987 w Warszawie) – polski geolog, petrograf i mineralog.
Życiorys
Urodził się w rodzinie znanych prawników lwowskich. Początkowo uczył się w domu. W 1910 wstąpił do VIII Gimnazjum Realnego we Lwowie. Ukończył je w 1918. W tym samym roku zapisał się na Kurs Górniczy przy Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej.
W latach 1919 i 1920 studiował geologię na Akademii Górniczej w Krakowie. W 1920 powrócił na Politechnikę Lwowską, a od 1921 studiował mineralogię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jana Kazimierza, u prof. Juliana Tokarskiego.
W latach 1921-1930 był asystentem na Politechnice Lwowskiej.
Doktorat uzyskał w 1924 na Uniwersytecie Jana Kazimierza, na podstawie pracy o glaukonitach i piaskach glaukonitowych okolic Żółkwi, a w 1929 się habilitował (praca o cieszynitach śląskich).
W latach 1930-1939 był zatrudniony na Uniwersytecie Poznańskim, do 1934 na stanowisku docenta, a do 1939 – profesora nadzwyczajnego.
Podczas II wojny światowej, w latach 1940-1941 i 1944-1945 był zatrudniony na Uniwersytecie Iwana Franki we Lwowie. W latach 1941-1944 pracował w Amt für Bodenforschung (Zweigstelle Lemberg). W czasie okupacji był też karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla.
Po wojnie, w 1945 objął Katedrę Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Poznańskiego. W latach 1948-1950 był prodziekanem, a w latach 1951-1952 dziekanem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego tego uniwersytetu.
W 1952 został przeniesiony do Warszawy, do tworzonego na Uniwersytecie Warszawskim Wydziału Geologii. Został tam kierownikiem Zakładu Petrografii Skał Krystalicznych, a następnie Katedry Petrografii. W 1953 nadano mu tytuł doktora nauk geologicznych.
W 1956 został wybrany członkiem korespondentem, a w 1966 członkiem rzeczywistym PAN. W 1970 przeszedł do Zakładu Nauk Geologicznych PAN i został sekretarzem Wydziału III PAN. Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego[1].
Otrzymał liczne odznaczenia i nagrody państwowe, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski 1959 i Order Sztandaru Pracy II Klasy 1969. W 1982 roku Uniwersytet Wrocławski przyznał mu tytuł doktora honoris causa[2].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera a-5-14)[3].
Przypisy
- ↑ Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31 stycznia 1971, Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3-4, Kraków 1971
- ↑ Marek Cetwiński: Historia Wrocławia w datach. Romual Gelles (red.) i inni. Wrocław: TMW Wratislawia, 1996, s. 190.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA LUBIENIECKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-05].
Bibliografia
- Wiesław Barczyk, 2002, Kazimierz Smulikowski (1900-1987) prof. dr hab. – petrograf, Wspomnienia o zmarłych profesorach i docentach, Księga pamiątkowa absolwentów Wydziału Geologii 1952-2002, s. 160-161, Stowarzyszenie Absolwentów Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.