Kazimierz Ustrzycki

Kazimierz Ustrzycki (ur. 1758 przypuszczalnie we Wróblewicach[1] koło Drohobycza (dziś na Ukrainie), zm. 1 października 1786 w tychże Wróblewicach) – polski poeta i satyryk.

Syn Bogusława Augustyna Ustrzyckiego z Uniechowa, kasztelana inowłodzkiego i Siemianowskiej, brat pamiętnikarki Urszuli i jej pierwszy nauczyciel[2], siostrzeniec Andrzeja Mokronowskiego. Kształcił się w Collegium Nobilium w Warszawie i w podróżach do Włoch i Austrii. W 1778 roku był posłem na Sejm z Inflant. Uczestnik obiadów czwartkowych i szambelan króla Stanisława Augusta. Był wolnomularzem, członkiem loży Bouclier du Nord à l’Orient de Varsovie. W roku 1781 został odznaczony Orderem św. Stanisława, a w r. 1784 został radcą Rady Nieustającej. Wskutek śmierci ojca 14 grudnia 1784 odziedziczył rodzinne Wróblewice, które przegrał w karty[3], a wkrótce potem zmarł. Pochowany został na cmentarzu w bliskich Wróblewicom Rychcicach uczczony kolumną pośród starych lip. [4] Za życia korespondował ze Stanisławem Trembeckim i Wojciechem Mierem[5], przyjaźnił się ze Stanisławem Kostką Potockim[6] i Tomaszem Kajetanem Janem Węgierskim. [7] Był też członkiem Arkadii w której nosił imię pasterskie: Ermeno Etocleo.

Twórczość

Już we wczesnej młodości pisał wiersze satyryczne.

  • Stanislao Augusto Rege Poloniae ae Magno Duce Lithuaniae Domino Clementissimo e maximis vitae periculis divinitus liberato. Oratio in Collegio Nobilium. Varsavianensi Schol. Piar. a... ejusdem Colegii alumno, mensae Januario anno 1772 habita., Warszawa 1772.
  • Głos JW.JMPana ... posła inflanckiego, na sesji sejmowej dnia 26 października 1778 roku w Izbie Poselskiej miany., październik 1778.
  • Wikiźródła Hymn na stuletnią obronę Wiednia. na Wikiźródłach napisany w r. 1783.
  • Do ojczyzny (wiersz)[8]
  • Bankiet Apollina [9]

Kazimierz Ustrzycki był również autorem licznych listów do rodziców, Stanisława Kostki Potockiego, zachował się też jeden list do Stanisława Augusta i odpowiedź. [10]

Przypisy

  1. ↑ Wróblewicach vel Wróblowicach, gdyż już „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” pod red. Bronisława Chlebowskiego, (tom XIV), Warszawa, druk „Wieku” Nowy Świat 61, 1895, tom XIV, str. 21. podaje obie nazwy Wróblowice w Wikimapii
  2. ↑ ’’Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I’’, wyd. Władysław Tarnowski dla Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego w Poznaniu, druk J. I. Kraszewski w Dreźnie, 1869, str. 123.
  3. ↑ Wróblewice odkupiła za swój posag siostra Kazimierza, Urszula z Ustrzyckich Tarnowska. Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), biogram str. 389.
  4. ↑ Pomnik stanął staraniem siostry Kazimierza – Urszuli, (Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I, str. 123-124).
  5. ↑ „Nowy Korbut”, II (czyli tom 5), str. 313 (biogram Alberta Wojciecha Miera (1751/1752-1831)
  6. ↑ Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (tom 6, część 1), str. 82, także rękopis w AGAD (Rękopisy Wilanowskie, sygnatura 260), oraz cytowane przez K. Wierzbicką – Michalską.
  7. ↑ Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (tom 6, część 1), str. 397.
  8. ↑ Rękopis w Bibliotece PAN w Krakowie, sygnatura 2202 (karty 11 i 12) oraz w Bibliotece Kórnickiej sygnatura 1367 (karty 14-15, autograf)
  9. ↑ Znany z wzmianki w wierszu W. Miera: „Do p. Ustrzyckiego, który mi przysłał wiersz pt. ’’Bankiet Apollina’’, rękopis w Lwowskiej Państwowej Bibliotece Naukowej, (w Zbiorach Baworowskich, sygnatura 765/I karta 94), informacja za Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), str. 389.
  10. ↑ Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), str. 48 (Przytoczenie rozmów ze Stanisławem Augustem) i o samym liście i odpowiedzi – str. 389.

Bibliografia

  • Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), biogram str. 389-390.
  • ’’Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I’’, wyd. Władysław Tarnowski dla Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego w Poznaniu, druk J. I. Kraszewski w Dreźnie, 1869, str. 121-126. Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I w Google Books